Od autora: artykuł opisuje program opanowywania rzeczywistości, postrzegania świata przez pryzmat archetypów, obrazów świadomości, ale dodatkowo dostarcza także modeli oświecenia, świadomości dla osoby, która nie już nie chce przebywać w strefie „umysłu buforowego” „Najważniejsze, żeby nie wierzyć w żadne bzdury na temat losu. Jesteś panem swojego życia Z filmu „Matrix” Ludzie myślą stadnie. W stadach wariują i powoli i jeden po drugim odzyskują świadomość. Z artykułu W życiu ludzie są przyzwyczajeni do pojęciowego spojrzenia na rzeczy. Archetyp to podstawowy system percepcji świata, matryca percepcji otoczenia. Można powiedzieć, że jest to pierwotna forma/ślad/próbka/wzorzec, którego podstawowy mechanizm objawia się w niezmienionej formie podczas ewolucji. Zmieniają się ustawienia kulturowe, programy, systemy, pokolenia i cywilizacje, ale wpływ archetypów na ludzki mózg pozostaje. Archetypy są zatem czymś w rodzaju wyzwalacza w mechanizmie oddziaływania na ludzką psychikę i świadomość, iluzji porządku w „uporządkowanym chaosie”. Cała cywilizacja ludzka zbudowana jest na budowaniu systemu wartości, priorytetów dla ludzi, aby później za ich pomocą można nimi kompetentnie zarządzać. Za kulisami kryje się pewien system klasyfikacji, matryca. Matryca archetypów jest podstawową zasadą podstawowego światopoglądu danej osoby. Jest jak pryzmat, przez który każdy z nas patrzy na świat. A jeśli dotrze się do istoty systemu i zmieni się kod zaszyfrowanych w nim informacji, można zmienić wszystko – obraz wartości, ideę życia, modalność ludzkich zachowań, prawa. Genetycy wiedzą, że wirus jest bardzo odpornym organizmem; jeśli „upakuje się” w niego łańcuch DNA z pewnym mutagenem, konsekwencje mogą być nieodwracalne. W ten sam sposób każdy pomysł można wprowadzić do archetypowej bazy danych ludzi, za pomocą której łatwo jest następnie wdrożyć plan. Najważniejsze w tym cyklu jest rozpoznanie, które kody w ludzkiej nieświadomości są zaszyfrowane destrukcyjnie. „Cywilizacja to tylko cienka skorupa, wymaż ją, a zobaczysz, że wszyscy są jak dzieci i kierują się jedynie archaicznymi wierzeniami” – cytat z filmu „Matrix”. Rzeczywiście, system ludzkiej percepcji jest, że tak powiem, „umysłem buforowym”, mającym służyć ludzkim instynktom. Działa jak jelito. Aby przyswoić pokarm, jelita muszą go najpierw rozbić na małe części, podzielić na białka, tłuszcze i węglowodany, a następnie rozpuścić, wchłonąć, przyswoić. Umysł buforowy to pewna uwarunkowana część naszego umysłu, której struktura przypomina jelita. Umysł buforowy uniemożliwia postrzeganie świata jako całości, jako systemu wartości. Hamują go pilne potrzeby i emocje z nimi związane. Weźmy przykład: osoba, która nie zaspokoiła swoich niższych potrzeb, nie może myśleć o wyższych wartościach. W ten sposób w ludzkiej świadomości następuje pewna dewaluacja/niedobór, strefa buforowa pomiędzy wyższą świadomością żyjącą w obfitości a buforowym, prymitywnym umysłem żyjącym w biedzie. . Jednak to umysł buforowy danej osoby często określa wektor jej zachowania. Osoba nie postrzega informacji w całości ze względu na prowokacje tego „umysłu buforowego”, jego projekcji/introjektów/podstawowych archetypów. Często w wyobraźni ludzie dekodują świat poprzez system znajomych obrazów, archetypów, dzieląc je na czerń lub biel. Osoba ma w swojej bazie danych postrzegania świata cały system obrazów i ich klasyfikacji. Tworzony jest w oparciu o matrycę archetypów. Umysł buforowy pasożytuje na ludzkiej świadomości za pomocą takich archetypów i działa na zasadzie selekcji, załamując rzeczywistość na przed i po, części, fraktale, stopnie itp. W efekcie w zniekształconej świadomości zostaje zakłócony zarys jedności. Według ekspertów przeciętny człowiek wykorzystuje tylko 2% swoich zdolności umysłowych; geniusze wykorzystują od 5% do 10%. Według tych samych statystyk większość – 99% populacji – wykorzystuje 2% swoich zdolności umysłowych. Ci ludzie chcą jedynie zaspokoić swoje potrzeby. A tylko 1% pozostałych wyznacza supercele i zdobywa bardziej strome szczyty. Jak wyeliminować bufor, pamiętaj o tympasożytuje na