Przemoc wobec kobiet to każdy akt przemocy ze względu na płeć, który powoduje lub może spowodować szkodę fizyczną, seksualną lub psychiczną dla zdrowia kobiety, w tym groźby popełnienia takich aktów, przymus lub bezprawne pozbawienie wolności wolności, niezależnie od tego, czy jest to sfera prywatna, czy publiczna. Przemoc domowa (przemoc domowa, przemoc w rodzinie) to faktyczny akt lub groźba przemocy fizycznej, seksualnej, psychicznej lub ekonomicznej ze strony jednej osoby wobec drugiej, z którą dana osoba ma lub miała związek rodzinny, intymny lub inny podobny. Jest to cykl przemocy fizycznej, werbalnej, psychicznej i ekonomicznej, który powtarza się z coraz większą częstotliwością w celu kontroli, zastraszenia i zaszczepienia strachu. Są to sytuacje, w których jedna osoba kontroluje lub próbuje kontrolować zachowanie i uczucia drugiej osoby. Akty zwane przemocą domową wykorzystują zastraszanie i groźby w celu przejęcia kontroli nad ofiarą. Przemoc domowa jest ukryta. Nie ma zwyczaju o nim rozmawiać. Dla niektórych mówienie o tym jest bolesne i przerażające, niektórzy wstydzą się, a jeszcze innym łatwiej jest udawać, że to w ogóle nie istnieje, nie ma bólu, nie ma strachu, nie ma problemu. Ofierze przemocy domowej bardzo trudno jest przyznać, że w jej domu toczy się wojna z osobą, którą kiedyś kochała. Ukryty charakter przemocy zakłada bezkarność, a bezkarność z kolei powoduje powstawanie coraz straszniejszych form przemocy. Ofiary przemocy nie wierzą, że ktoś może im pomóc, że sytuację można zmienić. Ponieważ przemoc jest zwykle popełniana bez innych osób, inni często nie wierzą w historie ofiar. Przecież wśród przyjaciół w pracy gwałciciel jest szanowanym człowiekiem rodzinnym, przyjazną lub odpowiedzialną poważną osobą. I obala słowa kobiety na wszelkie możliwe sposoby, robiąc z niej neurasteniczkę, kłamczuchę lub wariatkę. Bardzo rzadko zdarza się, aby osoba dopuszczająca się przemocy wobec członków swojej rodziny, nawet w stresującej sytuacji, zachowywała się w ten sam sposób wobec innych osób. Wskazuje to, że gwałciciel wyraźnie zna granice, w jakich może stosować przemoc. W konsekwencji przemoc w rodzinie objawia się świadomie, mając na uwadze własne bezpieczeństwo sprawcy, zatem odpowiedzialność za takie zachowanie spada wyłącznie na niego. Na początku może występować tylko jeden rodzaj przemocy domowej, ale z biegiem czasu przemoc domowa przybiera nowe formy i staje się bardziej dotkliwa. Zaprzestanie przemocy staje się coraz trudniejsze; staje się ona chroniczna. Władza i kontrola są podstawą przemocy, którą sprawca wykorzystuje do stworzenia całkowitej izolacji partnera. Osobą odizolowaną od świata, przyjaciół, krewnych, sąsiadów można łatwo sterować, narzucać jej wolę i wykorzystywać ją według własnego uznania. Izolowanej ofierze pozostaje tylko jedna osoba – gwałciciel, którego słucha i na którym zaczyna polegać. W ten sposób opinia ofiary o sobie i świecie ulega zniekształceniu, spada samoocena i zanika wiara we własne możliwości. Następnie ofiara zaczyna wierzyć we wszystko, co mówi gwałciciel. A jeśli sprawca powie jej, że jest złą żoną, matką i gospodynią domową, że jest winna wszystkiego i zasługuje na karę, to wkrótce zacznie myśleć to samo o sobie. Tym samym gwałciciel całkowicie uwalnia się od odpowiedzialności za swoje nielegalne działania i przenosi ją na ofiarę. A kobieta zgadza się z gwałcicielem tylko po to, by przetrwać w sytuacji przemocy. Jest jeszcze inna grupa kobiet doświadczających przemocy domowej. Te kobiety nie akceptują faktu, że są „niewłaściwymi” i „złymi” matkami, żonami, gospodyniami domowymi itp. Kobiety takie starają się poprawić sytuację w rodzinie „poprawiając” swoje zachowanie zgodnie z wymaganiami gwałciciela, dostosowując się do zachcianek partnera. Ta grupa kobiet przez długi czas doświadcza przemocy, ponieważ... kobiety nie rozumieją, że przemoc nie jest ich winą. Ważną cechą przemocy