Człowiek jest istotą biospołeczną, co oznacza, że ​​bardziej naturalne jest dla nas przebywanie w parze, w społeczeństwie, obok ludzi. Często czytamy i słyszymy o współuzależnieniu, ale w mniejszym stopniu o nim przeciwzależność. Fiksacja współzależnych na zewnątrz, w przeciwnych zależnościach od siebie. Współuzależnieni: „Nie mogę bez ciebie żyć” (kluczem jest unikanie samotności). Przeciwzależni: „Dam sobie radę sam, czuję się dobrze ” (unikając rozczarowania i bólu). Współzależny boi się bliskich związków i starannie chroni swój różowy brzuch samowystarczalnością i pewnością siebie, samotnością. A jeśli zdarzają się relacje, to w nich: „Kim jesteśmy dla siebie?” , różne niewypowiedziane, dystansujące zasady. Sytuacja niepewności daje współzależnemu szansę na ochronę, ponieważ „nie ma między nami nic poważnego”. W istocie wszyscy przechodzimy przez 4 etapy relacji z uzależnieniami: ◾Współzależność◾Współzależność◾Niezależność◾WspółzależnośćKażdy z tych etapów należy ukończyć w odpowiednim czasie, jeśli nie, to jest to początek odgrywania ich w dorosłości. 1⃣ 0 – 6 miesięcy – współuzależnienie (powstaje więź i przywiązanie). Mama jest centrum wszechświata i wszystkimi, którzy opiekują się dzieckiem. Jeśli wszystko jest organiczne i niezawodne, wówczas u dziecka rozwija się przekonanie, że świat jest bezpieczny. 2⃣ 6 miesięcy – 3 lata – przeciwzależność (rozwój indywidualności). Badanie otaczającego świata, rozwój rozsądnego narcyzmu („straszne, szkodliwe” dwulatki 3⃣ 3 - 6 lat - niezależność (własne „ja”). Doskonalenie umiejętności samoobsługi, kształtowanie własnych poglądów i wartości, socjalizacja I wreszcie najdłuższy proces w ujęciu 4-etapowego modelu rozwoju 4⃣ 6 lat – 29 lat – współzależność (rozwój umiejętności interakcji). Negocjacje dotyczą zawierania przyjaźni, miłości i wszystkiego, co dotyczy umiejętności pozostawania w bliskich związkach, utrzymywania stabilnych relacji z ludźmi. Na każdym etapie ważne jest ukończenie i organiczne narodziny psychiczne. Niepełne procesy rozwojowe mogą zostać wznowione w wieku dorosłym i przynieść dyskomfort. Każdy z nas dąży do integralności i kompletności, a to jest główną zachętą do pracy nad sobą.