Od autorki: Artykuły te ukazały się 29 sierpnia 2012 tutaj: i tutaj: W życiu dziecka przychodzi taki moment, gdy hormony buzują, gdy jego zachowanie nie jest spójne. Okres ten, czyli od 10 do 15 lat, nazywany jest okresem dojrzewania. To dokładnie ten czas, kiedy dzieciństwo już minęło, a dorosłość jeszcze nie nadeszła. Okres ten uważany jest za kryzys, ponieważ w tym czasie dziecko przechodzi dramatyczne zmiany fizjologiczne i psychologiczne. W okresie dojrzewania hormony tarczycy i przysadki mózgowej, a po nich wszystkie inne, zaczynają aktywnie działać; hormony płciowe i hormony nagle zaczynają przenikać do krwi dziecka, powodując skok wzrostu i masy ciała. Zmieniają się także proporcje ciała. Przybierają swoje ostateczne wymiary, które pozostają przez całe życie. Najpierw robi to głowa, potem stopy i dłonie, następnie wydłużają się kończyny (nogi i ramiona), a dopiero potem tułów. Z powodu tej dysharmonii ciała nastolatków wyglądają kanciasto i nieproporcjonalnie. Również w tym okresie następuje proces dojrzewania, włosy zaczynają rosnąć na twarzy i ciele, pojawia się popęd seksualny, u dziewcząt rosną piersi, rozpoczyna się miesiączka, a chłopcom załamuje się głos i pojawia się erekcja. Zmiany psychiczne W tym okresie kryzysowym. nastolatki mają niestabilny stan emocjonalny, emocje szybko zmieniają się z niepohamowanego szczęścia w głębokie nieszczęście. Najbardziej błahe przyczyny prowadzą do gniewu i wściekłości. Naukowcy zidentyfikowali dwie możliwe opcje przebiegu kryzysu w okresie przejściowym: Kryzys uzależnienia. Główne cechy: Dziecinność w działaniach i ocenach; Posłuszeństwo we wszystkim; Główne cechy: Nieuprzejmość: Upór; Negatywny stosunek do wszystkiego; Nieuznawanie autorytetów; Chęć robienia wszystkiego po swojemu. Wiele osób uważa, że ​​lepiej jest, gdy dziecko podąża ścieżką „zależności”, niż w ten sposób jest bliżej rodziców. Jednak jednym z głównych zadań okresu dojrzewania jest właśnie kształtowanie niezależności w działaniach i osądach nastolatka, dlatego ścieżka „niezależności” jest najbardziej produktywna, pomaga osobowości nastolatka dostosować się do wszystkiego nowego, co przynosi okres przejściowy . W okresie dojrzewania dziecko rozwija zainteresowanie sobą, swoim wewnętrznym światem, rozwija krytyczne myślenie (nastoletni maksymalizm), potrzebę uznania i bliskich relacji z rówieśnikami. Zalecenia dla rodziców, którzy często nie są przyzwyczajeni do nowego zachowania swoich nastoletnich dzieci popełniaj błędy, zwracając je przeciwko sobie. Obecnie rodzicom podaje się szereg zaleceń dotyczących ich postępowania z dziećmi: Konieczne jest opracowanie systemu nagród i kar. Koniecznie należy omówić to z dzieckiem, aby było tego świadome i się z tym zgadzało. Przy ustalaniu zakazów konieczne jest umotywowanie ich racji. Musisz wyjaśnić dziecku, dlaczego to, czego zabraniasz, jest niedozwolone i do czego mogą doprowadzić pochopne działania dziecka. Wspólnie znajdźcie optymalne rozwiązanie problemu. Konieczne jest okazanie troski, zaangażowania, wsparcia emocjonalnego i zainteresowania życiem dziecka. Musisz okazywać swoje uczucia tak często, jak to możliwe, ale w taki sposób, aby nie być nachalnym, ponieważ nastolatek niechętnie wpuszcza dorosłych do swojego świata, ale twoja troska jest dla niego bardzo ważna. Musisz komunikować się tylko poprzez dialog na równych prawach z dzieckiem. W tym okresie nie powinieneś okazywać swojej wyższości jako dorosły. Uważaj na kłopoty i problemy nastolatka. Nigdy nie porównuj swojego dziecka z innymi, szczególnie w negatywnym świetle. Kochajcie go za to, kim jest i, co najważniejsze, powiedzcie mu o tym, że jesteście z niego bardzo dumni. Drodzy rodzice. Starajcie się unikać sytuacji konfliktowych! Jeśli w końcu do nich dotrze, nie podnoś na dziecko głosu, tylko daj z siebie wszystko