"O samotności, jakże fajny jest twój charakter, lśniący żelaznym kompasem, jak chłodno zamykasz krąg - nie zważając na bezużyteczne zapewnienia." Każdy choć raz w życiu spotkał się z samotnością – w hałaśliwej metropolii wśród milionów ludzi gdzieś biegających; w pustym domu, opuszczonym przez tych, którzy byli tak ważni i drodzy; w desperackiej próbie przełamania Twojej izolacji i dotarcia do kogoś, kto mógłby być blisko i ogrzać Cię swoim ciepłem. I ktoś mógł czuć się nienormalnie w swojej samotności, a nie tak, jak powinien, a jak powinien. Co uważa się za prawidłowe. Strach przed samotnością, strach przed tym, że nie poradzę sobie z samotnością… Albo – samotność i kreatywność. Pytałam ludzi: „Jak wygląda Twoja samotność?”. . To były historie o związkach. - „dla mnie samotność jest wtedy, gdy nie ma osoby, przed którą mogłabym otworzyć duszę...” - „Cały czas odczuwam samotność w domu, w pracy, w samotności, w rodzinie i wśród ludzi To uczucie nie pozwala mi się zrelaksować, jak gwóźdź w głowie, ciągle szukam wyjścia z tego. Prawdopodobnie to daje mi motywację, aby nie siedzieć na tyłku. „Moja samotność jest wtedy, gdy jestem kochana niektórzy nie chcą mnie zrozumieć. Samotność, gdy nie mam moralnego wsparcia ze strony bliskich. Kiedy to, co lubię, nie podoba się nikomu bliskiemu” – „Bardzo, bardzo rzadko mam ochotę na krótkotrwałą samotność, ciszę, spokój – zwykle, gdy jestem chora, z gorączką – położyć się na kilka dni. Generalnie jestem osobą bardzo towarzyską, uwielbiam gdy wokół mnie toczy się życie, dzwoni telefon i zawsze czuję się tak, jakbym był w społeczeństwie ludzkim, a nie jakbym patrzył na nie z zewnątrz” – „tam są różne rodzaje samotności...czasem tego chcesz i oczekujesz, i jesteś zadowolony, albo po prostu potrzebujesz pobyć sam ze sobą, wtedy to jest jak długo oczekiwany gość i witasz go z uśmiechem. Nie przeszkadza mi to. Napełnia Cię energią i dodaje sił. Myśli zaczynają płynąć inaczej. I panuje dotkliwa samotność, nie jesteś sam z własnej woli. To nieprzyjemne. Mimo to zaczynasz szukać w sobie zasobów, aby osiągnąć komfort i przywrócić równowagę.” – „Moja samotność ma bardzo dziwne oblicze. Sam nie pamiętam osobistej samotności. To przeszywające uczucie pojawia się we mnie, gdy wydaje mi się, że moje dziecko jest samotne” – „Rozróżniam samotność i przestrzeń osobistą. Można to powiedzieć inaczej – samotność wymuszona i samotność pożądana… To nie ma znaczenia. Ale dla mnie to są różne rzeczy. Samotność jest wtedy, gdy jestem sam. Nie ma wsparcia, nikogo nie ma w pobliżu, nikt nie rozumie. Można to odczuć w tłumie, w rodzinie i w pracy. Samotność jest bólem. Przestrzeń osobista (pożądana samotność, oderwanie) jest wtedy, gdy chcę odpocząć od społeczeństwa, pobyć sam na sam ze swoimi myślami, książką itp. To nie jest denerwujące. Nie mogę nazwać tego stanu samotnością. Dobrze to nazywasz - raczej dystans." - "Dla mnie samotność to moje kino, moja muzyka, moje spacery.... pierwsze co mi przyszło na myśl... oczywiście "siedzenie" w internecie... Kocham to, ale w dawkach. Często zaczynałam sama chodzić na spacery, do kawiarni, do kina i na zakupy. Często nie mam takich samych gustów jak ci w domu. Dlatego tak jest. Bardzo lubię komunikować się za pomocą SMS-ów.... to znaczy, że jestem sam, ale jednocześnie nie jestem sam” – „Nie pamiętam, żebym w świadomym wieku czuł się samotny, bo mieć ME.” - „W moim przypadku okazuje się to interesujące „Jestem spokojny w obliczu dzisiejszej samotności, ale ewentualna samotność w przyszłości maluje się dla mnie w niepokojących i ponurych barwach” - „Samotność rozumiem jako odrzucenie, kiedy sama osoba nie wie, czy on jest chory, ani czy wszyscy wokół niego są chorzy. Mniej dotkliwe formy samotności to starość lub samotność razem. W jednym małżeństwie po 40. roku życia żona próbowała rozmawiać z mężem, ale on nie tylko odmówił, ale także odgrodził się fortepianem, po czym w ogóle odszedł. Pewnie miała atak samotności” – „Samotność jest dla mnie akcją. Jestem zajęty pracą, Internetem, hobby, pojawia się, gdy siedzę i nic nie robię. Ciągle w ruchu. Czasami możliwe są kontakty, ale tylko po to, aby upewnić się, że lepiej pozostać w swojej strefie komfortu.?..