Od autora: Esej. Zamiast epigrafu. Michaił Fiedotow (kierownik oddziału Medsi CDC): ...duża grupa pacjentów nie jest obiektywnie chora, ale chce się leczyć. Tutaj dobrym rozwiązaniem jest terapia placebo: udajemy, że leczymy, pacjent myśli, że jest leczony. Wszyscy są w biznesie, wszyscy są szczęśliwi! * Kiedy lekarze dyskutują o homeopatii, często słyszy się następujące sformułowania: badania kontrolowane placebo; efekt placebo. Przy omawianiu innych oficjalnie zarejestrowanych metod leczenia takie dźwięki nie są odtwarzane. Najpierw o terminach Randomizowane badanie kontrolowane (randomizowane badanie kontrolowane, RCT) to rodzaj eksperymentu naukowego (często medycznego), w którym jego uczestnicy są losowo dzieleni na grupy, w jednej z nich przeprowadzana jest interwencja badawcza, a w drugiej inne (kontrolne) techniki standardowe lub placebo Referencyjny projekt badania klinicznego to randomizowane, kontrolowane badanie z podwójnie ślepą próbą, w którym randomizacja jest tajna, a grupa kontrolna otrzymuje placebo nieodróżnialne od badanej interwencji. Pozwólcie, że od razu wyjaśnię. „Placebo” w tłumaczeniu oznacza „Lubię to”. To, co podaje się badanym, nazywa się „obojętnym” (substancją neutralną). Z jakiegoś powodu uważa się, że w każdym przypadku, gdy lekarz oszuka pacjenta, podając mu „manekin” zamiast prawdziwego leku, pacjent będzie doświadczał wyłącznie pozytywnych emocji (radość, szczęście, wdzięczność, uznanie, zachwyt, radość, itp.) i w rezultacie nastąpi poprawa/ustąpienie objawów choroby. I on (pacjent) może być nawet wyleczony (?!!!). To założenie leży u podstaw tak dziwnego pojęcia jak „terapia placebo”. Jest dla mnie całkowicie niezrozumiałe! 1) Jak można wykorzystać oszustwo pacjenta… w terapii ?! 2) Skąd taka pewność, że pacjenta można wyleczyć w wyniku oszustwa „manekinem”?! 3) Dlaczego ktoś zakłada, że ​​wystąpi efekt „placebo”, a nie „nocebo”?! Nowy zawodnik na boisku. Poznać! Efekt „Nocebo”. Od słowa „szkodzę”. Negatywny wpływ wpływu medycznego, który jest możliwy po zażyciu „smoczka”. Te. NIE wiąże się ze skutkami ubocznymi leku, ale powstaje całkowicie w wyniku negatywnych emocji (frustracja, irytacja, strach, strach, niepokój itp.). Praktycy doskonale zdają sobie sprawę z tego efektu, ponieważ często występuje on u niespokojnych i podejrzliwych pacjentów. Zwłaszcza jeśli czytają informacje o skutkach ubocznych w instrukcji lub w Internecie. Lekarze mówią, żeby nie czytać instrukcji! Ale strach przed nieznanym jest również bardzo poważnym czynnikiem negatywnym. Lekarze bez większego zrozumienia nazywają ten efekt „placebo” (?!). Poza tym, nie wnikając w istotę pojęć, nazywają też „manekinem” – „placebo” (?!). Cokolwiek zażyjesz, wszystko jest „placebo”… A między innymi w wyniku przedostania się „obojętnej” substancji do organizmu pacjenta możliwy jest efekt neutralny. Nie wywołuje ani pozytywnych, ani negatywnych emocji. Efekt ten jest prawdopodobnie związany z początkowym stanem psychicznym pacjenta. Na przykład. Pacjent odczuwa uczucie apatii. Albo anhedonia. A jaki wpływ powinien na niego mieć „manekin”?! W związku z tym niespokojny i podejrzliwy pacjent najprawdopodobniej zareaguje na wprowadzenie „smoczka” efektem „nocebo” (negatywne emocje). Pacjent, który jest zmęczony chorobą, ale nie stracił nadziei, doświadczy „placebo”. ” (pozytywne emocje). Mam nadzieję, że nie