Pierwszą rzeczą, do której skłania Cię samotność, jest zrozumienie siebie i swojej przeszłości. August Strindberg. Samotny Poczucie samotności jest znane każdemu, ale niektórym udaje się cieszyć samotnością, podczas gdy inni nieznośnie cierpią z powodu tej samej samotności... Dlaczego samotność jest pożądana dla niektórych osób, a dla innych nie do zniesienia? Co to znaczy być sam na sam ze sobą? Chciałbym wyróżnić trzy główne sensoryczne elementy samotności: 1. Poczucie opuszczenia Poczucie opuszczenia ma swoje korzenie w dzieciństwie. Kiedy matka zostawia dziecko na zbyt długo, tak że dziecko nie jest w stanie tego znieść, u dziecka stale rozwija się uczucie złości, bólu i rozpaczy. Dziecko na tym cierpi. W jego postrzeganiu świata matka odeszła na zawsze, bo małe dziecko nie ma jeszcze poczucia czasu. W dorosłym życiu osoba z takimi doświadczeniami z dzieciństwa boleśnie doświadczy samotności i wszelkich sytuacji związanych z rzeczywistym lub pozornym odrzuceniem lub dystansem od bliskiej osoby.2. Poczucie wyższości lub małości Samotność, w której dominuje poczucie wyższości nad innymi ludźmi, jest zwykle łatwiejsza do przeżycia niż poprzednia. Człowiek ma tendencję do izolowania się od niegodnego otoczenia i popada w samotność, ponieważ „nie wszyscy go rozumieją” lub „nikt nie jest w stanie go zrozumieć”. Czasem jednak trzeba odizolować się od ludzi ze względu na poczucie własnej małości (co, o dziwo, ściśle wiąże się z poczuciem wyższości), gdy komunikacji z ludźmi towarzyszy poczucie wstydu, że za bardzo się od nich różnisz inni, że „jakoś nie jesteś taki”3. Poczucie samowystarczalności, w którym dobrze się przebywa. Człowiek lubi kontakt ze sobą, znajduje dla siebie ciekawe zajęcia i efektywnie wykorzystuje swój czas. Wiązało się z doświadczeniami z dzieciństwa, kiedy dziecku poświęcano wystarczająco dużo czasu na własne zajęcia, a to wiązało się z poczuciem przyjemności i satysfakcji. „Wszyscy pochodzimy z dzieciństwa” i to, jak doświadczamy samotności w naszym życiu, jest nierozerwalnie związane z doświadczeniami z dzieciństwa. Aby przezwyciężyć bolesną samotność i nauczyć się samowystarczalności, ważne jest, aby zrozumieć, w jaki sposób, na podstawie doświadczeń z dzieciństwa, człowiek kształtuje samotność w swoim życiu i z jakimi doświadczeniami jest ona związana. Pierwszym krokiem w kierunku „zdrowej” samotności jest dostrzeżenie swojego wkładu, swoich działań, które prowadzą do samotności.