Od autora: Artykuł ten nie pretenduje do miana prawdy ostatecznej. Wszystkie emocje związane z artykułem i wyróżnionymi w nim osobami są Twoje osobiście i nie mają nic wspólnego z autorką. Artykuł nie będzie mówił tylko o kobietach. Skoro modnym jest obecnie trend chronienia słabszych fizycznie, z pominięciem psychologicznego komponentu relacji, otwiera to ogromne pole do stosowania przemocy moralnej poza płcią. Dlaczego ofiara pozostaje z agresorem? Dlaczego nie pojedzie do rodziców, nie wynajmie osobnego mieszkania i nie zamieszka z agresorem, nawet jeśli wydaje się, że nie ma barier materialnych. O modelach niepotwierdzonych materialnie nie trzeba nawet mówić? Wystarczy wiedzieć o zbrojeniu według schematu zmiennych proporcji. Według Pawłowa ze szkoły wszyscy znają pozytywne i negatywne wzmocnienie. I, jak pokazuje praktyka, ciągłe wzmacnianie ostatecznie powoduje opór i wydajność spada. Zmniejsza się także skuteczność wzmocnienia negatywnego. Jeśli będziesz bił cały czas, w końcu możesz nawet bić łopatą i zerwać więzadła - ukarana osoba nie będzie się poruszać, przy nierównym wzmocnieniu umiejętność pozostanie na czas nieokreślony. Temat wpływu „działa” co najmniej półtora raza więcej, a w relacjach międzyludzkich można go rozciągać w nieskończoność, biorąc pod uwagę zmienność takiego wzmocnienia. Znany jest eksperyment, w którym dwie grupy myśliwych polowały na futra . W pierwszej grupie każdy otrzymywał pensję 7 dolarów i dolara za skórę, a w drugiej grupie tę samą pensję, ale 4 dolary za upolowane zwierzę, przy szansie na otrzymanie premii 1 do 4, czyli średnio otrzymano te same pieniądze, ale wartość nagrody jest subiektywna, była wyższa. Nie wiem, jak pracodawcy uzasadniali takie podejście, nie zgodziłbym się, ale produktywność drugiej grupy była półtora razy wyższa! Pomyśl tylko: myśliwi z nierównym wzmocnieniem byli o 58% wydajniejsi! Drugim mechanizmem stosowanym w przypadku przemocy długotrwałej jest rozwój u ofiary oporu wobec stosowanej przemocy, odczulanie. Jednocześnie nie powstaje opór wobec pozytywnego wzmocnienia ze względu na rzadkość takiego zachowania u agresora, co z kolei znacznie zwiększa wartość pozytywnego wzmocnienia. Przyjrzyjmy się teraz naszym ofiarom i agresorom w oddzielnym mieszkaniu. Co robi agresor? Powoli nasila negatywne zachowania, sięgając po granicę tego, co dozwolone i lekko ją popychając. Na początku stosuje się proste manipulacje: „moja rola w rodzinie jest taka a taka, a ty robisz to”, potem „to” staje się coraz większe. Roszczenia i kary za błędy i zaniedbania są uzasadnione, gdy tylko ofiara zaczyna uciekać, staje się jedwabista. Przez chwilę. Następnie zaczyna ponownie naciskać, ostatecznie pchając nieco mocniej. Na przykład teraz robi się nie tylko to, co zostało zrobione, ale półtora raza więcej - zmieniła się sytuacja rodzinna, a sąsiedzi to robią, „wszystko powinno być jak z ludźmi”. Gdy tylko cierpliwość ofiary się skończy, następuje kolejna pobłażliwość, która zasługuje na powrót ofiary. I raz w roku daje ofierze „wakacje” - nieoczekiwane wzmocnienie, które pozwala partnerowi mieć nadzieję na najlepsze i usprawiedliwić agresora. „Partnerka jest taka dobra, on w przeciwieństwie do ciebie dał prezent bez powodu” lub „przygotowała pyszne ciasto nie na 23 lutego, ale po prostu w zwykły dzień”. To prawda, że ​​​​wtedy staje się to również powodem manipulacji, ale szybko o tym zapomina się. Nawet zwykłe obowiązki agresora stopniowo stają się błogosławieństwem: „powinieneś być wdzięczny, że gotuję obiad!” Brzmi stosownie? Ale dlaczego ktoś miałby czuć się winny, że jego partner robi coś w domu? Ostatecznie kończy się to całkowicie szalonym związkiem. Co więcej, są dość stabilne aż do śmierci. I pamiętajcie, często są silniejsi niż u zdrowych par. W murze cementowym po prostu nie ma swobody ruchu, powietrza i dynamiki. W ciągu pierwszych sześciu miesięcy lub roku takie relacje cementują się w monolit. Nie ma wzrostu, ruchu ani zmiany wektorów rozwoju, co oznacza, że ​​nikt nigdzie nie pójdzie i nie opamięta się..