zareaguję w żaden sposób (neutralny efekt „smoczka”). A w takim razie o jakiej „terapii placebo” możemy w tej sytuacji mówić?! Wróćmy do badań placebo. Ustaliliśmy już, jak trafnie byłoby to nazwać – badaniem przy użyciu „manekina”. Można powiedzieć: puste badania, od słowa „blank” (angielski) – przestrzeń, pusta, pusta, pustka, pusta, pusta przestrzeń. Znowu pojawia się poważny problem etycznyCytując definicję: Referencyjny projekt badania klinicznego to randomizowane, kontrolowane badanie z podwójnie ślepą próbą, w którym randomizacja jest tajna, a grupa kontrolna otrzymuje placebo nieodróżnialne od badanej interwencji. Oczywiście na początku każdego badania pacjent podpisuje świadomą zgodę. Ale. Problem etyczny nadal pozostaje taki, że pacjentowi z klinicznymi objawami choroby podaje się „obojętną” substancję (substancję neutralną), a nie lek. Te. pozostawiają pacjenta bez pomocy! Co więcej, żadna umowa prawna nie rozwiązuje tego problemu etycznego. Jeżeli stan pacjenta przyjmującego „manekina” ulegnie pogorszeniu, lekarz ponosi odpowiedzialność karną z artykułu „Nieudzielenie pomocy pacjentowi”. Art. 124. Nieudzielenie pomocy pacjentowi [Kodeks karny Federacji Rosyjskiej]. [Rozdział 16] [Artykuł 124]1. Nieudzielenie pacjentowi pomocy bez uzasadnionej przyczyny przez osobę obowiązaną do jej udzielenia zgodnie z prawem lub przepisem szczególnym, jeżeli spowodowało to zaniedbanie powodujące umiarkowany uszczerbek na zdrowiu pacjenta, podlega karze grzywny w w wysokości do czterdziestu tysięcy rubli lub w wysokości wynagrodzenia lub innego dochodu skazanego na okres do trzech miesięcy lub pracą przymusową przez okres do trzystu sześćdziesięciu godzin lub karą poprawczą. pracy na okres do jednego roku albo areszt na okres do czterech miesięcy.2. Ten sam czyn, jeżeli przez zaniedbanie spowodował śmierć pacjenta lub wyrządzenie mu ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pracy przymusowej do lat czterech z pozbawieniem prawa do zajmowania określonych stanowisk lub wykonywania określonych czynności. działalności zawodowej na okres do trzech lat lub bez niej, albo karze pozbawienia wolności na okres do czterech lat z pozbawieniem lub bez prawa do zajmowania określonych stanowisk lub wykonywania określonej działalności na okres do trzech lat. Oto kolejny cytat: Podanie pacjentom z grupy kontrolnej placebo budzi pewne wątpliwości etyczne, ponieważ może ograniczyć ich prawo do najlepszego dostępnego obecnie leczenia. Stosowanie placebo jest ograniczone. Deklaracja Helsińska Światowego Stowarzyszenia Medycznego (WMA) stwierdza, że ​​placebo stosuje się tylko w dwóch przypadkach: po pierwsze, jeśli nie ma skutecznego leczenia danej choroby, po drugie, jeśli istnieją przekonujące, naukowo uzasadnione powody metodologiczne przemawiające za użyciem placebo do oceny skuteczności lub bezpieczeństwo leku, a pacjenci otrzymujący placebo lub nieleczeni nie będą narażeni na ryzyko poważnych lub nieodwracalnych uszczerbków na zdrowiu. — Jaki wniosek można wyciągnąć z tych informacji? Próbują ograniczyć wybór „skutecznej metody leczenia” przez pacjenta. Jest sposób; Badacze zajmujący się medycyną nie chcą oferować tej metody pacjentom. Z wielu powodów, które jednak nie uzasadniają ich działania, nie da się przewidzieć „szkod” spowodowanych ich biernością. Doktorze, to nie jest Pan Bóg! Deontologia lekarza wymaga