Bycie panną młodą to stan zupełnie wyjątkowy. Bycie Panną Młodą to niesamowity, wspaniały czas... Spacerowanie po salonach ślubnych, przymierzanie sukni ślubnych, przemyślenie szczegółów ślubnej stylizacji, poczucie się jak księżniczka... Chcę zachować jak najdłużej niesmak tego okresu jak to możliwe. Za każdym razem, gdy znajduję się w pobliżu kiosku, w którego oknie widzę świeże magazyny ślubne lub w pobliżu salonu ślubnego, z nostalgią wspominam ten absolutnie magiczny okres w moim życiu... Jednak okres randek przedślubnych nie jest przygotowanie do wakacji, to przygotowanie do wkroczenia w nowe życie. A to, jak przebiega ten okres, jak rozwija się relacja w parze, w dużej mierze decyduje o tym, jak rozwinie się przyszłe życie rodzinne i czy na parę czeka silny, długoterminowy związek rodzinny. Małżonkowie nie są krewnymi - stają się „krewnymi” z wyboru. Dlatego też w okresie przedmałżeńskim ważne jest, aby włożyć w ten wybór wiele wysiłku, a następnie wiele wysiłku psychologicznego, aby go utrwalić. Ważne, aby ten wybór był świadomy i nie pochopny. Okres przedmałżeński spełnia szereg ważnych funkcji. Przede wszystkim okres przedmałżeński pozwala na zgromadzenie wspólnego bagażu wspólnych wspomnień, przeżyć i wrażeń. To bardzo ważne – to właśnie do szczęśliwych dni przedślubnych, para będzie wracać w przyszłości, to właśnie ze wspólnych wspomnień będą czerpać siłę i radość w trudnych okresach małżeńskich. Co więcej, bardzo ważna jest wspólnota wrażeń - w przeciwnym razie w momencie przeżywania trudnych chwil małżonkowie zwrócą się nie ku wspólnej, ale indywidualnej przeszłości. Po drugie, okres ten daje możliwość wzajemnego poznania się, wyjaśnienia i sprawdzić podjętą decyzję, daje możliwość rozejrzenia się i zrozumienia: „Czy to mój mężczyzna?”, „Czy to moja kobieta?”, „Czy to jest osoba, z którą chcę przeżyć całe życie?” Nie należy zaczynać wspólnego życia, kierując się zasadą „wytrzymaj, zakochaj się”. Żaden z partnerów nie powinien mieć poczucia wewnętrznego kompromisu: coś mi odpowiada, coś nie, ale jestem gotowa cierpieć z tego powodu, to i tamto. Na początkowym etapie związku wewnętrzne kompromisy są destrukcyjne. Nie ma potrzeby zaczynać wspólnego życia w oparciu o zasadę „tolerować”! Oczywiście partnerzy mogą (i powinni mieć) różne gusta i preferencje - ale nie powinieneś czuć się komfortowo w związku. Relacji nie należy rozpoczynać na siłę, pochopnie - na przykład dlatego, że mieszkanie z rodzicami jest już nie do zniesienia, lub z powodu związku. realizacja słynnego hasła „Czas!” Partnerzy powinni mieć wystarczająco dużo czasu na wzajemne poznanie się. Muszą znaleźć się w różnych okolicznościach – zarówno na wakacjach, jak i w życiu codziennym, a także w niektórych trudnych sytuacjach, a także w sytuacji połączenia sił, aby poznać przyjaciół i krewnych drugiej osoby. Poświęćcie czas na wzajemne poznanie się, więcej rozmów, przedyskutowanie wszelkich drobiazgów. Okres komunikacji przedślubnej to także okazja do zbudowania, „zarysowania” swoich granic i granic oraz poczucia granic i granic drugiej osoby. Zrozum, gdzie jest niewidzialna granica Twojego partnera: „Nie wtrącaj się, on cię zabije!” i „Outsiders B” – a tym samym wyeliminowanie wielu sytuacji konfliktowych w przyszłości. Trzecią najważniejszą funkcją okresu przedmałżeńskiego jest wspólne planowanie życia. W tym okresie młodzi ludzie wspólnie kształtują swoje przyszłe życie. Okres zalotów przedślubnych pozwala skorelować oczekiwania partnerów co do przyszłych obowiązków i planów długoterminowych. Na etapie spotkań przedmałżeńskich partnerzy muszą dokonać wymiany i uzgodnienia swoich oczekiwań dotyczących przyszłego wspólnego życia. Powiedzmy, że marzy o gospodyni domowej, elastycznej i wygodnej jak kapcie, która piecze ciasta i zamierza zrobić poważną karierę akademicką i zawodową. I próbuje „wprowadzić ją” w swój model idealnej żony. Albo odwrotnie – on oczekuje równego partnerstwa w małżeństwie, ona zaś pragnie modelu tradycyjnegorelacje. Co w efekcie otrzymamy? Ciągłe konflikty i niekorzystne