Karty metaforyczne „Zespół naszych „ja” (Praca z subosobowościami). Używamy talii portretowych „Persona”, „Personita”. W swojej pracy wykorzystuję układy Tarota. Sugeruję jeden z nich. Pozwólcie, że krótko przypomnę, co jest napisane o Pięciu Członkach Zespołu „Ja”. Co najmniej pięć „ja” żyje w nas. Każdy z nich chce swojego, ma swoje potrzeby, preferencje, wartości, sposoby realizacji pragnień... „Jestem przeszłością”: chce pozbyć się ciężaru nierozwiązanych problemów. Zawsze pragnie odgrywać spektakl przeszłości i zmieniać ludzi z teraźniejszości w aktorów przeszłości. Z pozytywnego punktu widzenia przeszłość pomaga teraźniejszości skutecznie opracowanymi programami behawioralnymi „Jestem przyszłością”: stara się spełnić nasze marzenia i nadzieje, urzeczywistnić nasze idealne obrazy i wyobrażenia o sobie i ludziach. Czasami są to złudzenia, rekompensata za niemożność realizacji siebie w teraźniejszości. Idealnie, „Przyszłe Ja” realizuje przesłania „Jaźni Równoległej”. „Jestem teraźniejszością”: to jest nasze samoświadome „ja” teraz, z którym się utożsamiamy i co staramy się prowadzić („Potrzebuję ”). To jest prawdziwe miejsce naszej świadomości. Idealnie powinien być dowódca i mędrzec - ty. Musisz monitorować wpływ innych siebie, pracować z problemami z przeszłości, kształtować realistycznie wykonalną przyszłość i zaspokajać potrzeby teraźniejszości na rozsądnym poziomie. Częściej jednak „ja jestem teraźniejszością” rozdarte jest pomiędzy drugim „ja” i gorączkowo próbuje się całkowicie zatracić „ja jestem istniejącym”: nie wie ani o przyszłości, ani o przeszłości. Ważne jest dla niego „tu i teraz” zaspokajanie naturalnych, niezbędnych potrzeb („chcę”). Potrzeby te mają charakter niesocjalny i często odbiegają od koncepcji „rozsądnego, racjonalnego, akceptowalnego”. Niektóre potrzeby „Istniejącego” są zaspokajane w „Teraźniejszości”, ale inne nie. To niezaspokojone potrzeby „bytu” tworzą podstawę „Równoległego Ja”. „Równoległe ja”: oto, kim możesz teraz być, „jeśli…” („Mógłoby tak być”). „Równoległe ja” z reguły uważa swoją linię życia za najbardziej udaną linię rozwoju wydarzeń. „Ja równoległe” odgrywa dużą rolę w życiu człowieka. Jeśli człowiek jest samorealizowany, aktywny, zadowolony z siebie, równoległe „ja” łączy się z Istnieniem i potwierdza: „żyjesz w jedyny możliwy i najlepszy sposób. Czasami równoległe „ja” żyje w rzeczywistości, w której „sytuacja mogła być bardzo zła”. Takie podejście pozwala docenić to, co dzieje się w Teraźniejszości, ale jeśli zawsze będziesz świadomy tego „możliwego zła”, może ono stać się naprawdę obecne. W przybliżeniu według tego schematu pracujemy nad każdym punktem. Działa świetnie.