natychmiastowej pomocy przy przyjęciu pacjenta do szpitala (kliniki). A kiedy zamiast leczenia oferują mu „manekina”, jest to naruszenie zasad deontologii. W KAŻDYM przypadku Komisja Etyczna znacząco ogranicza stosowanie badań kontrolowanych placebo. Nas, praktyków, starają się natomiast zapewnić (wygłaszając wykłady lub podczas zawodowych dyskusji), że jest to niemal jedyna metoda OPARTA NA DOWODACH we wszystkich badaniach klinicznych! Prowadzone są również badania w zakresie homeopatii. T.N. dowody. Ale nie na chorych, ale na zdrowych ochotnikach. Badania z użyciem „manekina” są wygodne w przypadku badań klinicznych leków alopatycznych. Prawdopodobnie jednak powierz tę metodę innym medycznym metodom terapii, takim jak psychoterapia, akupunktura, homeopatia. zdaniem błędne. Istnieją inne metodyBadania kliniczne. Instrumentalne i laboratoryjne. Gdy badana jest krew, mocz i inne wydzieliny lub płyny ustrojowe pacjenta – PRZED i PO przetestowaniu metody/leku. Również neuroobrazowanie (elektroencefalografia). Odpowiednio przed i po interwencji. Wniosek. Zarejestrowano dość dużą liczbę metod leczenia, zarówno leczniczych (w tym homeopatia), jak i nieleczniczych (psychoterapia, akupunktura, hirudoterapia, masaż, apiterapia itp.). Istnieją RÓŻNE metody badań klinicznych badania są dalekie od odpowiednich dla każdej oficjalnie zatwierdzonej metody współczesnej medycyny.------------------------------------------------ ------ -------------------------------------------- ------ ------------------ Dodatkowe: NIEUDANE BADANIA KLINICZNE, CZYLI JAK OSIĄGNĄĆ WYPŁATY UBEZPIECZENIA PO ŚMIERCI PACJENTA - WYWIAD DLA KANAŁU TV NTV 01/ 18.2018 17 stycznia korespondenci kanału NTV nagrali wywiad z prawniczką medyczną Ligi Obrony Prawa Medycznego Iriną Gritsenko. Tę informację wywołała tragedia, jaka wydarzyła się w obwodzie czelabińskim: starsza kobieta, która w 2014 roku przeszła kilka zawałów serca, a w 2014 roku zgodziła się wziąć udział w eksperymencie medycznym, po zażyciu leku zachorowała na nowotwór krwi i zmarła w styczniu 2015 roku. Podpisała umowę z firmą farmaceutyczną na udział w badaniu klinicznym. Dzieci zmarłego musiały wystąpić do sądu, aby otrzymać od ubezpieczyciela 2 miliony rubli, do których były uprawnione na mocy umowy na wypadek śmierci pacjenta. Ponadto sąd dodatkowo nałożył na firmę ubezpieczeniową karę w wysokości 100 tysięcy rubli za odmowę zapłaty wymaganej kwoty w postępowaniu przedprocesowym. Irina Gritsenko zwróciła uwagę dziennikarzy na fakt, że obecnie podczas prowadzenia badań klinicznych pacjenci podpisują się umowa z organizacją ubezpieczeniową, zgodnie z którą w przypadku śmierci krewni pacjenta otrzymują pieniądze. Taki przypadek miał miejsce w obwodzie czelabińskim. Jednak krewni musieli zwrócić się do sądu, aby odzyskać pieniądze z ubezpieczenia od firmy ubezpieczeniowej. „Płatności można dokonać wyłącznie na podstawie decyzji biegłych lekarzy, którzy wykażą związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zażyciem konkretnego leku a śmiercią pacjenta” – wyjaśniła Irina Gritsenko i podkreśliła znaczenie przeprowadzenia w takim przypadku badania kryminalistycznego. przypadki. http://www.ligamedprava.ru/ .... » --------------------------------- -------- ---------------------------------------------- -------- ---------------------- O świętości, myszach i trzcinach. Badania