Od autorki: Opublikowano w projekcie „Jestem rodzicem”: (pod starym nazwiskiem). Rywalizacja rodziców o miłość dziecka jest zjawiskiem częstym, ale mało dyskutowanym. Po pierwsze, jest to uczucie „zakazane”; jest potępiane w społeczeństwie. Po drugie, z zazdrością nie jest tak łatwo sobie poradzić, a jej konsekwencje mogą nie być różowe dla całej rodziny. Główne zagrożenia Głównym niebezpieczeństwem zazdrości rodzicielskiej jest to, że niszczy rodzinę od środka. Częściej pojawia się na tle niekorzystnej sytuacji – kryzysu w rodzinie, rozwodu itp., ale może pojawić się także w rodzinie zamożnej. Negatywnie wpływa to zarówno na relacje dziecko-rodzic, jak i na relacje małżeńskie. Małżonkowie rywalizują o miłość i uwagę dziecka, odczuwają nieufność, urazę, ból. Dziecko znajduje się w trudnej sytuacji. Uważa, że ​​każdy wyraz miłości, jaki wyraża wobec któregokolwiek z rodziców, ma ogromny wpływ na ich związek. Jego reakcja zwykle opiera się na jednym z dwóch typów. W pierwszym przypadku dziecko doświadcza strachu i poczucia winy, ogromnej odpowiedzialności za wyrażanie swoich uczuć oraz boi się, że skrzywdzi swoich rodziców. Takie dziecko może dorastać z poczuciem odpowiedzialności za szczęście swoich rodziców i ogromnym kompleksem winy. W drugim przypadku dziecko rozumie, że manipulując uczuciami rodziców, może osiągnąć wszystko, czego chce, bo rodzice starają się spełnić każdą jego zachciankę. W takich przypadkach dorastają manipulacyjne dzieci, nad którymi rodzice nie mają kontroli. W niektórych przypadkach jedno z rodziców „wygrywa”, tworząc bliższą relację z dzieckiem. Powoduje to najgłębszą alienację pomiędzy małżonkami, a zbyt silna więź rodzica z dzieckiem powoduje, że dzieci wyrastają na „mamusię” lub „tatusia”, a później trudno im wyzwolić się spod wpływów rodziców i zbudować własne życie. Przyczyny zazdrości rodzicielskiej Istnieją dwa główne powody zazdrości rodzicielskiej. Pierwszą z nich jest miłość do dziecka i obawa przed utratą jego miłości. Czasami rodzice również mają poczucie własnej bezsilności i poczucia winy wobec dziecka z jakiegoś powodu: „Jestem złym rodzicem i on przestanie mnie kochać”. Jeśli te uczucia są Ci znane, być może powinieneś popracować nad ich nasileniem Twoja pewność siebie jako rodzica. Dzięki temu będziesz mniej zależna od reakcji emocjonalnych dziecka, lepiej poradzisz sobie z sytuacją. W innym przypadku zazdrość pojawi się, gdy w związku małżeńskim narosną problemy. Jeśli małżonkom nie udało się zbudować ze sobą bliskich relacji, często starają się zacieśnić więź z dzieckiem, a nawet całkowicie porzucając relację mąż-żona na rzecz relacji rodzicielskiej. Czasami zazdrość rodzicielska jest przejawem walki o władzę w rodzinie. W korzystniejszej sytuacji jest ten, na którym stoi dziecko. Zwykle zazdrość rodzicielska pojawia się samoistnie, ale zdarza się, że jeden z małżonków wywołuje ją celowo, np. podczas rozwodu. Dzieci są porywane, wyrzucane z domu, toczą się procesy dotyczące ich miejsca zamieszkania, a wszystko to robią małżonkowie w imię wzajemnej manipulacji i walki. Sytuacja ta okazuje się dla dziecka niezwykle traumatyczna. Co zrobić, jeśli znasz zazdrość rodzicielską, spróbuj zrozumieć jej źródło i cele. Na czym ci tak naprawdę zależy? Chcesz osiągnąć szczególną pozycję w rodzinie i władzę, martwisz się swoją niekompetencją, boisz się utraty miłości swojego dziecka Jeśli zrozumiesz swoje prawdziwe motywy, łatwiej będzie Ci podjąć decyzję, co robić? Następny. Jeśli to możliwe, przedyskutuj sytuację ze swoim współmałżonkiem; istnieje duże prawdopodobieństwo, że Twoje obawy są bezpodstawne. Jeśli nie potrafisz samodzielnie uregulować sytuacji, skonsultuj się z psychologiem i postaraj się uchronić dziecko przed trudnym wyborem pomiędzy mamą a tatą. W ten sposób zachowasz jego zdrowie psychiczne..