Od autora: Prowadząc od ponad dwunastu lat poradnictwo dla par, prowadząc działalność naukową, zauważyłam, że podejście do poradnictwa dla par opiera się głównie na tych samych podejściach i to oczywiście długa droga w poradnictwie. Możesz znacznie szybciej rozwiązać problem, jeśli zrozumiesz, co motywuje każdego z partnerów, jakie są jego motywy, wartości, światopogląd i priorytety życiowe. A wszystko to jest zakodowane w trójcy mózgu każdego człowieka. Rozumiejąc, jaki wiodący system ma twój partner, możesz szybko znaleźć klucze do jego psychiki. zachowując nie tylko rodzinę, ale także doskonałe relacje Dwie różne osoby stworzyły rodzinę, w jakim celu? Być razem w radościach i smutkach, w zdrowiu i chorobie. Aby się wspierać. Aby stać się silniejszym. Aby móc wychowywać dzieci. Świetnie. Bardzo słuszne i rozsądne cele. Tylko nie zapomnij o kluczowych słowach: dwie różne osoby Dwie różne osoby; każdy z małżonków jest osobną, samowystarczalną i niezależną osobą. A ta osobowość wymaga osobistej, wygodnej przestrzeni. Osobiste osiągnięcia, osobiste pochwały, które są kierowane specjalnie do niej. ta wyjątkowa osobowość. Wspólne sprawy, troski, rytuały i wartości rodzinne są dobre. Po prostu zostaw miejsce na osobiste hobby, osobisty relaks, osobiste zainteresowania i rozwój osobisty. Pamiętaj: twój współmałżonek nie jest twoją własnością. Nie należycie do siebie. Dobrowolnie postanowiliście zjednoczyć swoje życia, więc nie powinniście żądać całkowitego poddania się ani całkowitego posłuszeństwa swojemu partnerowi. Spójrzmy na sytuację na przykładzie związku kryzysowego, w którym Elena i Victor żyją razem od 6-7 lat nieco ponad 6 lat. Problemy domowe należą już do przeszłości. Dzieci oczywiście są jeszcze małe, ale już nie są dziećmi. Własna mała, ale stabilna firma. Zadbane mieszkanie, dwa samochody, mały wiejski dom. Wszystko jest, ale w rodzinie nie ma radości, Elena po długiej przerwie związanej z narodzinami dzieci ponownie zaczęła pracować. Zagłębiła się w sprawy firmy, zaczęła żyć jej trudnościami i osiągnięciami, a Wiktor, znudzony monotonnym życiem, zaczął patrzeć „w lewo”. Poznawszy młodą i ładną dziewczynę, szczerze zdecydował, że nadeszła „nowa miłość”, więc szczerze powiedział wszystko swojej żonie. Poprosił o rozwód. Elena była oszołomiona tą wiadomością. Pochłonięta sprawami nie zauważyła kryzysu w rodzinie. Nie miała czasu na nudę. Pierwszą reakcją kobiety był oczywiście protest. "Mój mąż! Nie oddam tego! Czemu na ziemi! Po wielu przemyśleniach i konsultacjach z psychologiem Elena zdecydowała, co następuje: jej mąż nie jest zabawką w piaskownicy, jest niezależny w swoim wyborze. Należy go szanować za uczciwość i szczerość. I odpowiedz na szczerość Elenie w jej duszy ODPUŚĆ męża. I jasno określiła swoje stanowisko słowami. Wiktor jest odrębną osobą. Dlatego ma prawo decydować o swoim losie. Ona, Elena, nie ma prawa decydować za Victora. Nie będziesz miły na siłę. Chociaż jej uczucia do męża nie uległy zmianie. Postanowili po równo podzielić majątek nabyty przez lata małżeństwa. Nikt też nie zrezygnował z opieki nad dziećmi. Efektem rozmowy była decyzja Victora o pozostaniu z rodziną. Czy jest to dla Ciebie zaskoczeniem? I uważam to za naturalne. Z psychologicznego punktu widzenia sytuacja jest wyjaśniona w prosty sposób. Mąż i żona o różnych strukturach wiodących trójjedynego mózgu mają różne motywacje, różne priorytety, nie tylko żyją według różnych strategii życiowych, ale nawet inaczej myślą, mają różne priorytety i wartości rodzinne. to właśnie na tej różnicy zaczęły pojawiać się pierwsze konflikty osobiste i rodzinne, więc stabilność i spokój, płynny bieg życia męczyły męża. Faktem jest, że w jego trójjedynych strukturach mózgowych sygnały ze śródmózgowia (mózg ssaków, ta część mózgu, zwany także limbicznym) dominuje trójjedyny układ mózgowy). Taka dominacja determinuje cechy przywódcze jednostki, chęć energicznego działania, ryzyka, rywalizacji i podziwu innych. Podczas gdy rodzina się tworzyła, mąż miał taką możliwość