kliniczne w farmakologii to, jak powiedziałby Wiktor Ramessowicz Sklyarenko, „święta krowa kapitalizmu”. Cały przemysł farmaceutyczny to przede wszystkim wielki biznes! Ale to biznes, który wciąż wymaga „tarczy” nauki : mówią, udowodniliśmy, że TO można sprzedać i przez najbliższe pięć lat nic złego z tego nie wyniknie. Oj, będzie tylko dobrze. Od tego. Dlatego potrzebujesz… kupuj, kupuj, kupuj! Firma Coca-Cola NIE wymaga już badań klinicznych. Po tym, jak usunęli Cocaine ze swojego asortymentu i swastykę z reklam, wydaje się, że opinia publiczna nie ma na nich zbyt wielu skarg. Ponadto firma, podobnie jak w latach trzydziestych, wspiera igrzyska olimpijskie (kolejna „święta krowa kapitalizmu”). I tak wszyscy kupują produkty tej firmy. Inna sprawa to produkcja i sprzedaż narkotyków syntetycznych. Skala tego biznesu jest dzisiaj taka, że ​​firmy muszą przetrwać na rynku. Ugruntowała się bardzo silna konkurencja. Z tej konkurencji powstało takie zjawisko, jak „medycyna oparta na faktach”. Firmy farmaceutyczne niejako mówią sobie: udowodnijcie to! Udowodnij, że Twoje pigułki to nie atrapy! I zazdrośnie się sobie przyglądają, w ciągłej gotowości „zabrania” konkurenta: TWÓJ jest gorszy od MOJEGO, bo TWÓJ nie przeszedł tego, co przeszedłMÓJ! I kropka! „Medycyna oparta na faktach”, po opracowaniu własnych kryteriów „dowodów”, szybko wyeliminowała leki, które były wcześniej stosowane w leczeniu. W ten sposób WSZYSTKIE leki krajowe syntetyzowane w czasach sowieckich zostały pominięte w „medycynie opartej na faktach”. Niektórzy zaangażowali się i przeprowadzili badania. Trzeba jednak powiedzieć, że spełnianie standardów „medycyny opartej na faktach” to bardzo kosztowna przyjemność: nie wszystkie firmy farmaceutyczne mają takie możliwości. W związku z tym liderami „medycyny opartej na faktach” są farmaceutyczni giganci rynku światowego . Takich jak wspomniana w ostatnim eseju firma Bayer. Małe firmy pozostają w tyle, zjadając okruchy ze stołu mistrza. Co też ważne: oczywiście wraz z pojawieniem się takiego zjawiska społecznego, jak „medycyna oparta na faktach”, ożyła także nauka. Zwłaszcza w krajach poradzieckich: starsi pracownicy naukowi w różnych instytutach i zakładach badawczych, zubożeni w latach dziewięćdziesiątych, wyprostowali ramiona. Jak z róg obfitości spadały na nich różne preferencje i pieniądze: na prowadzenie badań, pisanie artykułów naukowych (w których wychwalany jest konkretny lek); za wygłaszanie wykładów dla lekarzy (gdzie ponownie podkreślana jest przewaga władzy radzieckiej nad wszystkimi innymi władzami (dziś wszyscy kierownicy wydziałów, starsi pracownicy naukowi, specjaliści okręgowi są „kluczowymi klientami” firm farmaceutycznych). A najważniejsze jest to, że tzw. „Medycyna oparta na faktach” nagle wzbudziła „naukowe zainteresowanie” wśród zwykłych lekarzy. Widzieli w niej pewnego rodzaju „mesjasza”! Nastąpiło głębokie spostrzeżenie: och, dlatego nasi pacjenci nie czują się lepiej – leczymy ich „nieprzetestowanymi” lekami! Ale teraz wszystko będzie zupełnie inne: sprawdzimy i ponownie sprawdzimy WSZYSTKIE stare i WSZYSTKIE nowe leki, wybierzemy te najlepsze, a naszym pacjentom będzie lepiej... jak muchy! Iluzja i utopia. Mała dygresja: na ostatnim sympozjum z psychiatrii, w którym uczestniczyłem, wykładowca posłużył się tzw. „metafora immersyjna” (pojęcie zaczerpnięte z hipnoterapii