domowej jest jej cykliczny charakter. Relacje w rodzinie, w której mamiejsca przemocy domowej, rozwijają się w sposób kołowy, powtarzając od czasu do czasu, przechodząc przez te same etapy. Z biegiem czasu przemoc powtarza się i jest popełniana coraz częściej. Przemoc staje się przewidywalnym wzorcem zachowania. Cykl przemocy można podzielić na trzy etapy: 1. ETAP WZROSTU NAPIĘCIA Pierwszy etap odnosi się do okresu, w którym wzrasta napięcie w rodzinie. Gwałciciel zaczyna się złościć z błahych powodów lub bez powodu, staje się drażliwy i szuka powodu, aby wyładować swoją agresję. Faktowi narastania napięcia często zaprzecza zarówno ofiara, jak i sprawca tego napięcia. To, co się dzieje, jest uzasadnione stresem, złym stanem zdrowia, problemami w pracy itp. Kiedy napięcie wzrasta, kobieta stara się je rozładować i zadowolić partnera we wszystkim. Kobieta wierzy, że odpowiedzialność za to, co się dzieje, spoczywa na niej. Czasem uda się rozładować napięcie na chwilę, ale po pewnym czasie nabierze ono jeszcze większej siły. Ten etap może trwać minuty lub miesiące. Wzrost napięcia może następować falowo, a u wszystkich uczestników sytuacji kumuluje się zmęczenie atmosferą napięcia i agresji. Często kobieta ma poczucie, że nie jest w stanie kontrolować tego, co dzieje się w rodzinie. I właśnie na tym etapie szuka pomocy poza rodziną: u bliskich, przyjaciół, specjalistów.2. ETAP AKTYWNEJ PRZEMOCY W drugim etapie nagromadzone napięcie przekształca się w akt przemocy w dowolnej formie. Akt przemocy prawie zawsze ma miejsce bez innych. Może trwać od kilku minut do kilku godzin. Przemoc może mieć charakter fizyczny, seksualny lub mieć różne formy mieszane i prawie zawsze towarzyszą jej obelgi i upokorzenia. Sprawca przemocy bardzo często zrzuca winę za przemoc na ofiarę. Na tym etapie ani sprawca, ani ofiara nie mogą zaprzeczać faktowi przemocy, ale mają tendencję do bagatelizowania powagi przemocy. Wiele osób postrzega przemoc jako czyn sprowokowany przez kobietę. Należy pamiętać, że moment popełnienia aktu przemocy wybiera sam sprawca.3. ETAP SKRUTY I „MIŁOŚCI” Ten etap obejmuje okres po popełnieniu przemocy. Jest to okres wytchnienia, względnego spokoju i pokuty. Sprawca prosi o przebaczenie, daje ofierze prezenty, staje się miły i uważny, pomaga kobiecie we wszystkim i opiekuje się nią. Robi wszystko, żeby odpokutować za swoją winę. Na tym etapie sprawca może być szczery. Ofiara wierzy jego słowom i obiecuje, że przemoc się nie powtórzy. To właśnie ten etap stwarza wśród ofiar iluzję, że można poprawić swoje życie, że partner w końcu wszystko sobie uświadomił i jest gotowy na zmiany. Jednocześnie sprawca nadal obwinia kobietę i udowadnia jej, że sama go sprowokowała, ale obiecuje, że to się więcej nie powtórzy. Ten etap nie trwa długo. Sprawca ponownie gromadzi problemy, które powodują agresję, którą wyraża w rodzinie. Cykl przemocy w rodzinieZamyka się krąg przemocy w rodzinie. Tu zaczyna się etap narastania napięcia, po którym następuje akt przemocy. Z biegiem czasu etap pokuty zmniejsza się i może całkowicie zniknąć. W tym przypadku kobieta popada w taką depresję fizyczną i psychiczną, że przestaje stawiać opór temu, co się dzieje. Przemocy zawsze towarzyszy pogorszenie stanu zdrowia (psychicznego i fizycznego) kobiety. Gwałtownemu pogorszeniu stanu zdrowia towarzyszy konieczność natychmiastowego opuszczenia męża. Jednak kobieta nie zawsze może opuścić męża z wielu powodów, co zwiększa wewnętrzny dyskomfort psychiczny. Istnieje 5 głównych rodzajów przemocy domowej: 1. Przemoc fizyczna – wszelkie agresywne formy zachowania, które stanowią fizyczny wpływ na osobę, łącznie z ograniczeniem swobody poruszania się. Są to bicie, popychanie, drapanie, plucie, policzkowanie, policzkowanie, chwytanie, rzucanie przedmiotami, uderzanie pięścią i kopanie, duszenie, używanie broni, powodowanie oparzeń itp. (od ciszy do krzyku)2. Przemoc emocjonalna