Od autora: po co są treningi ciała i tańca, wywiad swobodny dla centrum handlowego New Project Jeśli długo patrzysz w monitor i żyjesz tylko głową , pojawia się zmęczenie. A żeby nie zmienić się całkowicie w „głowę na nogach”, a także aby być szczęśliwym i harmonijnym, tańczymy Szczęśliwy człowiek jest harmonijny - jego ciało, uczucia i myśli są przyjaciółmi. I to sprawia, że ​​czuje się dobrze. Na przykład jest głodny, co oznacza, że ​​musi coś zjeść (organizm wysyła sygnał poprzez doznania i podejmuje świadomą decyzję, co zdrowego i smacznego może teraz zjeść). Zjadłam - i było dobre ;) Zakochałam się, w duszy fruwają koty, albo motyle - ciało zaczyna trzepotać - no cóż, chodźmy tańczyć, biegać czy coś innego: musimy uświadomić sobie tę emocję! Można to zrobić wspólnie z obiektem miłości lub po prostu zainspirować się. I dobrze :) To takie proste, ale nie zawsze samo się udaje. I trzeba nauczyć się negocjować: zaprzyjaźniać się z przekonaniami i uczuciami, a nie spychać doznania cielesne na dalszy plan (mówią). , to kiedyś za 50 lat zaczniemy tańczyć, w szpitalnym łóżku zatańczymy), wytłumacz ciału, że wakacje na Hawajach nie mogą trwać wiecznie... To zdarza się sto razy dziennie. No na przykład tak. Obudziłem się, a raczej nie obudziłem, ale budzik dzwonił. Ale organizm nie chce wstać, no cóż, nie wyspał się!!! A w głowie: „Muszę wstać”. Standardowa sytuacja, bo wieczorem nikt nie musiał iść spać ;) Wychodzi coś takiego: - ding-ding! (budzik) - Chcę spać (doznania ciała przekazywane są do świadomości) - Muszę wstać (myśl w odpowiedzi) - Ale chcę spać, skomleć (tutaj do odczuć dodawane są emocje, uraza, bo przykład) - nigdy nie wiesz, czego chcesz! Wstawać!!! (myśl, decyzja podparta złością, emocje są teraz po stronie rozsądku) - bzdura, nie wstanę. A jak wstanę, to się rozchoruję - i tak nie będę mogła pracować!!! (i te doznania cielesne, podsycane urazą, płynnie przeradzają się w zemstę) A my wstajemy, idziemy się umyć, idziemy do pracy, ale mamy zły humor, nie chce nam się żyć... nie zawsze słyszę te wewnętrzne dialogi. Często umysł rządzi monopolem. Co się ostatecznie dzieje? Osoba bardzo dobrze przystosowana do społeczeństwa, robi wszystko jak należy. Tylko tu jest problem z uczuciami – nic nie czuje, niczego nie chce… jakaś maszyna – potem nagle bez powodu zaczyna się złościć… a nawet płakać, nie daj Boże. Tak, nadal często choruje. Albo nie często, ale żeby raz na zawsze! I tak umrzemy. Czy możemy to zrobić w inny sposób? Czy możliwe jest osiągnięcie porozumienia, aby wszyscy czuli się dobrze? Wyobraź sobie, że tak. Są też pozytywne przykłady, szczęśliwi i zdrowi ludzie. To jedyna praca i od Ciebie zależy, czy ją wykonasz! Cóż, tu nie ma magicznej różdżki! (po magiczne pigułki idź do lekarza. To pomoże na jakiś czas zamknąć organizm, ale następnym razem skurcze będą poważniejsze;) Co robić? 1. Zacznij zwracać uwagę na doznania w ciele. Usłysz ból, dyskomfort, głód, zmęczenie... 2. Podążaj dalej za doznaniami. Nie uciekaj z przyzwyczajenia. Usiądź wygodniej, rozciągnij sztywne plecy, chodź więcej, tańcz. Jedz dobrze i na czas (kiedy chcesz). Podążaj za bólem, rozmawiaj, rozpracuj go, podejmij decyzję, poproś o pomoc... 3. Dostrzeganie emocji - często pomagają odnaleźć ignorowane doznania. Zadaj sobie pytanie: dlaczego robię to i tamto teraz? I słuchaj uważnie odpowiedzi. 4. Zrób, zrób i jeszcze raz. Wszystkie trzy składniki są ważne dla szczęścia i harmonii, są równie ważne, równie znaczące. Już w trakcie zaczniesz odczuwać więcej przyjemności, doznania i uczucia staną się intensywniejsze. Na początku może to być przerażające - twojej świadomości może się wydawać, że wszystko wymyka się spod kontroli. A wtedy przyjdzie zrozumienie, że możesz zaufać zarówno swoim uczuciom, jak i swojemu ciału. A wtedy Twój umysł otrzyma wsparcie dwóch przyjaciół – ciała i uczuć. To jest, moim zdaniem, harmonia. Od tego momentu szczęście staje się stanem tła w życiu. OK! PS Jak zrobić pierwszy krok? Ciało jest trochę jak dziecko. Nie jest zbyt samodzielny i często zależy od decyzji umysłu – tutaj pełni rolę rodzica.!