Przyjaciele, pozdrawiam Was! Psycholog Natalya Gorelova jest z tobą. W czerwcu ukończyłam kurs „Ja i mama” dotyczący relacji z mamą i/lub rodzicem tej samej płci. Temat relacji z matką jest bardzo częstym żądaniem w terapii i/lub poruszamy ten temat w procesie terapii i zwykle jest dużo nieprzeżytego życia, z którego wynikają trudności w innych obszarach. Zwykle chodzi o poczucie własnej wartości i niezadowolenie z siebie w różnych obszarach, o swoją identyfikację (i to jest pytanie kim jestem? I do czego mam prawo), o konkurencyjne relacje z kobietami (dla kobiet) i trudność w trwałych przyjaźniach, to także uznanie siebie jako kobiety i prawo do pragnienia/ekscytowania/czerpania przyjemności. Chodzi także o trudności w budowaniu relacji romantycznych. Chodzi także o relacje zawodowe. Ale oczywiście, oprócz wszystkiego, sama relacja z mamą i/lub rodzicami czasami niesie ze sobą wiele bólu, urazy i trudności. A o tym, jak to zbudować na kursie, mówiłem z biegiem czasu, chciałbym podzielić się z Wami fragmentami kursu, mam nadzieję, że te informacje będą dla Was przydatne. Główne cele kursu: 1. Celem zajęć jest opowiedzenie części teoretycznej o działaniu systemu rodzinnego, omówienie klasyfikacji matek. Aby dać Ci wsparcie teoretyczne, wiedzę, łącznie z powodem takiego podejścia do Ciebie. I uwaga, spoiler, powodem na pewno nie jesteś Ty. To nie tak, że coś jest z tobą nie tak. Aby dać praktyczne umiejętności, które pomogą ci bardziej rozwinąć swoją uczciwość, oddzielić się od rodziców w kwestiach opinii na temat wszystkich aspektów twojego życia. I dodam, że w tym kursie na pewno nie chodzi o to, że mama jest zła i jest wszystkiemu winna. Kurs o tym jak odkryć w sobie braki i nauczyć się je uzupełniać. W końcu przeszłości nie można zwrócić. Jak to się wszystko zaczeło…. Dla każdego z nas... Kiedy rodzi się dziecko, stanowi ono jedność ze swoją matką. Matka i dziecko przez pierwsze półtora roku mają jedną psychikę na dwoje. Co to oznacza: oznacza to, że dziecko przez pierwszy rok jest całkowicie zjednoczone z matką i postrzega cały świat przez pryzmat percepcji matki. Potem oczywiście dziecko zaczyna rozwijać własną psychikę, ale fuzja pozostaje silna aż do 3. roku życia, a potem też utrzymuje się dość długo; szczerze mówiąc, u niektórych trwa to przez całe życie. Przyjrzyjmy się połączeniu kilku okresów rozwoju dziecka (tutaj, gdy mówię o dziecku, chcę, żebyś pamiętała o sobie, o swoim małym ja): Okres do 1-1,5 roku. Dziecko ma tę samą psychikę, co jego matka, a raczej matka. Oznacza to, że jeśli matka nie jest w stanie wytrzymać stresu, nie poradzi sobie ze swoimi uczuciami, jeśli matka nie może powstrzymać dziecka, jeśli matka nie może powstrzymać siebie. Dziecko wtedy odczytuje stan matki jako: nie jestem potrzebna, nie jest zadowolonych z mojego wyglądu. Poza tym wiele kobiet często ma niezdiagnozowaną depresję poporodową – i myślę, że jeśli pamiętacie czasy młodości swoich matek. Nie było takiego określenia. Nie oznacza to jednak, że nie było wtedy depresji. Albo jeśli matka jest bardzo zmęczona, wyczerpana, matka nie ma pomocy. Wszystkie te stany występują bardzo blisko dziecka, a także dzieciom jest bardzo ciężko i pojawiają się u dziecka załamania, obwinianie dziecka za trudności, rozdrażnienie. . Wiele dzieci spotyka się z oskarżeniami, że urodziły się na próżno. I oczywiście taki odmienny stan matki odbija się na dziecku, a w efekcie na nas, dorosłych. Dziecko musi przystosować się do własnego deficytu W następnym artykule opiszę bardziej szczegółowo, jak to zrobić. Jeśli interesuje Cię temat relacji z rodzicami, możesz do mnie napisać, a ja wyślę Ci darmowy poradnik o relacjach z rodzicami wraz z ćwiczeniem. Z poważaniem, Psycholog Natalya Gorelova Aby zapisać się na konsultację (Whatsapp, Telegram) +7 915 228 51 05 lub www.ngorelova.ru