Myślenie dychotomiczne, zwane także myśleniem czarno-białym, polarnym lub myśleniem „wszystko albo nic”, to myślenie skrajne. Charakteryzuje się kategorycznym, jednoznacznym myśleniem w stosunku do określonego przedmiotu lub tematu. Z taką postawą człowiek stara się żyć według nieosiągalnego standardu czy ideału, a gdy to nie wychodzi, uważa się za porażkę – nie ma złotego środka, pędzi ze skrajności w skrajność, nie dopuszczając do siebie myśli że większość sytuacji jest złożona, składa się z wielu czynników i okoliczności, a także ma wiele odcieni. Myślenie w kategoriach „odniosłem sukces” lub „jestem porażką”, „tylko coca-cola, pepsifu”, „wszyscy ludzie tego Afrykanina”. kraj jest głupi”, „mój były to okropny człowiek”, albo zwycięzca, albo przegrany – w tym życiu nie ma innej opcji, jeśli w ciągu dwóch tygodni nie dostanę pracy, przestanę się szanować i tak ten sposób myślenia jest co najmniej nielogiczny, a co najwyżej ogranicza wzrost i rozwój samej osoby. „Człowiek musi być kompetentny, osiągać sukcesy we wszystkich ważnych sprawach, w przeciwnym razie jest nieodpowiedni, a przegrany, przeciętny.” - cytat z kodeksu neurotycznego. Nawet gdyby udało się osiągnąć ideał (jest to niemożliwe, bo ideał jest pojęciem subiektywnym), to w przypadku nieosiągnięcia 100%, wynik (80, 70 lub 15%). ) nadal będzie, tylko dla danej osoby. Popełnianie błędów jest rzeczą normalną i jest to normą. Musisz tylko nauczyć się wyciągać wnioski i starać się ich więcej nie powtarzać: sprawdź dowody za i przeciw takiemu myśleniu, przypomnij sobie sytuacje, w których myślałeś inaczej, jakie byłyby Twoje uczucia i uczucia zmiana zachowania? Pamiętasz sytuacje, w których takie myślenie i zachowanie nie jest dla Ciebie typowe? Przykłady myślenia „wszystko albo nic” Przykłady sytuacji, w których te myśli nie odzwierciedlają prawdy Czasami I…1.2.