i psychiczna – wyrażająca się w upokorzeniu,zastraszanie, przymus i izolacja. Są to obelgi słowne, ciągła krytyka myśli, uczuć, opinii, przekonań, działań; ciągłe przesłuchania, szantaż, groźby opuszczenia i zabrania dzieci ze sobą, groźby użycia przemocy wobec siebie, ofiary lub dzieci; dopuszczanie się przemocy wobec dzieci, rodziców, zwierząt domowych lub niszczenie mienia; kontrola lub ograniczenie kręgu znajomych ofiary, rozmowy telefoniczne; skrajna zazdrość, prześladowanie, obwinianie partnera za wszelkie pojawiające się problemy, zakłócanie snu, jedzenia itp. Obejmuje to także przymus zmiany religii, światopoglądu oraz odstępstwa od zasad i wartości życiowych. (między ciszą a krzykiem) 3. Napaść na tle seksualnym to każdy akt lub zachowanie seksualne wymuszone na partnerze bez jej zgody. Jest to przymuszenie do aktu seksualnego z użyciem siły, gróźb lub szantażu (gwałt), spowodowanie bólu lub uszczerbku na zdrowiu poprzez akt seksualny, poważne odmówienie ofierze potrzeb seksualnych, przymuszenie do aktu seksualnego w formie nieakceptowalnej dla ofiary itp. Odrębnie rozróżnia się wymuszone akty seksualne w odniesieniu do dzieci – kazirodztwo. (między ciszą a krzykiem) 4. Przemoc ekonomiczna to wykorzystanie pieniędzy w celu kontrolowania partnera. Obejmuje to odmowę alimentów, samodzielne podejmowanie decyzji finansowych, stworzenie sytuacji, w której partner jest zmuszony żebrać o pieniądze i rozliczać się z wszelkich wydatków, ukrywanie dochodów, marnowanie pieniędzy rodzinnych, zakaz pracy, praca przymusowa, wycofanie się zarobionych pieniędzy itp. (życie bez strachu Ekaterina) 5. Wykorzystywanie dzieci w celu uzyskania kontroli nad dorosłą ofiarą: wykorzystywanie fizyczne lub seksualne dzieci; wykorzystywanie dzieci jako zakładników; zmuszanie dzieci do udziału w przemocy fizycznej i psychicznej wobec dorosłej ofiary; walka o prawa rodzicielskie poprzez manipulację dziećmi; wykorzystywanie wizyt dzieci do kontrolowania dorosłej ofiary; wyrzuty wyrażane w słowach typu „jesteś złą matką, bo chcesz pracować” itp. (między ciszą a krzykiem) Wszystkie z powyższych form przemocy występują w rodzinie. Jak pokazuje doświadczenie ośrodków kryzysowych, najczęściej najpierw pojawia się przemoc psychiczna, która w pewnym momencie uzupełniana jest działaniami fizycznymi o różnym stopniu nasilenia, a następnie może przerodzić się w przemoc fizyczną lub seksualną. Statystyki Przemoc domowa może przybierać różne formy. Chłopcy są ofiarami agresji seksualnej i fizycznej. Słabsi i starsi członkowie rodziny są w równym stopniu narażeni na przemoc domową. Zdarza się, że mężowie cierpią z powodu brutalnych zachowań swoich żon. Jednak zdecydowana większość ofiar przemocy mającej miejsce w kontekście relacji rodzinnych lub intymnych to kobiety i dziewczęta. Ten silnie uwarunkowany płciowo charakter przemocy domowej przypomina nam, że kobiety na całym świecie doświadczają przemocy właśnie dlatego, że są kobietami. O wadze problemu przemocy wobec kobiet w miarę obiektywnie świadczą materiały analityczne i statystyczne, którymi dysponują organy spraw wewnętrznych. Według danych operacyjnych na terytorium RP popełnia się średnio 250 tys. brutalnych przestępstw wobec kobiet, w tym nieletnich. Rosja co roku. W Federacji Rosyjskiej co godzinę ginie kobieta z rąk krewnego, obecnego lub byłego partnera. Przemoc domowa wobec kobiet ma miejsce we wszystkich 89 regionach Federacji Rosyjskiej. Akty przemocy zdarzają się w rodzinach niezależnie od ich pochodzenia społecznego czy etnicznego. Problem ten dotyczy całego społeczeństwa, wykracza poza życie prywatne. Przemoc wobec kobiet w rodzinie stanowi naruszenie praw człowieka i jest jednym z rodzajów dyskryminacji, z którymi państwa mają obowiązek walczyć zgodnie z prawem międzynarodowym. (wszystko w naszych rękach. Zatrzymajmy przemoc wobec kobiet) W całej Rosji codziennie bitych jest 36 tys. kobiet.) (53%)