Od autora: Artykuł ukazał się na moim blogu „Błędy myślenia, czyli rozmowy ku świadomości” 2. Co zrobić, jeśli masz infantylnego męża, żonę lub dorosłe dziecko. Posłużmy się przykładem męża, ale słowo „mąż” można łatwo zastąpić słowem „żona” lub „dorosłe dziecko”. Pierwszą rzeczą, którą musisz zrozumieć, jest to, że infantylnej osobie trudno jest zmienić się samodzielnie, bez twojego wsparcia. Dlatego natychmiast wyklucz wszelkie wyrzuty, oskarżenia i żądania, to nie działa, jego rodzice tak zrobili i ostatecznie to, co się stało, jest przed tobą. Musisz zaakceptować, że obok ciebie jest dorosły z silną wolą i emocjonalnym składnikiem dziecka, sam wybrałeś go na swojego męża, a jeśli chcesz z nim zostać, musisz pomóc mu dorosnąć. Nie bądź matką, która zaopiekuje się i będzie mu współczuć swojemu dziecku, ale traktuj je jak osobę nierozsądną, której wystarczy wszystko wytłumaczyć i nauczyć. Nie zakładaj, że nie robi czegoś celowo, na złość, po prostu nie wie, co i jak zrobić, nie nauczono go tego, nie ma takiego doświadczenia. Nie oczekuj, że Twój mąż będzie w stanie odgadnąć, że na przykład jesteś zmęczona, a nawet jeśli mu o tym powiesz, jest mało prawdopodobne, że zaoferuje Ci swoją pomoc. Najprawdopodobniej odpowiedź będzie brzmiała: „Skoro jesteś zmęczony, odpocznij lub w ogóle tego nie rób”. Na pewno odbierzesz te słowa niewłaściwie, ale dla niego jest to stan normalny. Przypomnę, że jego sfera emocjonalna nie jest rozwinięta. Dlatego nie narzekaj na swoje zmęczenie, nie oczekuj, że zrozumie, że potrzebujesz pomocy. Twoim zadaniem jest przyzwyczajenie go do prowadzenia domu. Przez tyle lat przyzwyczaił się, że wszyscy robią to za niego, i po prostu nie wyobraża sobie innego zachowania. Jeszcze raz krótko: wykluczamy wyrzuty, oskarżenia, żądania i skargi, gdyż nie rozwiązują one tego problemu. Zobaczmy, co można w takiej sytuacji zrobić, jak skorygować błędy wychowawcze. Naprawianie błędu 1. Poświęcenie. Przestań robić wszystko sam i jednocześnie się obrażać. Twoim zadaniem jest przekazać mężczyźnie, że jest równoprawnym członkiem rodziny, który jest za nią w równym stopniu odpowiedzialny, tak jak Ty. Uprzejmie, bez ataków, wątpliwości i wymówek, zadaj mu pytania, jakie obowiązki domowe chciałby wykonywać, jakie konkretne prace może podjąć, o czym myśli... (o jakimkolwiek pojawiającym się problemie), jak chce rozwiązać jakiś problem. problem. Poproś go, aby sam ugotował coś dla rodziny, jeśli z jakiegoś powodu nie możesz (praca do późna, choroba itp.). Zaczynając na przykład sprzątanie mieszkania, zasugeruj mu: „Ja zrobię to, a ty zrób tamto”. Najważniejsze jest, aby pokazać mężczyźnie pewność, że jest w stanie coś zrobić i zdecydować samodzielnie, i że w pewnym momencie nikt go nie poprze, bo każdy powinien zająć się swoimi sprawami. I co najważniejsze, nie karć go, jeśli ugotuje coś, co nie jest zbyt smaczne lub robi to źle, ale wspieraj go w tym, że doceniasz jego wysiłki. Zdusić marudzenie mężczyzny w zarodku. Jeśli twój mężczyzna mówi, że jest zmęczony, nie spiesz się, aby zrobić za niego wszystko, tak jak zrobiła to jego matka, powiedz, że ty też jesteś zmęczony i też nie chcesz tego robić, ale sama praca nie zostanie ukończona, więc on i tak będziesz musiał to zrobić, bo masz swoje obowiązki. Jeśli zaczniesz rozpieszczać swojego mężczyznę, sam będziesz cierpieć, ponieważ robisz wszystko. Poprawianie błędu 2. „Rozwalę chmury rękami” lub rozwiążę za Ciebie wszystkie problemy. Jeśli udało ci się naprawić błąd „poświęcenia”, to poprawiając drugi błąd, musisz pokazać lub powiedzieć, jak wykonać tę lub inną pracę domową. Jeśli musisz zapłacić rachunki, powiedz im szczegółowo, gdzie, jak i co należy zrobić. Dla Ciebie to wszystko jest elementarne, ale dla infantylnej osoby może się to wydawać zadaniem nie do rozwiązania. Nigdy tego nie robił i nie ma pojęcia jak to zrobić, a ciężar emocjonalny, który na niego spada, może go przestraszyć inigdy nie zostanie zapłacona. Kiedy wszystko jest