Proces porodu jest dla dziecka stresujący. W chwili urodzenia dziecko jest fizycznie oddzielone od matki. Znajduje się w zupełnie nowych, przerażających warunkach, ale niesamowite jest to, jak dziecko zmienia się w ciągu pierwszego roku życia. Z niemowlaka, który nie potrafi panować nad swoim ciałem i potrafi komunikować swoje pragnienia jedynie płaczem, staje się małym, ciekawym świata człowiekiem, który już samodzielnie chodzi i komunikuje się z dorosłymi nie tylko gestami i dźwiękami, ale także używa pierwszych słów. Po raz pierwszy zwyczajowo mówi się o dziecku jako o osobie w wieku trzech lat. Jednak kształtowanie się osobowości dziecka rozpoczyna się już w pierwszym roku życia. Rozwój osobowości przebiega jednocześnie w różnych kierunkach: rozwija się inteligencja, emocje i zdolności motoryczne. W tym czasie kładzione są podwaliny cech osobistych, które możemy zobaczyć w uformowanej formie w późniejszym wieku. Powstają na podstawie komunikacji z dorosłymi w pierwszym roku życia dziecka, jednak możesz samodzielnie monitorować prawidłowy rozwój psychofizjologiczny swojego dziecka. Co więcej, jest to konieczne. Koncentrując się na przedstawionych standardach prawidłowego rozwoju dzieci w wieku od 0 do 1 roku, można w odpowiednim czasie wyśledzić opóźniony rozwój lub inne odchylenia i szybko skonsultować się z lekarzem specjalistą. Okres noworodkowy trwa od dwóch do trzech miesięcy. Dziecko rodzi się z zestawem odruchów bezwarunkowych, które pomagają dostosować się do środowiska zewnętrznego: funkcje regulacyjne (ssanie, obrona, orientacja); odruchy motoryczne (chwytanie, podparcie, odruch stąpania). Dziecko reaguje na większość wpływów zewnętrznych ruchami rąk i nóg. W ciągu 2-3 miesięcy dziecko rozwija specjalne formy reakcji na pojawienie się osoby dorosłej (matki): pojawia się reakcja emocjonalno-ruchowa - „kompleks rewitalizacji”. - dziecko skupia wzrok na twarzy pochylonej w stronę mężczyzny, uśmiecha się do niego, radośnie porusza rękami i nogami. Jeśli dziecko dorasta w środowisku ubogim w wpływy sensoryczne (izolacja sensoryczna), kompleks ten może nie rozwinąć się. Pojawienie się kompleksu rewitalizacyjnego oznacza przejście od okresu noworodkowego do niemowlęctwa. 1-3 miesiące – dziecko trzyma główkę leżąc na brzuchu. W wieku 2-4 miesięcy rozwijają się ruchy chwytania i manipulowania przedmiotami. Percepcja zyskuje obiektywność i stałość. 2-4 miesiące – bada i chwyta przedmiot ręką. 3-5 miesięcy – sięga ręką po przedmiot. 4 miesiące – samodzielnie przewraca się z tyłu na bok. 5-5,5 miesiąca - samodzielnie przewraca się z pleców na brzuch. Stoi z podparciem obiema rękami. Próbuję się czołgać. Wyraźnie bierze przedmiot z ręki osoby dorosłej. W wieku 5-7 miesięcy potrafi już przenosić przedmiot z ręki do ręki. W wieku 5-8 miesięcy (zwykle 6-6,5 miesiąca) dziecko może siedzieć bez wsparcia dłużej niż 30 sekund. W wieku 7-13 miesięcy zaczyna chodzić przy wsparciu. W wieku 9-14 miesięcy trzyma przedmiot między kciukiem a palcem wskazującym. 10 miesięcy – Powtarza „ok”, „do widzenia” za osobą dorosłą. 9-17 miesięcy (przeważnie 12-13 miesięcy) – spacery, przysiady, samodzielne wstawanie. Myślenie. W okresie niemowlęcym występuje tendencja do działań celowych: sięgania po określoną zabawkę. Pod koniec okresu niemowlęcego pojawia się większa umiejętność naśladowania. Działania naśladowcze i celowe wskazują na rozwój inteligencji. Pracując z przedmiotami, dziecko staje przed zadaniami intelektualnymi; rozwiązując je, myślenie dziecka rozwija się w działaniu. Niemowlęta w wieku 5-7 dni są gotowe dostrzegać ludzkie twarze już od pierwszych dni życia. 10 dni – dziecko utrzymuje w polu widzenia poruszający się obiekt. 18-20 dni – potrafi utrzymać nieruchomy obiekt w polu widzenia. 1 miesiąc – skupia wzrok na przedmiocie lub twarzy osoby, potrafi płynnie podążać za poruszającym się obiektem. 5 miesięcy – patrzy z jednego przedmiotu na drugi. 6 miesięcy – patrzy na wszystko wokół siebie. 12 miesięcy – rozpoznaje znajomą twarz na fotografii, rozróżnia dwa kontrastujące kształty.