GLOBALNA PRZYSZŁOŚĆ „Nieoczekiwane zdarza się znacznie częściej, niż się spodziewano” Plautus W przeszłości często porównywano człowieka do drzewa, którego korzenie sięgają przeszłości. Im głębiej i mocniej schodziły, tym bardziej brano pod uwagę godność i siłę, rozumianą jako stabilność i stałość. Współczesny człowiek bardziej przypomina ptaka szybko wznoszącego się na wysokościach, który odleciał daleko od niezawodnego gniazda w poszukiwaniu ofiary. . Jego główną zaletą nie jest konsekwencja, ale zwinność i umiejętność patrzenia z daleka. Wydaje się, że życie jest krokiem pomiędzy przeszłością a przyszłością, podczas którego nasze korzenie zamieniają się w skrzydła. Wiadomość nie wiadomo skąd. „Odkładanie życia na później to a dobry sposób, żeby w ogóle tego nie przeżywać.” Seneka Młodszy Przyszłość jest jak wschód słońca. Niewidzialna zza horyzontu, jest już wśród nas obecna. Bawiąc się promieniami załamanymi w chmurach, barwi niebo odcieniami nieziemskich barw. Ukrywając się w pobliżu, zamienia ziemię w fantastyczny pozór raju. Przedstawiając się jasno, swoim nieustępliwym światłem niszczy fantazyjne miraże Odbita w nas przyszłość rysuje przed zaczarowanym spojrzeniem baśniowe krainy. Niech rzeczywistość znów nas zawiedzie, a życie okaże się zupełnie inne, niech rzeczywistość przepędzi marzenie – i co z tego! Odbicia innego świata, zabarwione wyobraźnią, przyciągają uwagę niczym rozsypane kamienie szlachetne. Nowy samochód i fryzura, krój ubrania i teksty, nowa osoba w naszym otoczeniu lub świeży pomysł. Nieznane przyciąga wzrok, zachęca do dotknięcia go dłonią i wypróbowania na zębach. Przecież to nie tylko ludzie czy rzeczy, ale sama Przyszłość, która odwiedziła nas w swojej postaci. Są jego odbiciami, posłańcami i posłańcami. Nadajemy im mistyczną aurę. Przywiązujemy dużą wagę, często wbrew oczywistościom. Nowy rozmówca wydaje się być szczytem doskonałości i mile widzianym przyjacielem. Kolejne błyszczące pudełko z wyświetlaczem bije poprzednie już samą nowością, a nie walorami praktycznymi czy lepszym stosunkiem ceny do jakości. Jest to właściwość percepcji nieodłączna nie tylko dla ludzi, ale także dla wszystkich wyższych zwierząt. Pojawienie się nieznanego obiektu przyciąga uwagę kotów i psów, małp i ptaków. Nowe może okazać się smakowitą zdobyczą lub stanowić zagrożenie, ale przede wszystkim jest interesujące samo w sobie. Instynkt wiedzy, często objawiający się ciekawością, jest jednym z najstarszych i najbardziej podstawowych. Na jego instynktowną naturę, a nie na własny świadomy wybór, wskazuje jego zakorzenienie w fizjologii. Kiedy spotykamy nowy obiekt, puls przyspiesza i zmienia się poziom hormonów, co odbieramy jako ogólny wzrost energii, radość, euforię i złudne oczekiwanie na coś wspaniałego i znaczącego. Czasami mylimy to z zakochaniem. Efekt ten łatwo zauważyć przy każdym zakupie, znajomości, wycieczce w nieznane miejsca – w każdym kontekście, który zaspokaja głód świeżej wiedzy. Z przyjemnością zanurzamy się w tajemnicze i nowe. Ryba gryzie przynętę, ptak leci, żeby lepiej przyjrzeć się misternie kolorowej pułapce, a rozsądny człowiek raz po raz kupuje nowe wersje starych radości. Technika ta jest stale stosowana w reklamie, co miesiąc oferując kolejną „ekskluzywną” innowację. Wbrew logice banał techniki w żaden sposób nie zmniejsza jej skuteczności. Ta sama ciekawość, pomnożona przez wieczne oczekiwanie na cud, umiejętnie wzmocniona przez lekki opór obiektu zainteresowania, łatwo niszczy „zestarzałe” relacje i rodziny. Najlepsze jest wrogiem dobrego, a nowe jest zwycięzcą tego, co znane, nawet przy braku innych zalet. Często powoduje to strach i niepokój. Zmiany grożą zniszczeniem wszystkiego, co nas otacza, co zbudowaliśmy własnym wysiłkiem i jednocześnie zapłaciliśmy niemałą cenę. Przyszłość łączy marzenie o szczęściu z zagrożeniem. Czy przyszłość należy do przeszłości, czy przeszłość do przyszłości? „Miarą życia nie jest jego trwanie, ale jego spełnienie” Michel Montaigne Uważa się, że w młodości człowiek jest więcej. pociąga nowość, a na starość - przeszłość i znajomość. Młody człowiek widzi przed sobą zwycięstwa, a życie wydaje się schodami do nieba. Osoba dojrzała doskonale zdaje sobie sprawę ze zmienności losu. ZCo więcej, jego najlepsze sny są esencją wspomnień. Nie