Od autora: Atak paniki to fala nieświadomych i niekontrolowanych uczuć, która nagle cię uderza. Atak paniki to fala nieświadomych i niekontrolowanych uczuć, które nagle cię uderzają, gdy zrozumiesz ich przyczynę fale, stają się łatwiejsze do opanowania. Od dawna wiadomo, że ciało i dusza są ze sobą nierozerwalnie związane. A wszelkie dolegliwości fizyczne odzwierciedlają nasz wewnętrzny świat. Choroby pokazują nam nasze problemy psychiczne. Często jednak nie słyszymy i nie chcemy słyszeć głosu organizmu i szukamy zewnętrznych przyczyn choroby. Staramy się leczyć choroby, nie próbując zrozumieć siebie i tego, co doprowadziło nas do tej sytuacji od wewnątrz. Ale wiele dolegliwości ma charakter w 100% psychosomatyczny. Dlaczego wciąż nie ma środków na leczenie wielu chorób? Ponieważ na duszę nie wpływają narkotyki. Dzisiaj porozmawiajmy o atakach paniki - bolesnej manifestacji psychiki i ciała. Dlaczego powstają? Ataki psychiczne Coraz częściej zarówno mężczyźni, jak i kobiety zgłaszają się do mnie z objawami ataków paniki. Jeśli opisujemy fizyczne ataki tej choroby, to naprawdę należy zauważyć, że atak jest podobny do ataku. Nagle fala nieprzyjemnych objawów fizycznych i emocjonalnych ogarnia osobę jak tsunami i stan ten może trwać 5-15 minut. Następnie atak ustępuje i znika. Po ataku paniki człowiek czuje się jak wyciśnięta cytryna, czuje się pusty, bezsilny, ospały, przytłoczony i ogromne zmęczenie emocjonalne – ogólnie rzecz biorąc, sytuacja jest taka, jak po przejechaniu przez wałek. W przypadku ataków paniki tak jest bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że te fale, przez niektóre, będą się cofać. Dlaczego jednak dochodzi do takich ataków? Aby to zrozumieć, trzeba poznać strukturę psychiki. Naszą sferę mentalną można z grubsza podzielić na świadomość i nieświadomość. Z reguły psychika „wysyła” wszystkie trudne i niedoświadczone uczucia w głąb nieświadomości. Ale tam nie znikają, ale nadal żyją własnym życiem, zwykle w żaden sposób przez nas nie postrzegany. Jednak gdy tylko nastąpi wydarzenie zakłócające nasz dotychczasowy rytm życia – moment podjęcia ważnej decyzji, zmiana warunków życia, silne podekscytowanie – wywołany nim stan dyskomfortu wchodzi w rezonans z wypartymi doświadczeniami i narastając, objawia się w postaci ataków paniki. Następnie następuje pewne wydarzenie, które dotyka ogromnej warstwy negatywności przechowywanej w głębinach nieświadomości. Jest takie wyrażenie: „Byłem przykryty”. Zatem atak paniki to fala nieświadomych i niekontrolowanych uczuć, które nagle Cię przytłaczają. Ważne jest, aby pamiętać, że kiedy zrozumiesz przyczynę tych fal, łatwiej będzie Ci je opanować. *** Podam kilka przykładów ataków paniki. 55-letnia kobieta pochowała męża. Sześć miesięcy później zaczęła bać się wychodzić z domu. Przerażało ją przebywanie w zatłoczonych miejscach – to właśnie tam wpadła pod wpływem ataków paniki. Dlaczego śmierć męża wywołała chorobę kobiety? Po pierwsze, jej mąż był człowiekiem bardzo ciepłym, troskliwym i ofiarnym. Mój klient otrzymał od niego mnóstwo energii. A kiedy umarł, źródło naładowania zniknęło wraz z nim. Kobieta przestała otrzymywać pokarm emocjonalny, a jej organizm reagował napadami paniki. Po drugie, śmierć męża to strata, której towarzyszy przede wszystkim poczucie opuszczenia i opuszczenia. Te bolesne uczucia zrodziły się u kobiety w dzieciństwie i ze względu na kruchość wewnętrznego „ja” dziecka nie zostały przeżyłe – uruchomiły się mechanizmy obronne psychiki, wypychając cierpienie w głąb nieświadomości. A teraz tragedia, która wydarzyła się w jej dorosłej rzeczywistości, obudziła te odległe warstwy doświadczeń. W miarę ich kumulowania powodowały strach i niepokój – ze względu na możliwość zetknięcia się z bólem. niedojrzałe „ja” klienta nie było w stanie „przetrawić” tych wszystkich uczuć, stąd ataki paniki – jako odpowiedź na budzący się ból. Biorąc pod uwagę wiek kobiety, nie wybraliśmy bolesnej drogi leczenia ataków paniki – a mianowicie poprzez życie i życiekontakt z ukrytym