jasne i zrozumiałe, znacznie łatwiej to zrobić. A potem może stać się nawykiem. To samo z innymi obowiązkami w domu, opowiedz szczegółowo, jak myje się rzeczy, myje naczynia itp. Szczegółowo - jest to kolejność wykonania: na przykład do prania trzeba najpierw posortować rzeczy według koloru, włożyć rzeczy tego samego koloru do pralki, zamknąć ją, pokazać, gdzie dodać proszek i ile , który przycisk nacisnąć itp. Bądź cierpliwy, pokaż mu jeszcze raz, jeśli zrobi coś złego, ponieważ nie zawsze da się poznać wszystkie informacje za jednym razem. Nie próbuj podawać wszystkich informacji na temat różnych rzeczy na raz. Najpierw naucz go jednej rzeczy, a potem poproś go, żeby zrobił to kilka razy. Poczekaj, aż będzie mógł to zrobić sprawnie, bez przypomnień, a ta praca stanie się jego obowiązkiem. Dopiero wtedy przystąp do nauki kolejnego obowiązku. Żadnej krytyki, uśmiechów, śmiechu itp. Zawsze pamiętaj, że przed tobą stoi osoba, która nie tylko nie wie, jak coś zrobić, ale także nie wie, jak to zrobić, uczy się, a gdy się uczy, może popełniać błędy. Tylko przy takim cierpliwym podejściu szybko nauczy się nowych umiejętności i nie będą one powodować w nim oporu. Jeśli nie umył naczyń bardzo czysto, spokojnie pokaż mu to i wyjaśnij, co należy zrobić, aby naczynia były czyste. Na pierwszym etapie pamiętaj, aby chwalić, jeśli zrobi wszystko poprawnie i niezależnie, kiedy stanie się to nawykiem zarówno dla niego, jak i dla ciebie, wtedy nie będziesz już mógł tak często chwalić. Korygowanie błędu 3. Nadmierna miłość wyrażająca się w ciągłym zachwycie, czułości, wywyższeniu się ponad innych i pobłażliwości. Aby naprawić ten błąd, musisz nauczyć się poprawnie chwalić. Co jest słuszne? Chwała za czyny. Osobę samowystarczalną można tak po prostu pochwalić, natomiast osobę dorosłą o nierozwiniętej sferze emocjonalnej i wolicjonalnej należy chwalić tylko za swoje czyny, dając mu w ten sposób pozytywne wzmocnienie dla swoich działań. Ale karcenie jest surowo zabronione, jeśli chcesz, żeby dorósł. Korygowanie błędu 4. Jasne wytyczne i zasady. Jeśli chcesz mieć obok siebie osobę dorosłą, a nie dziecko-robot, naucz go myśleć. I pamiętaj, że osoba wychowana na jasnych instrukcjach i zasadach nie jest w stanie samodzielnie zgadywać. Dlatego Twoim zadaniem jest wyjaśnić mu dlaczego i dlaczego. Jesteś spóźniona w pracy i chciałabyś, żeby Twój mężczyzna przygotował dla Ciebie obiad, zadzwoń do niego wcześniej i wyjaśnij sytuację: „Spóźniam się, proszę przygotuj nam obiad, bo przyjdę spóźniona i zmęczona i jest mało prawdopodobne, że mieć siłę, żeby zrobić wszystko.” to nadal gotuj. I będzie mi bardzo miło wrócić do domu i wiedzieć, że w domu obiad jest już gotowy i możemy razem obejrzeć film.” Najpierw zamień słowo „obiad” na opowieść o konkretnych działaniach: „Proszę przygotować makaron z mięsem mielonym (tylko to, co już umie). Makaron znajduje się w szafce na górnej półce po lewej stronie, a mięso mielone w zamrażarce w dolnej szufladzie. Przed smażeniem mięso mielone rozmrażamy w kuchence mikrofalowej przez 10 minut, jak pokazywałam, a dopiero potem usmażycie, jeśli czegoś nie znajdziecie, zadzwońcie, wspólnie znajdziemy. I w żadnym wypadku nie denerwuj się, jeśli do ciebie oddzwoni; jest to dla niego nadal bardzo trudne zadanie. A wieczorem pamiętaj, aby dać odwrotną reakcję emocjonalną, że jesteś bardzo zadowolony z jego opieki. Trzeba odejść od instalacji na rzecz pełnego wyjaśnienia dlaczego i dlaczego, aby następnym razem człowiek sam mógł „odgadnąć”, co należy zrobić. I tak odnośnie wszystkiego, nie wymagań, ale wyjaśnień. Jeśli planujesz jakieś zmiany, koniecznie zapytaj go o opinię, co o tym myśli, aby poczuł się zaangażowany w te zmiany, a nie pojawiły się dla niego niespodziewanie. Poprawianie błędu 5. „Sam wiem, czego on potrzebuje”. Aby Twój mężczyzna zaczął do czegoś dążyć, musisz zawsze interesować się jego zdaniem. Niech to będzie pierwszeproponując alternatywę: „Czy pójdziemy do kina na film, czy