Nawet nie zauważamy, jak często to robimy - dewaluujemy siebie.⠀Przyjrzyj się sobie, czy zauważasz, kiedy z łatwością hakujesz własne osiągnięcia, zdolności i mocne strony. Sam nie uważasz swoich wysiłków i wkładu w jakiś biznes za coś znaczącego i wartościowego. Wydaje Ci się, że wciąż nie zrobiłeś wystarczająco dużo, nie tak dobrze, nie idealnie. Jak nad czymś pracowałeś, myślałeś, spędziłeś czas i po prostu masz zdolności, ogrom wiedzy i doświadczenia – ale to wszystko wpada w dziurę i nie wydaje ci się czymś wartościowym.⠀ Kiedy nie potrafisz odpowiednio skorelować włożonych wysiłków / wiedza/umiejętności z wynikami. A samo ocenianie siebie i swojego wkładu nie wystarczy!⠀❗️Nawyk dewaluacji siebie sięga dzieciństwa. Osoby podatne na samodewaluację miały rodziców lub krewnych, którzy regularnie im to robili. Mechanizm ten został przejęty i zintegrowany z aparatem psychicznym człowieka.⠀❌Co robią tacy rodzice/bliscy?⠀🔻porównują się z innymi dziećmi/braćmi/siostrami (np. Lucy ma lepsze oceny, a Petya lepiej sprząta zabawki, a Klara piękniej rysuje itp.)🔻nie dostrzegają sukcesu dziecka (ale mogli to zrobić, np.: poradziłeś sobie z zadaniem, dałeś radę itp.)🔻krytykują (np. , mogłeś to zrobić ostrożniej, że jesteś takim leniem, zawsze wszystko psujesz itp.) dewaluować osiągnięcia (np. nie umiesz śpiewać/rysować/tańczyć (ze względu na to, czego dziecko próbowało i nad czym pracowało), nigdy ci się nie uda, jesteś przeciętny, jesteś niekompetentny, nie jest ci to dane itp.)⠀♻️Nic dziwnego, że w wieku dorosłym człowiek będzie traktował swoje zdolności, pracę i wkład w taki sam sposób, jak jego rodzice/bliscy robił w dzieciństwie.⠀👉W procesie psychoterapii można pracować z samooceną i nauczyć się inaczej traktować siebie i swoje dzieła.⠀ Zapraszam na psychoterapię i konsultacje. Zapisz się na konsultację 📲 8-916 -603-6553 Z poważaniem, Julia Ogneva