ludzkiej świadomości? Przecież los człowieka zależy od najmniejszego „sprzętu” niszczycielskiego czynnika/wirusa świadomości. Zasada percepcji otaczającego świata ma bezpośredni wpływ na modalność ludzkiego zachowania. W świecie opartym na dualności, na polaryzacji, na egzystencjalnym poszukiwaniu siebie, tak trudno dojść do jednej całości. Dlatego dialektyka jest tutaj konieczna. Ludzie, którzy rozumieją dialektykę i rozwijają w sobie świadomość, w jakiś sposób nauczyli się tłumić ten buforujący umysł, wyrównując jego znaczenie. Więcej na ten temat w artykule: „Punkt połączenia. Poziomy świadomości.” Matryca archetypów jest początkową informacją o energii we wszechświecie. To, z czego powstała jedność i różnorodność. Podstawą ewolucji według prawa Darwina jest jedność i walka przeciwieństw. Nazywa się to również kręgiem życia (CL), kołem samsary wśród buddystów. QOL to informacja, która również ewoluuje wraz z nami, podróżując w czasie. I to jest oczywiste. Informacja ułożona w procesach/szkielecie czasowym, podzielona na poranek, dzień, wieczór i noc/przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, stanowi archetypową bazę, szkielet systemu. Oznacza to bezpośrednio, że sam archetyp matrycy QOL nie ma polaryzacji – ani czarnej, ani białej. Mówiąc przesadnie, każdy okres czasu ma swoją własną prawdę. Archetyp to uniwersalna jedność w systemie, która w ogóle nie jest odpowiedzialna za zachowanie mechanizmu jedności w czasie. Archetyp matrixa istnieje już od początku. To zamrożony obraz, który manifestuje fraktale w granicach czasowych „Matrix to system i to nasz wróg” – cytat z filmu „Matrix”. Ogólnie rzecz biorąc, bojownikami systemu są ludzie, którzy chcą uciec od stereotypów, podziałów i podziałów świata. Zamiast jednak walczyć ze zniszczonym dekodowaniem matrycy, walczą z wiatrakami czasu. Dzisiejsza prawda jest jutrzejszym kłamstwem. Dlatego każdy z nas w pewnym momencie swojego życia zastanawia się, dlaczego ten „świat jest taki niesprawiedliwy?” Czy tak jest? Dlaczego na Ziemi jest tyle cierpienia? Dlaczego ludzie się nienawidzą? Czyja wina, że ​​dochodzi do konfliktów i wojen światowych? Ile cywilizacji istniało już przed nami? Przy całej tej konwencjonalnej „katastrofie” wydaje się, że rasa ludzka narodziła się jedynie w celu zdobycia doświadczenia egzystencjalnego. Przedstawiciele różnych wyznań, wyznawcy doktryn i sekt upatrują przyczyny ludzkich nieszczęść w jego grzeszności. Skąd więc wzięła się ta grzeszność? Skąd bierze się mechanizm oddziaływania „umysłu buforowego”, składającego się z zasad jelitowego egoizmu na człowieka? Obecnie podejmowanych jest wiele prób wyjaśnienia tego systemu. Ludzie myślą stadnie. Szaleją w stadach, ale powoli i pojedynczo odzyskują przytomność. Zasadniczo mentalność stadna dzieli się na tych, którzy wierzą w wszelkiego rodzaju „teorie spiskowe” i tych, którzy ich nie wierzą. Mówimy o ukrytym systemie wpływu na większość ludzi poprzez „wybranych”, „iluminatów”, tak zwany „rząd światowy”. Inni, którzy nie wierzą w „teorię spiskową”, za wszystkie problemy obwiniają demoniczną siłę ludzkiej natury. Pomysł rzekomego systemu spiskowego przeciwko ludzkości nie jest wcale taki nowy. Wydaje mi się, że teorie spiskowe zawsze istniały jedynie w „strefie buforowej umysłu”. Ci, którzy nie są odpowiedzialni za to, co się dzieje, mają tendencję do obwiniania innych. Umysł, umysł może być zdrowy, ale może też być chory. Ogólnie rzecz biorąc, czasami całe życie człowieka zależy od jego systemu wartości. Wiadomo, że „w zdrowym ciele zdrowy duch”. System wartości, stan umysłu człowieka nadaje sens, celowość i świadomość jego życiu. Usprawiedliwia trudy życia poprzez chęć poznania siebie. Tylko poprzez system wartości własnego „ja” można „zidentyfikować” dowody prawdy/nieprawdy w kontekście czasu. Miarą tych wartości jest jedynie ludzkie „ja”. Świat jest lustrem. Zobacz moje artykuły: „Jaki jest sens życia?” „Klucz do wszystkich drzwi. W poszukiwaniu siebie." Często na spotkaniach z klientami dochodzę downiosku, że ich podstawowa matryca postrzegania świata wymaga renowacji. Mam piękną