jest to do końca prawdą. Obserwując ludzi, możesz dostrzec wiele różnych sposobów dokonywania wyboru między nowym a znanym. Można wyróżnić trzy typy preferencji, które nie mają wiele wspólnego z wiekiem, a są raczej cechą charakteru. Są ludzie skupieni na przeszłości, na „tu i teraz” teraźniejszości i patrzący w przyszłość. Pierwsi to „analitycy”, którzy są zajęci szukaniem przyczyn. W przeszłości znajdują zarówno źródła problemów, jak i recepty na rozwiązania. W modzie, związkach, filozofii i polityce są to obrońcy fundamentów i lojalności wobec ustalonego porządku. W nauce i biznesie nie brakuje zwolenników schematów i podejść hierarchicznych, które udowodniły swoją skuteczność. Koneserzy starożytności i strażnicy tradycji. Innowacja wydaje im się przerażająca i ryzykowna, a pogoń za ciągle zmieniającą się modą wywołuje uśmiech. Analitycy często mają tendencję do wyolbrzymiania wkładu przeszłości w dzisiejszą rzeczywistość. Umieszcza w nim utracony złoty wiek, mądrość przodków i korzenie współczesnych problemów. W psychologii ucieleśnieniem takich poglądów była klasyczna psychoanaliza, skupiona wyłącznie na odkopywaniu zapomnianych wspomnień z dzieciństwa, w których zdaniem jej zwolenników kryją się źródła charakteru człowieka, problemy i konflikty życiowe. Jednak przeszłość nie podlega zmianom, co sprawia, że ​​zagłębianie się w nią nie jest najbardziej obiecującym zajęciem. Drugi to zorientowani współcześnie „pragmatyści”. Ich ulubionym pytaniem nie jest „Dlaczego?”, ale „Jak to robimy?” Miłośnicy zmian. Starają się myśleć, działać i wyglądać odpowiednio, zgodnie z wymogami dnia. Znajomość pogody na zewnątrz i trendów w modzie jest ważniejsza niż wspomnienia minionej zimy. Aby zaprojektować maszynę, stworzyć firmę, wywrzeć wpływ, zupełnie nie jest konieczna wiedza, jak to się robiło sto lat temu. Ludzie prawdziwego biznesu są zawsze dzisiaj. Są praktykami, a nie filozofami. Ich najwyższą wartością jest efektywność. W modzie, nauce, polityce i biznesie unikają sztywnych schematów ideologicznych i odważnie podejmują decyzje idące z duchem czasu. W psychologii ucieleśnieniem tego podejścia było powszechnie znane NLP, które zastąpiło poszukiwanie źródeł problemów konstruowaniem rozwiązań. Jednak czasami życie pewnego dnia prowadzi w pułapki utraty celu i znaczenia. Jeszcze inne to „syntetyki” żyjące w przyszłości. Ich ulubioną rozrywką jest eksperyment myślowy „Co by było, gdyby...?”. Sposób życia jest syntezą tego, co nie do pogodzenia. W ich mniemaniu już się tam znajdują, wśród opcji na przyszłość. Nakreślają wytyczne i cele, do których drogę będą musieli wytyczyć ci, którzy są wolniejsi. W myśleniu i estetyce są zwolennikami postępu i odważnych decyzji. Radykalni ewolucjoniści, rewolucjoniści i łamacze dogmatów. Twórcy postmodernizmu, psychosyntezy i mechaniki kwantowej. Z łatwością stają się trendsetterami i założycielami krajów, tradycji i kierunków naukowych. W przypadku niepowodzeń, które jednak zwykle nie są zauważane, przez innych są postrzegani jako osoby bardzo ekstrawaganckie, mające niewielki kontakt z rzeczywistością. Przeszłość jest dla nich tylko dziecięcą bajką, a teraźniejszość przypadkową przeszkodą na drodze do przyszłości. Większość odkryć została dokonana przez nich, choć zazwyczaj to ludzie o bardziej praktycznym usposobieniu muszą wszystko sobie przypomnieć i skorygować błędy. „Drogi, które prowadzą donikąd, prowadzą najdalej” Georges Wolfrom Przed wcieleniem, którykolwiek z nich. rzeczy wokół nas były kiedyś fantazją. Kreatywność jest jak teleskop skierowany w przyszłość. Zajrzeć do tego, prześledzić coś, czego nie znamy, a co po latach stało się rzeczywistością. Niektórzy naukowcy uważają, że mózg jest jedyną tego rodzaju maszyną czasu rzeczywistego. Myślenie, zapamiętywanie i fantazjowanie to procesy przenoszenia części świadomości wzdłuż linii czasu. Być może rację mieli Kant i starożytni filozofowie indyjscy, którzy wierzyli, że czas jest wytworem myśli, a przeszłość, teraźniejszość i przyszłość to stany świadomości, a nie realne miejsca. Wydaje się jednak, że przyszłość jest wielowymiarowa, co zabrania jej jednoznaczności prognozy. Prawdopodobnie to samo dotyczy przeszłości, która nie jest jedynym łańcuchem ściśle powiązanych przyczyn i skutków, ale reprezentuje:»