O przeciwprzeniesieniu • Różne modalności uwzględniają lub nie reakcje przeniesienia i przeciwprzeniesienia. • Terapeuci cierpią z powodu trudnych uczuć, ponieważ błędnie oceniają swoją zdolność radzenia sobie z reakcją przeciwprzeniesienia. • Efektem jest błędna diagnoza, konceptualizacja przypadku, plan „leczenia”, błędy w terapii i skargi do komisji etyki, na stronę internetową/sieć społecznościową terapeuty, do organów wydających zezwolenia. • Zarządzanie reakcjami przeciwprzeniesieniowymi jest możliwe po zintegrowaniu wiedzy o poziomach struktury osobowości i głębokiej autorefleksji. Po tym czasie poprawiają się wyniki zarówno terapii, jak i superwizji. Hayes, Gelso i Hummel (2011) trzej metaanalitycy wykazali, że: 1 Reakcje przeciwprzeniesienia są odwrotnie i umiarkowanie powiązane z wynikami psychoterapii 2 Czynniki zarządzania przeciwprzeniesieniem (które mają jedynie charakter informacyjny) odgrywają niewielką lub żadną rolę w ograniczaniu reakcji przeciwprzeniesienia 3 Jednakże końcowa metaanaliza wykazała, że ​​skuteczne leczenie przeciwprzeniesieniowe wiąże się z lepszymi wynikami leczenia. Liebman i Burnette (2013) odkryli, że osoby z zaburzeniami osobowości typu borderline znacznie częściej niż osoby z innymi zaburzeniami psychicznymi wywołują negatywne reakcje przeciwprzeniesieniowe Powszechnie uważa się, że przeciwprzeniesienie powstaje razem: „...część reakcji terapeuty na pacjenta opiera się na przeszłej relacji terapeuty, wprowadzonej do teraźniejszości jako przeniesienie. zachowanie pacjenta. Dodatkowo jednak zachowanie pacjenta wywołuje inne aspekty uczuć terapeuty (Gabbard, 2010, s. 16). Racker (1957), a ostatnio Tansey i Burke (2013) również piszą, że przeciwprzeniesienie jest tworem wspólnym. Ważnym rozróżnieniem diagnostycznym, które może prowadzić do najtrudniejszych problemów etycznych, jest rozróżnienie pomiędzy neurotycznym poziomem organizacji osobowości a poziomem borderline. Pacjenci z neurotycznym poziomem organizacji osobowości zwykle wytwarzają mniej przeciwprzeniesienia, podczas gdy pacjenci na poziomie granicznym zwykle wytwarzają najsilniejsze przeciwprzeniesienie. W postawieniu prawidłowej diagnozy pomaga oczekiwanie intensywniejszego przeciwprzeniesienia przy granicznym poziomie organizacji osobowości. Strategia ustanowienia przeciwprzeniesienia Oto wektor prostych pytań: • Co się teraz dzieje • Jak się czuję? (Emocje) • Co czuję? (Ciało) • O czym myślę? (Umysł) • Gdzie jest moja uwaga? • Dlaczego teraz się tak czuję? Proste pytania, których skupienie pozwoli Ci być w momencie wykrycia przeciwprzeniesienia. Przeciwprzeniesienie możemy zidentyfikować dopiero podczas superwizji; psycholog czy psychoterapeuta nie jest w stanie tego zrobić samodzielnie! Literatura: Związek pomiędzy orientacją teoretyczną (modalnością) a oczekiwaniami dotyczącymi reakcji przeciwprzeniesieniowych oraz implikacje dla dylematów etycznych i badań nad zarządzaniem ryzykiem. Autorzy: Robert M. Gordon, Francesco Gazillo, Andrea Blake, Robert F. Bornstein, Janet Etzi, Vittorio Lingiardi, N…[/url]25 listopada 2022 Zapraszam na superwizję grup intermodalnych w czwartki w godzinach 11.00-12.30 ( I grupa) W środy 19-20.30 (II grupa) Spotkania 2 razy w miesiącu dla każdej grupy w formie skumulowanej online OPPL.