Czy można uważać człowieka za niezależnego od matki, jeśli ją nienawidzi, złości się i kumuluje wobec niej liczne pretensje? Myślę, że nie. Wszelkie emocje odczuwane w stosunku do kogoś, nawet te negatywne, świadczą o uzależnieniu od tej osoby. W mojej praktyce jako psychologa często zdarzają się klienci, którzy mieszkając wiele kilometrów od matki i nie widząc jej przez kilka miesięcy, nadal mieszkają w domu. ścisły związek psycho-emocjonalny z nią Jako psycholog najczęściej muszę pracować z zależnością od matki, ponieważ to jej postać jest historycznie bardzo silna wśród moich rodaków w porównaniu z rolą męża w rodzinie. O tym przeczytacie w moim artykule tutaj. Negatywne uczucia wobec matki uniemożliwiają dokończenie procesu indywiduacji. Indywiduacja to jedno z głównych pojęć psychologii analitycznej C. G. Junga, oznaczające proces kształtowania się osobowości, czyli rozwój psychiczny w życiu człowieka. jakie indywidualne skłonności są realizowane i jakie są unikalne cechy ludzkie. Indywiduacja jest procesem dojrzewania lub rozwijania się, psychicznym odpowiednikiem fizycznego procesu wzrostu i dojrzewania. (Wikipedia) W stanie konfrontacji z matką człowiek czuje się jako zespół negatywnych stanów. Gubi się w elementarnych uczuciach, które kontrolują jego życie. W tej sytuacji stanie się odrębną, integralną osobowością jest nie tylko trudne, ale prawie niemożliwe bez jakiegoś globalnego wstrząsu życiowego lub współpracy z psychologiem. Przyczyną bezradności jest brak zrozumienia przez człowieka tego, co kryje się za tak potężną siłą Z jednej strony domyśla się, że doświadcza agresji w stosunku do swojej matki, a jednocześnie sam nie zdaje sobie sprawy, dlaczego po tylu latach tak bardzo jej nienawidzi kochać cię, abyś czuł się dla niej ważny emocjonalnie jako osoba. Ciągłe odrzucanie przez mamę powodowało u ciebie traumę psychiczną. W takich przypadkach ludziom udaje się przystosować, korzystając z mechanizmu obronnego – lepsza jest przynajmniej jakaś reakcja niż żadna. Zatem nienawiść do matki w opisywanym przykładzie jest tylko obroną przed jej niezdolnością do zaspokojenia cię miłością, jak każda obrona z dzieciństwa, w dorosłym życiu ta metoda adaptacji prędzej czy później zaczyna bardziej przeszkadzać niż pomagać. A utrudnia to przede wszystkim fakt, że najbardziej naładowany emocjonalnie związek człowieka ma związek z własną matką, podczas gdy wszyscy inni ludzie i uczucia do nich pozostają na peryferiach życia. Nie ma już czasu ani energii na inne zajęcia niż walka z matką. Charakterystyczne jest, że człowiek sam nie rozumie skali wpływu, jaki na nieułożone życie ma fakt, że jest nadal emocjonalnie zależny od matki. Jeśli fakt, że jesteś zanurzony, zaczął Ci znacząco przeszkadzać. Jeśli jesteś w emocjonalnym chaosie uczuć do swojej matki i nieustannie bezskutecznie próbujesz go rozwikłać, to warto zmienić punkt ciężkości swojej uwagi. Pierwszym krokiem, który naprawdę przybliży Cię do wyjścia z impasu dorastania, będzie przeniesienie Twojej uwagi z tego, co jest związane z Twoją mamą – na zajęcia, które odpowiadają Twoim prawdziwym potrzebom, czynnościom, które przyczyniają się do Twojego osobistego rozwoju pomóż ci zacząć wyraźnie oddzielać swoją osobowość od osobowości twojej matki. A na ścieżce separacji podejmiesz kroki, aby z łatwością samodzielnie podejmować decyzje; wybrać, gdzie i z kim będziesz pracować; jak wypełnić swój wolny czas (hobby, zainteresowania); urzeczywistnić się jako niezależna jednostka w społeczeństwie. Dopóki będziesz przytłaczać się myślami o tym, ile złości, urazy i niezrozumienia odczuwasz wobec swojej matki, coraz bardziej wpadniesz w ślepy zaułek w swoim życiu. Na czym skoncentrować swoją uwagę to Twój wybór i nikt tego za Ciebie nie zrobi. Wierzę, że po przeczytaniu mojego artykułu będziesz mógł dokonać tego wyboru ze świadomością tego, co i pomiędzy czym tak naprawdę wybierasz.