Przewlekłemu lękowi, depresji, drażliwości i odkładaniu spraw na później często towarzyszy wewnętrzna wielozadaniowość. To znaczy, gdy próbujemy rozwiązać kilka problemów jednocześnie. A raczej szybko przeskakujemy z jednego zadania na drugie, nie kończąc go. Zadania to nie tylko rzeczy do wykonania, ale także pytania, które automatycznie sobie zadajemy, gdy mamy zły humor, a także problemy, które staramy się w tej chwili rozwiązać. Na przykład: Dlaczego czuję się tak źle? Mam dużo do zrobienia. Gdzie zacząć? Musisz wybrać najbardziej optymalny. Co się stanie, jeśli nie będę mógł się uspokoić i zabrać się do pracy? Dlaczego życie jest wobec mnie takie niesprawiedliwe? Mam mało czasu, muszę pilnie coś załatwić. Jak pozbyć się urazy/wstydu/lęku/apatii? Czy zapłaciłem karę? Przegapiłeś urodziny przyjaciela? Jak powinieneś był poprawnie zareagować temu głupkowi w autobusie? Jak potoczyłoby się moje życie, gdyby moi rodzice się nie rozwiedli? Swoją drogą artystyczny opis strumienia świadomości można znaleźć w książce Jamesa Joyce’a „Ulisses”. Ale te problemy najczęściej okazują się nierozwiązane i nasz mózg zawiesza się jak stary komputer, na którym uruchomionych jest wiele procesów. Dlatego umiejętność koncentracji na jednym zadaniu pomaga poprawić nastrój i zwiększyć wydajność. Zadanie polega nie tylko na zrobieniu jednej rzeczy w jednostce czasu, ale także nauczeniu się myślenia jedną myślą bez przeskakiwania do innych. Jednocześnie wyznaczając sobie osiągalne cele. Tak więc w przypadku zaburzeń lękowych osoba stara się osiągnąć 100% pewności co do bezpieczeństwa swojego lub swoich bliskich. Jest to jednak zadanie niemożliwe, ponieważ nie da się osiągnąć absolutnej pewności, zwłaszcza gdy niespokojny umysł nieustannie szuka najmniejszej możliwości wystąpienia przerażającego wydarzenia. Wtedy zamiast stawiać sobie nieosiągalny cel, możesz postawić sobie konkretne zadanie – przemyśleć plan działania na wypadek, gdyby najgorsze się wydarzyło lub sporządzić listę argumentów, dlaczego ponure prognozy się nie spełnią. Osiągalne zadanie sprzyja zdrowemu uwolnieniu dopaminę i utrzymuje wydajność. Wielu praktyków terapii poznawczo-behawioralnej i uważności trenuje ogólne umiejętności uważności. Metodę Pomodoro często wykorzystuje się także w zarządzaniu czasem. Jej istotą jest ustawienie timera na 25 minut i w tym czasie praca nad konkretnym zadaniem, bez rozpraszania się innymi sprawami i rozrywkami..