talię MAC „czarno-białą”. Z reguły pracując z kartami, od razu klasyfikuję klientów na tych, którzy widzą życie w czarnym świetle – „świat jest niesprawiedliwy – jestem sprawiedliwy/słuszny/niesprawiedliwie ukarany itp.”, w białym świetle – „świat jest sprawiedliwe - nie jestem. Sięgam po sprawiedliwość/nie jestem jeszcze gotowy, nie dość dobry/nie mnie to oceniać/Bóg (przyjaciel, żona/mąż) osądzi”, „świat jest obojętny – więc robię co Chcę i pozwalam innym dostosować się do mnie, a jaki jest sens cokolwiek zmieniać w tym obojętnym świecie? Istnieje jednak trzecia koncepcja, w której świat jest odzwierciedlony, gdzie świat jest „ja”. Jeśli jestem niesprawiedliwy, świat jest niesprawiedliwy, jeśli jestem sprawiedliwy lub obojętny, to świat jest sprawiedliwy, obojętny itp. Jest to poziom oświecenia (więcej szczegółów w linku powyżej: „Punkt połączenia. Poziomy świadomości”), na którym nie ma problemu wyboru, gdzie nie trzeba wybierać, z kim iść, z białym czy czerwonym, nie trzeba zmieniać kapeluszy, jak w filmie „Ślub w Malinovce. Tutaj należy zrozumieć, że matryca po prostu nie istnieje, nie ma jednej podstawy do postrzegania archetypów. Wiele zależy od systemu jego postrzegania. Białka, tłuszcze i węglowodany składają się z tych samych cząsteczek, połączonych ze sobą w różnym stopniu, ale są „zbudowane” z tego samego materiału. Nie ma zatem zasadniczej różnicy w podziale. Nie ma problemu wyboru jako takiego. Czerń prędzej czy później stanie się biała, gdy zmienimy perspektywę, kąt widzenia. Światło zawsze zmienia swój kierunek, skupienie musimy zbudować sami. Czasem pod sceną na czele życia zmienia się ta sama osoba. Trzy czwarte, profil, cała twarz, półobrót, światłocień – a teraz jest zupełnie inny. Czy zatem można mówić o „niesprawiedliwości świata”? Przecież czas zniekształca rzeczywistość zdarzeń z taką częstotliwością i szybkością, że nawet nie mamy czasu na zmianę. Wartość czegokolwiek można rozpoznać jedynie poprzez odwołanie się do niezmienności. Takim niezmiennym cenzorem powinno być wewnętrzne „ja”, utkane z uczciwości. „Ja”, które nie służy „wahadłom kapryśnego umysłu”. Wartości się zmieniają, więc następuje przewartościowanie, gdzie „ja” jest głównym źródłem, wytyczną. Przykładowo wartość życia człowiek poznaje w sytuacji zagrożenia życia, śmierci, choroby itp. Wartość mierzona w odniesieniu do innych źródeł zamienia się w kłamstwo, deprecjonuje pojęcie „ja” człowieka nie jest dokładnie „ja” ciała, ducha i duszy. Ciało to nie dokładnie tłuszcze, białka, węglowodany. Pojęcie „ja” to także całościowe postrzeganie własnego „ja” w pojedynczym kontinuum czasowym, bez metamorfozy reinkarnacji (chłopiec, mężczyzna, starzec/dziewczyna, kobieta, stara kobieta). Jestem czymś integralnym, jak cząsteczki, które nigdy nie przestają istnieć. Energia nie znika bez śladu. Dlatego archetypy są systemami aktywnymi. Zapewniają wsparcie przez pewien czas i stanowią „matrycę życia”. Ale wtedy człowiek musi nauczyć się tworzyć własne archetypowe wartości. W przeciwnym razie archetypy „przyjaciele” lub „obcy” zaczną wchodzić w interakcję ze świadomością, niezależnie od tego, czy dana osoba wie o ich istnieniu, czy nie. Gdzieś mogą poprawić sytuację, gdzieś stworzyć iluzję władzy nad naturą, nad światem. Filmy „Tożsamość Bourne’a” i „Ewolucja Bourne’a” wyraźnie pokazują, że gdy człowiek zyskuje inteligencję i supermoce, wypada z systemu. Każdy boi się takiego człowieka i chce go zniszczyć. Istniejący porządek rzeczy nagle zaczyna być zagrożony przez tego, kto go zrodził – ludzkiego mózgu – wyłaniającego się ze strefy buforowej. Nadmiernie rozwinięta osobowość nie jest już systemowi potrzebna, gdyż zaczyna ją korygować, niszczyć podstawowe wzorce istnienia społeczeństwa – ekonomię i politykę. Wcześniej umysł buforowy był zajęty jedynie zdobywaniem, konsumpcją i gromadzeniem. Ludzie, którzy osiągnęli nowy poziom, zagrażają staremu porządkowi świata. Bo nie chcą już tracić energii emocjonalnej doświadczając „fatalności istnienia”, „przetrwania w systemie”. Nie wiadomo, na czym będzie opierać się nowa polityka przyszłości. Wiadomo jedno!