Prowadźmy ludzkość żelazną pięścią do szczęścia! (slogan)Lenin, Stalin, Trocki, Napoleon, Fidel Castro, Hugo Chavez – co łączy tych ludzi? Wysoka skuteczność i determinacja. Są to ludzie o potężnym rdzeniu wewnętrznym i mają silnie wyrażonego radykała paranoidalnego. Jaka jest istota radykała paranoidalnego. Można go nazwać upartym lub upartym, można też powiedzieć radykalnym. I w zasadzie te nazwy mówią same za siebie i bardzo trafnie charakteryzują tego radykała. Oto, co mówią: Istnieją dwie opinie: jedna jest moja, druga jest błędna. Co sprawia, że ​​​​dana osoba tak się dzieje? Przede wszystkim są to cechy jego układu nerwowego i aktywności mózgu, na które składa się dana osoba predyspozycje genetyczne, jego rozwój wewnątrzmaciczny i pierwsze lata życia. W wyniku dodania wszystkich tych czynników uzyskuje się taki lub inny typ charakteru. Cel w mózgu osoby paranoicznej jest ustalony w taki sposób, że tworzy się dominator, który zaczyna kontrolować całe jego życie. to znaczy, niezależnie od tego, co dana osoba robi, wszystko powinno służyć temu celowi. Wybierają nawet partnerów rodzinnych spośród współpracowników lub tych, którzy pomagają w osiągnięciu celu. W zasadzie utrzymanie celu jest cechą nie tylko osoby, ale wszystkich żywych istot. To ważny program. Bez tego człowiek nie przyłożyłby nawet łyżki do ust ani nie dotarłby do toalety. Wszyscy musimy przez jakiś czas trzymać się celu, aby go osiągnąć. Ale gdzie jest haczyk? Nie wszystkie cele można osiągnąć Na drodze do celu mogą pojawić się przeszkody lub przeszkody nie do pokonania, na które będziesz musiał wydać dużą ilość niezbędnych zasobów. A po rozważeniu, że cel nie jest tego wart (wydamy więcej, niż otrzymamy), porzucamy go i szukamy bardziej odpowiedniego celu - wykazujemy się elastycznością. Zatem problem paranoików (i być może zaleta) polega na tym ten radykał trzyma ten cel dłużej niż inni. Nie zatrzymuje się, nie odwraca, zawsze dąży do celu, bez względu na przeszkody i przeszkody, i osiąga to, czego inni nie mogą osiągnąć lub, niestety, często ginie w walce, jak on. myśli, że ze słusznego powodu. Paranoik zawsze walczy o to, co słuszne, jak mu się wydaje. I umierają często; prawdopodobnie częściej umierają tylko hipertymiczne. Ale hipertymy umierają z powodu lekkomyślności i lekkomyślności, a paranoicy umierają z powodu uporu i niezdolności do elastyczności. Kim więc są ci paranoiczni ludzie, jak się manifestują, jaką rolę odgrywają w naszym społeczeństwie. Są to rewolucjoniści, bojownicy o prawdę, miłośnicy prawdy, reformatorzy, przywódcy i zdobywcy. Niszczyciele starego i twórcy nowego. Zawsze walczą. Walczą o ideę. Tak jak osoba histeryczna zawsze i wszędzie próbuje się pokazać, tak osoba paranoiczna zawsze i wszędzie o coś walczy. I niekoniecznie z innymi ludźmi. Może na przykład walczyć o wskaźniki pracy, wyniki w szkole, walczyć o ochronę zwierząt, jak to robią członkowie Greenpeace, ryzykując czasem życiem. Doskonałym przykładem paranoicznego radykała jest Giordano Bruno, którego Inkwizycja, jak pamiętacie, został spalony na stosie za odmowę przyznania, że ​​Ziemia jest centrum Wszechświata Od czasów szkolnych nie mogłem zrozumieć: dlaczego odkrycia, że ​​Ziemia nie jest centrum Wszechświata dokonała jedna osoba – Kopernik, który. szczęśliwie dożył siedemdziesięciu lat, a w tamtym czasie było to znacznie dłużej niż średnia długość życia, i spalił za to kogoś innego, a nawet pięćdziesiąt lat później? Ciekawe pytanie. Ale wszystko okazało się proste. Kopernik otwierał i otwierał, i mógł je zamknąć, gdyby zaczęło zagrażać jego dobru. Nawiasem mówiąc, zrobił coś podobnego, mówiąc, że tak naprawdę Ziemia znajduje się w centrum Wszechświata, a odkrycie jest właśnie taką wygodną formą obliczania ruchu orbit gwiazd. Ale nie wszyscy byli głupcami i wielu zrozumiało, co się dzieje, i po prostu milczało. Ale Bruno nie milczał. Trzymano go w więzieniu przez sześć lat i przekonano, aby porzucił ten pomysł i przyznał, że się mylił. Wybierając motto.