obejrzymy go w domu?” Kiedy nauczy się szybko dokonywać wyboru, możesz zadawać pytania, aby dowiedzieć się, czego naprawdę chce. Dlaczego jest to konieczne? Jeśli zawsze będziesz coś za niego decydować, stare wzorce zachowań zaczną się na nowo ujawniać i będziesz musiała zaczynać wszystko od nowa. Pomyśl, czy lubisz, gdy mężczyzna decyduje o czymś sam? Przyzwyczaj go więc do myśli, że on też ma prawo do głosowania. Jeśli nie podoba Ci się jego propozycja, nie spiesz się z krytyką, ale wspólnie zastanówcie się, do czego może to doprowadzić. Tutaj Twoim zadaniem nie będzie „wygrać” „no cóż, wiedziałem, że znowu zaproponuje bzdury”, ale pomóc mu znaleźć inną opcję bez narzucania własnej. A potem, gdy coś zostanie zrobione zgodnie z jego sugestią, nie zapomnij pochwalić go, jak wspaniale to zasugerował. Dzięki takiemu zachowaniu dajesz mu szansę, aby nie bał się zaoferować czegoś własnego i pozwalasz mu rozwijać swoją kreatywność. Poprawianie błędu 6. „Chłopcy nie płaczą”. Twoim zadaniem będzie okazanie zainteresowania życiem wewnętrznym mężczyzny, często zadawanie pytań, co on myśli, czuje, co się z nim dzieje. Nie oznacza to, że masz pytać co sekundę, ale zwrócenie uwagi na jego stan wewnętrzny jest po prostu konieczne, aby nie zamknął się w sobie, ale mógł ci powiedzieć, co się z nim dzieje. Powinno to wyglądać np. tak: obejrzeliście razem film, a potem rozmawialiście o nim i dowiadywaliście się, co on czuje i jakie nasuwają się na jego temat przemyślenia. Ale nigdy nie krytykuj jego odpowiedzi, pamiętaj, że jego sfera emocjonalna nie jest rozwinięta i trudno mu określić swoje prawdziwe uczucia. Jeśli czuje do Ciebie zaufanie, sam powoli zacznie się otwierać. I tutaj też potrzeba dużo cierpliwości. Korygowanie błędu 7. Przenoszenie stanu emocjonalnego. To najtrudniejszy błąd do naprawienia. Ale jeśli chcesz pomóc ukochanej osobie, jest to możliwe. Musisz zacząć od siebie, nauczyć się zarządzać swoimi emocjami, zdać sobie sprawę, że wyładowując „parę” na drugiej osobie, nie tylko nie pomagasz, ale jeszcze bardziej pogłębiasz swoje niezrozumienie tego, co się dzieje i jeszcze bardziej zwiększasz przepaść między tobą a twoimi mąż. To samo zrobili już jego rodzice, a efektem takiego zachowania jest nierozwinięta sfera emocjonalna męża i wybór trwałego unikania problemów. Czy warto powtarzać ich błąd? Jeśli nie czujesz siły i chęci pomocy, to lepiej się jej nie podejmować. Zdałaś sobie sprawę, że Twój mąż zachowuje się jak dziecko, nie przeszkadza Ci to i nie chcesz mu pomóc, wtedy lepiej dla Ciebie się rozstać, Twoje małżeństwo nie doprowadzi do niczego dobrego, a ponadto pozbawiasz siebie oboje i Twojemu mężowi szansę, zbuduj satysfakcjonujący związek dla Ciebie i dla niego. Jeśli nie Ty, to ktoś inny może swoją miłością zmienić zachowanie Twojego męża, przyznać się do tego szczerze i nie zadręczać siebie ani jego. Pozwól tej osobie odejść i pozwól jej poznać kogoś innego, kto będzie chciał pomóc jej dorosnąć. Jeśli nie chcesz zrujnować swojego przyszłego życia nieprzyjemnymi wspomnieniami i nie zrujnować życia niegdyś ukochanej osoby, pozwól mu odejść bez wyrzutów i oskarżeń. Przyznaj przed sobą, że to nie jest Twój mężczyzna i życz mu szczęścia, życz mu spotkania z osobą, która go pokocha i pomoże mu dorosnąć. Zrozum, że to nie jego wina, ale jego nieszczęście i potrzebuje szczerej pomocy. Jeśli nie możesz pozwolić komuś odejść bez poczucia winy, a zatem bez agresji, jeszcze bardziej zrujnujesz mu życie. Czy Twoja prawda, którą jesteś gotowa mu narzucić, jest ważniejsza niż życie osoby, która ma zbyt wiele problemów bez Ciebie? Nie może zmienić się sam; po prostu nie ma podstawy, na której możliwe są zmiany. 3. Co zrobić, jeśli dostrzeżesz w sobie cechy infantylności. Pierwszą rzeczą jest przestać obwiniać rodziców. Wychowali cię najlepiej jak potrafili. Gdyby mogli zrobić to inaczej, inaczej by ich wychowali. Po prostu przenieśli na ciebie wzorce wychowania swoich rodziców, to wszystko. Ten.