Od autora: Refleksje na temat tego, gdzie jest granica między posłuszeństwem a nieposłuszeństwem i co jest lepsze. Ostatnio coraz bardziej niepokoi mnie ilość artykułów na temat tego, dlaczego niegrzeczne dzieci są dobre . Przypomnijmy sobie znaczenie słowa „niegrzeczny”. Kto nie słucha, nie chce być posłuszny, wyraża odmowę, nie poddając się żadnemu wpływowi (o przedmiotach nieożywionych). Rodzice takich dzieci zgodzą się, że ta druga definicja dotyczy nie tylko przedmiotów nieożywionych, ale także dzieci, co powoduje problemy w rodzinie i społeczeństwie. Osoby z ich otoczenia będą opisywać nieposłuszne dziecko jako niespełniające próśb i poleceń rodziców i innych dorosłych (opiekunów, nauczycieli, dziadków), nieokazujące szacunku innym osobom i niereagujące na stan innych. Takie dziecko nie przejmuje się tym, jak jego działania lub zaniechania wpływają na osoby w pobliżu. Takie dziecko „nie przejmuje się” wszystkimi innymi i ich prośbami. Najważniejsze, że chcę tu i teraz. Z jakiegoś powodu pojawiła się tendencja do utożsamiania nieposłuszeństwa z wysoką inteligencją i aktywnością, niezależnością i innymi pozytywnymi cechami. Problem w tym, że nieposłuszeństwo maskuje i pozwala na niedociągnięcia w wychowaniu związane z ogólną kulturą i dyscypliną dziecka, problemy związane z brakiem szacunku i empatii wobec drugiego człowieka. Jeśli czytasz takie artykuły między wierszami, okazuje się: „Dziecko niekulturalne, niekontrolowane jest dobre!” Pamiętaj, że jeśli nazwiesz pik po imieniu, nie brzmi to zbyt korzystnie. Trudno czerpać przyjemność z przebywania w otoczeniu dzieci, które zachowują się niewłaściwie w środowisku, a jednocześnie nie podlegają kontroli opiekujących się nimi dorosłych, tj. nie są posłuszni. Oczywiście są różne sytuacje w życiu. Jeśli Twój lot jest opóźniony o wiele godzin, musisz czekać w zamkniętej przestrzeni, dziecku jest zmęczone, zgrzane, ciasne, znudzone, głodne itp., jego niespokojny stan wzbudzi współczucie i zrozumienie. Problem polega jednak na tym, że nieposłuszeństwo zaczyna być charakteryzowane jako pozytywna cecha charakteru. Warto pamiętać, że z niegrzecznych, niekulturalnych dzieci wyrastają niegrzeczni, niekulturalni dorośli. A to zachowanie, które w wieku 3-5-7 lat może nadal wywoływać czułość i przebaczenie, w przyszłości może wyrządzić krzywdę zarówno samej osobie, jak i społeczeństwu. Po co to zastępowanie pojęć. Zgadzam się również, że dzieci należy wychowywać w otoczeniu miłości, troski, wsparcia, dając im możliwość rozwijania ich naturalnych talentów i zainteresowań, pobudzając ciekawość, aktywność, niezależność, umiejętność stania w obronie siebie, ucząc je. rozumieć i umieć wyrażać swoje emocje (zarówno pozytywne, jak i negatywne). Jednak człowiek nie jest istotą indywidualną, ale społeczną. Rodzimy się wśród ludzi i żyjemy wśród ludzi. A jakość naszego życia w dużej mierze zależy od naszych umiejętności społecznych, umiejętności znalezienia wspólnego języka z innymi, umiejętności wsłuchania się w ich uczucia i potrzeby oraz częściowego ich zaspokojenia, czy umiejętności wyjścia z niechcianych sytuacji Można przypuszczać, że ukrytymi motywami propagowania nieposłuszeństwa jest, po pierwsze, obawa o bezpieczeństwo dziecka, a po drugie, chęć osiągnięcia jak największych sukcesów życiowych. Oczywiście, jeśli termin „posłuszny” zinterpretujemy wyłącznie jako zależny, kontrolowany, o słabej woli, opadający, zastraszony, wówczas troska o bezpieczeństwo i dobro takich dzieci staje się zrozumiała. Być może łatwiej będzie nimi manipulować, zwabić je gdzieś lub zmusić do zrobienia czegoś złego. Nikt tego nie chce. Ale nawet dla dziecka, które nie jest posłuszne rodzicom i innym ważnym w jego życiu dorosłym, ktoś zły może wpaść na „wielką aferę” i... Bezpieczeństwo dziecka nie polega na nieposłuszeństwie, ale na nauce podstawowych zasad zasady postępowania z nieznajomymi, postępowanie w sytuacjach krytycznych, wiedza, z kim się skontaktować, poproś o pomoc w rozwijaniu takich cech, jak odwaga, pewność siebie, niezależność, inteligencja, racjonalność. Nie jest też konieczne, aby dziecko osiągnęło w życiu pewne wyżyny.