rokowania dla małżeństwa Często młodzi ludzie mają złudzenie, że mogą zmienić i przekształcić drugą osobę. Jednak, jak cudownie, popularna aktorka Anastasia Zavorotnyuk powiedziała o tym w jednym z wywiadów: „Po co kupować sobie kota i uczyć go szczekać, skoro można od razu kupić sobie małego psa?” Wiara w reedukację drugiej osoby w procesie wspólnego życia okazuje się w większości przypadków nie do utrzymania – dla tych, którzy twierdzili, że jeszcze przed ślubem zdawali sobie sprawę ze słabości wybrańca, ale „przymykali na to oko” to”, spodziewając się, że te słabości znikną w procesie wspólnego życia, trzeba się rozczarować swoimi początkowymi koncepcjami. Poza tym młodzi ludzie często żywią złudzenie, że mogą „podnieść” innych do swojego poziomu – zmusić ich do zdobycia edukacji, naucz je rozumieć muzykę klasyczną, literaturę i malarstwo. To jest gra Pygmalion1, projekt o nazwie „Wyhoduję” go (ją), doprowadzę go (ją) do mojego poziomu. Czy to możliwe? W moim świecie nie. Prędzej czy później poczujesz dużo smutku i pustki, a potem zaczniesz cofać się do poziomu swojego partnera. Niejednorodność statusu społecznego małżonków (np. on jest profesorem uniwersyteckim, a ona operatorem dźwigu), różny poziom wykształcenia oraz znaczna różnica w pochodzeniu są czynnikami prognostycznie niekorzystnymi dla małżeństwa w okresie przedmałżeńskim spotkaniach bardzo ważne jest zrozumienie, rozpoznanie motywów, relacji i uczuć – zarówno własnych, jak i partnerskich. Można wyróżnić następujące motywy zachęcające do zawarcia związku małżeńskiego, które najczęściej nie są realizowane i są prognostycznie niekorzystne dla małżeństwa: - wzajemne działanie, gdy młodzi ludzie odgrywają role romantyczne; - zraniona duma, która zachęca do osiągnięcia „ukochanego”; za wszelką cenę pobudza podekscytowanie i pragnienie zwycięstwa poprzez posiadanie „zbuntowanego” - pułapkę niższości, w której łączy się postawa wdzięczności i poczucie realizacji „ostatniej szansy” - intymne szczęście, gdy sukces; w relacjach seksualnych sprowadza się do oczekiwania na dobre małżeństwo; - litość, czyli poczucie winy, długu, które jest postrzegane jako „własne męstwo” i pozwala odgrywać bardzo szlachetną rolę na scenie życia - przyzwoitość; gdy małżeństwo jest stymulowane opinią najbliższego otoczenia i odpowiedzialnością za nie; - korzyść, gdy dzięki takiemu związkowi dana osoba znajduje schronienie, dobrobyt finansowy i materialny - zemsta, gdy dokonuje się wyboru partnera i małżeństwa „; na złość sprawcy”; – strach przed samotnością, gdy związek małżeński jest wybawieniem od problemów, od siebie, od lęku o przyszłe życie. Jeśli te motywy są świadome, a ludzie nie okłamują samych siebie, to ich intencje są poważne, a odpowiedzialność za życie rodzinne zostaje w pełni przyjęta – istnieje szansa, że ​​małżeństwo rozpoczęte od tych pozycji będzie udane. Problem pojawia się w sytuacjach rozbieżnych motywów: deklaruje się jedną rzecz, z reguły mówią o miłości, a nawet sami zaczynają w nią wierzyć, ale prawdziwą zachętą jest co innego - działanie, litość, zemsta, strach przed samotnością itp. Nowożeńcy po ślubie będą musieli zmierzyć się z wieloma codziennymi problemami i problemami materialnymi, dystans przestrzenny i psychologiczny między małżonkami może się zmienić w porównaniu z okresem przedmałżeńskim – te cechy początku życia rodzinnego nie zawsze rozwiązują się gładko. Jednakże większość tych problemów można łatwo rozwiązać, jeśli młodzi ludzie potrafią odpowiednio wykorzystać okres przedmałżeński. Charakter relacji przedmałżeńskich zwykle przenosi się na życie rodzinne. Powodzenia w życiu rodzinnym! I co najważniejsze, pamiętajcie – aby związek trwał długo i szczęśliwie, ważne jest, aby partnerzy od samego początku postrzegali go jako projekt na całe życie i dbali o niego w szeregu życiowych kłopotów.1. Car na wyspie Cypryjczyka, który zakochał się w wykonanej przez siebie rzeźbie dziewczynki. Dzięki swojej modlitwie Afrodyta ożywiła posąg, a Pigmalion poślubił ją starożytny grecki mit o Pigmalionie…