bólem. Jest to długa i bolesna opcja, ale po przepracowaniu wszystkich ostrych napięć nie ma już powrotu do stanów paniki. I ogólnie zmienia się struktura wewnętrznego „ja”: osobowość dojrzewa, co zwiększa poczucie własnej wartości i szacunek do samego siebie. Innym sposobem przezwyciężenia ataków jest wzmocnienie mechanizmów obronnych poprzez przywrócenie zasobów wewnętrznych. Wybraliśmy go. Po 8 miesiącach kobieta mogła już wyjechać na wakacje do innego miasta. ***Kolejna moja klientka przyszła do mnie z prośbą o ratowanie związku i zawarcie związku małżeńskiego. Nie będę opisywać szczegółów naszej pracy, ale rok później mężczyzna oświadczył się jej. A trzy dni później zaczęła mieć wszystkie oznaki ataku paniki: nie mogła pracować z powodu nagłych ataków zawrotów głowy. Dlaczego miała taką reakcję? Najwyraźniej z radości – próbuję żartować. Tak naprawdę perspektywa zawarcia małżeństwa i zmiany życiowe, jakie towarzyszą dwojgu mieszkającym razem osobom, aktywują u kobiety ukryty strach przed związkami intymnymi. I to właśnie ten strach doprowadził do tego, że w jej życiu pojawili się mężczyźni, którzy nie byli gotowi na życie rodzinne. Dlatego nigdy nie wyszła za mąż, dopóki nie ukończyła 37 lat. Co więcej, znam przypadki, gdy kobiety o podobnej mentalności zaczęły się fizycznie załamywać już w ciągu roku od małżeństwa. Nagle zapadły na różne choroby, różne rodzaje uzależnień. Ogólnie rzecz biorąc, początek wspólnego życia to trudny okres w życiu kobiety. I w tym przypadku ataki paniki są reakcją obronną, która chroni psychikę i ciało przed dalszym zniszczeniem. Dlaczego klientka tak bardzo przestraszyła się intymności? Dlaczego nie mogła tego znieść? Odpowiedzi na to pytanie należy szukać w jej głębokich scenariuszach, ukształtowanych w dzieciństwie. Najwyraźniej bliskość z rodziną była traumatyczna. I tak możliwość powtarzającego się cierpienia ożywiła jej wewnętrzne lęki i mechanizmy obronne. ***Przyszła do mnie kolejna kobieta, skarżąc się, że w nocy często miała wrażenie, że brakuje jej powietrza – jakby na jej piersi leżała kamienna płyta, która nie pozwalała jej wziąć głębokiego oddechu. Po pewnym czasie zaczęła tracić przytomność i tracić przytomność. Lekarze nie potrafili ustalić przyczyny jej choroby. Kiedy ona i ja zaczęłyśmy wspólnie pracować nad tym problemem, okazało się, że taka była jej reakcja na śmierć ojca. Chociaż wydawało jej się, że przeżyła tę stratę, dlatego nie łączyła z nią swoich warunków. Musiałam jeszcze raz wrócić do traumatycznego wydarzenia i naprawdę je przeżyć. Po tym ataki ustały. Jakie są przesłanki wystąpienia ataków paniki? Z reguły osobami cierpiącymi na ataki paniki były dzieci nadwrażliwe, z niskim progiem odczuwania bólu psychicznego. A jeśli dusza odczuwa bardzo subtelnie, oznacza to, że zdarzenia mogą być odbierane przez dziecko znacznie boleśniej. A wtedy wszystko, co się dzieje, wiąże się z tymi cierpieniami, które są spychane w głąb nieświadomości. A im więcej doświadczeń, tym bardziej psychika jest „przepięta” uczuciami. Te uczucia są silne, ale świadomość nie jest w stanie ich przetrwać, a następnie w wyniku tych procesów pojawiają się ataki paniki. Ataki paniki można kontrolować i osłabiać poprzez zmianę i wzmocnienie mechanizmów obronnych. Możesz też zanurzyć się w głębiny nieświadomości i zbadać je, zdając sobie sprawę i doświadczając wszystkiego, co prosi o wyjście. To właśnie niemożność przeżywania uczuć stwarza problemy tego rodzaju. Na charakter występowania ataków paniki zaangażowane są takie struktury mentalne, jak wrażliwość, podejrzliwość, impulsywność, skłonność do utknięcia w emocjach – na co nakłada się stresujące wydarzenie (oba tragiczne). i jasno pozytywne: rozwód, śmierć, choroby bliskich, a także narodziny dziecka, małżeństwo Ogólnie rzecz biorąc, można powiedzieć, że to ludzie z niedojrzałym „ja” najczęściej ulegają atakom paniki jeśli spojrzysz jeszcze głębiej, zauważysz, że podstawą strachu, który przybiera formę ataku, jest strach przed byciem porzuconym i samotnym./