To nastolatki najczęściej cierpią na niską samoocenę - dlaczego jest to spowodowane niestabilną psychiką związaną z wiekiem - dziecko dorasta, jego nerwy, hormony i inne rozwijają się systemy. Nastolatkowie są bardziej wrażliwi i podatni na krytykę i negatywizm. Zadaniem rodziców jest wsparcie nastolatka w tak trudnym okresie jego życia, kiedy kształtuje się jego własny światopogląd i zrozumienie swojego „ja”. Jeśli dorośli zaczną wywierać presję na dziecko i wskazywać na jego wady, mogą wystąpić u niego problemy z socjalizacją, zmniejszenie elementu wolicjonalnego, zaburzenia nastroju i tak dalej. Jak rozpoznać, że dziecko ma niską samoocenę, jeśli nie mówi tego wprost Nadmierna samokrytyka Większa wrażliwość na opinię publiczną Strach przed popełnianiem błędów Zazdrość o sukces innych Wrogie nastawienie do świata Niechęć do siebie Ciągła chęć usprawiedliwiania się? siebie Żywe reakcje obronne Pesymizm Przyczyny niskiej samooceny u nastolatka Niska samoocena opiera się na „trzech filarach” – rodzinie, rówieśnikach i stanie wewnętrznym, na który wpływają fizyczne i psychiczne cechy dorastania. Jak podnieść poczucie własnej wartości dziecka? Nie przeceniaj swoich wymagań wobec nastolatka. Pamiętaj: oczekiwania rodziców mogą czasami nie odpowiadać życzeniom nastolatka. Pod żadnym pozorem nie staraj się spełniać swoich marzeń – zapisanie się do szkoły medycznej, nauka gry na pianinie itd. Jeśli nauczysz się słuchać dziecka i pokażesz, że jego opinia jest ważna, zacznie to robić poczuje się pewniej, a co za tym idzie, jego samoocena będzie stopniowo rosła. 2. Porażka jest czymś normalnym. Zrozum to sam i przekaż tę myśl swoim dzieciom. Kiedy dziecko zobaczy, że rodzice lekceważą niepowodzenia, zacznie przyjmować ten model. 3. Pod żadnym pozorem nie porównuj swojego dziecka z innymi dziećmi! To nie jest sposób na motywację, wręcz przeciwnie, to wyzwalacz, przez który samoocena nastolatka jeszcze bardziej spada. Zaczyna zagłębiać się w siebie, szukać braków i zadawać pytanie: „Dlaczego on, a nie ja?” Pokaż dziecku, że jest osobą niezależną. Przy okazji, postaraj się pozbyć komentarzy pod adresem nastolatka przy innych osobach, bo to sprawi, że będzie mniej pewny siebie.4. Chwal nawet za drobne osiągnięcia. Chwaląc, staraj się być konkretny: zamień sądy wartościujące na stwierdzenia dotyczące faktów i emocji. Co zrobiło Twoje dziecko i jakie emocje towarzyszyły Tobie? Na przykład: „Cieszę się, że udało ci się pójść na studia!” Porozmawiaj o zauważaniu jego rozwoju i byciu dumnym ze wszystkich jego osiągnięć (nawet tych najmniejszych). W ten sposób rozwiniesz w nim osobowość o zdrowej samoocenie. Jeśli chcesz zrobić krok w kierunku relacji opartej na zaufaniu z nastolatkiem zapisz się na mój autorski kurs „Nastolatek to nie wyrok śmierci”.”