Od autora: Poradnictwo indywidualne i rodzinne mają swoją specyfikę. Jedno drugiego nie wyklucza. I każdy rozwiązuje własne problemy. Poradnictwo rodzinne jest procesem szczególnym. Zarówno dla klienta, jak i samego konsultanta. Rozpoczęcie poradnictwa rodzinnego wymaga gotowości obu stron na ciągłą niestabilność, nieprzewidywalność pojawiających się sytuacji, spontaniczność reakcji, potrzebę bycia zawsze otwartym na proces twórczy i nowe rozwiązanie, które psycholog musi stworzyć i utrzymać płynność, ten żywy ruch, to zanurzenie w pewnym dziewiczym stanie systemu rodzinnego, kiedy nic nie stało się jeszcze nieruchome, zamrożone, dogmatyczne, gotowe do wszelkich przekształceń i eksperymentów w imię dobra wszystkich. Jednocześnie psycholog odmówi komentowania tego, co się dzieje i udzielania rad, będzie bardzo ostrożny i pełen szacunku do wszystkiego, co w tej chwili powstało w rodzinie, licząc na wewnętrzne rezerwy, na potencjał, który istnieje w rodzinie każdym systemie rodzinnym, na umiejętnościach człowieka samodzielnego radzenia sobie z trudnościami. Członkowie rodziny, którzy przyjdą na konsultację i będą chcieli sobie poradzić z problemem, będą musieli dostosować się do faktu, że psycholog odmówi przyjęcia jednej ze stron – „słuszności” ” i będzie wspierał wszystkich, że będzie negocjował na poziomie wspólnych interesów. Członkowie rodziny będą musieli także zrozumieć i zaakceptować fakt, że przedstawiany przez nich problem i „nosiciel objawów” mogą okazać się wyimaginowane i będą musieli szukać prawdy w innym kierunku. Jest to bardzo ważny punkt dla rodzin w poradnictwie będzie konieczność zrozumienia, jak zmieni się ich życie, gdy problem zniknie i co się stanie, jeśli wszystko pozostanie po staremu. W zależności od taktyki, którą konsultant stosuje w swojej pracy, może on stosować różnego rodzaju wyzwania i prowokacje oraz żądania wykonanie określonych poleceń. Członkom rodziny zostaną zaproponowane interakcje znane, w ramach utrwalonych stereotypów, oraz nowe, które mogą wydawać się trudne do osiągnięcia. Przede wszystkim kwestionowana będzie potrzeba kontroli. Konsultant będzie wątpił, czy jeden z członków rodziny jest w stanie kontrolować cały system rodzinny. Zawsze skupi się na tym, CO wszyscy czują i czego chcą od drugiego. Psycholog nie „założy bandaży na rany”, on je zdziera, nie pozwalając na dewaluację osiągniętych rezultatów. Ale możesz na niego liczyć, że cię wesprze i pomoże ci stanąć twarzą w twarz z rzeczywistością destrukcyjnych relacji, które rozwinęły się z tego czy innego powodu. Jego zadaniem będzie przede wszystkim pomóc osobom cierpiącym na problem spojrzeć na to, co się dzieje z INNEGO punktu widzenia, dostrzec korzyści i zasoby kryjące się za „objawem”. A także pokazać wszystkim uczestnikom interakcji, w jaki sposób każdy z nich powoduje lub nasila objawowe zachowanie „przedstawionego pacjenta”. Konsultant zaproponuje cofnięcie się w czasie w celu odnalezienia „zakłócającego wzorca” w związku, który doprowadził do trudności w interakcji i będzie dążył do tego, aby zamiast kontroli i agresji konsultujący się klienci jak najczęściej okazali sobie troskę i miłość na możliwie krótki okres czasu psycholog będzie zmuszony w pewnym stopniu stać się częścią systemu rodzinnego, zaakceptować jego ból i emocjonalne skutki transakcji rodzinnych. I być może jest to najważniejsze zadanie, jakie stawia przed sobą każdy zestawy zawodowe polegają na zaszczepieniu w osobach, które do niego przychodzą, pewności, że jeśli nie boją się kryzysów i nowości w związkach oraz są wrażliwe na zmiany w swojej kondycji duchowej i fizycznej; jeśli zrozumiesz, że „łódź rodzinna” nie może pozostać przez całe życie w cichym porcie i prędzej czy później będzie musiała wypłynąć na otwarte morze zmieniających się okoliczności; wtedy jest całkiem możliwe bez żadnej pomocy, aby skutecznie poradzić sobie z „podnieceniem”, które pojawia się od czasu do czasu i towarzyszyć nie tylko wiatrom tylnym, ale także wiatrom przeciwnym.