Ericksona): gdy zaczął mówić o jednym zjawisku psychicznym, nagle przerwał swoją opowieść. Uśmiechając się, jakby przepraszając za nagłą zmianę, mówił o „skuteczności” jednego leku, powołując się na dane z randomizowanych, kontrolowanych badań. I znowu ostro powrócił do swojej pierwszej historii. Wykładowca, psychiatra „do szpiku kości”: prawie nie zna subtelności podejścia Miltona Ericksona; tej techniki nauczyli go po prostu marketerzy firm farmaceutycznych, których z kolei szkolą na różnych seminariach „mistrzowie NLP”... Wracając do eseju. Argument „ten lek nie przeszedł badań klinicznych zgodnie ze standardami medycyny opartej na faktach” używany jest także w odniesieniu do leków homeopatycznych. Oczywiście. Kto by pomyślał inaczej! Co więcej, wydaje mi się, że źródłem takiej argumentacji są nie tylko przedstawiciele firm farmaceutycznych (które dążą do monopolu), ale także sami lekarze alopatyczni. Ci, którzy nie tolerują rywalizacji „we własnym ogrodzie”. W „ich”, jak im się wydaje. jest to sposób na podniesienie swojego statusu i prestiżu poprzez praktykowanie „medycyny opartej na faktach” i patrzenie z góry na swoich kolegów. Jak napisał jeden z lekarzy „leki z mąki”… Inny, teoretyk „medycyny opartej na faktach”. , zgodził się do tego stopnia, że ​​„homeopatia to sekta”… W ogóle ani jedno, ani drugie nic nie wie o homeopatii! Ale jednocześnie pewnego rodzaju iluzja wszechmocy i wszechwiedzy pozwala im rzucać słowa i rozmawiać na tematy… a dokładniej potępiać to, co wydaje im się występkiem. W ten sposób zajmując niszę cnoty. Także swego rodzaju technika budowania pewności siebie w obliczu choroby i śmierci swoich pacjentów. „Ochrona psychologiczna”. Wniosek. W tym eseju zamierzałem przedstawić „dowody” (linki do badań klinicznych) na działanie leków homeopatycznych, ale myślę, że zrobię to w następnym numerze naszego programu. (Uśmiech).-------------------------------------------------- -------------------------------------------------- -------- Homeopatia: hojna cisza. — Ale w Rosji są Żydzi? – powiedział ostrożnie. – Tak – odpowiedział Palamidow. – Zatem jest pytanie – Nie. Są Żydzi, ale nie ma co do tego wątpliwości. © Rosyjscy lekarze nagradzają istnienie homeopatii wielkodusznym milczeniem. Homeopatia? Nie, nie słyszałem, mówią lekarze. Nie widzieli, nie słyszeli, nie wiedzą... Ani o badaniach w homeopatii, ani o skuteczności leków homeopatycznych. Czy są badania kliniczne? Pytanie, które interesuje współczesnego „myślącego” lekarza. Jakie są twoje dowody? Tak. Otwieramy „Krajowy przewodnik po psychiatrii” pod redakcją akademika Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych T.B. Dmitrievy i członka korespondenta Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych Yu.A. 2009. Rozdział 39. Z którym z pewnością zapoznali się właściciele Poradnika, gdyż mowa o nowoczesnych lekach innowacyjnych zarejestrowanych w Federacji Rosyjskiej w ostatnich latach. Rozdział pod redakcją Zastępcy Dyrektora ds. Pracy Naukowej Państwowego Centrum Naukowego dla Psychiatrii Społecznej i Sądowej im. V.P.Serbsky, A.P.Drozhzhin.Strona. 971-972. Informacja o produkcie leczniczym Tenoten. Postać dawkowania: tabletki homeopatyczne. Ze wzmianką o badaniach klinicznych leku! Tenoten rzeczywiście jest pozycjonowany przez producenta Materia Medica Holding jako lek homeopatyczny. I tak, firma zainwestowała pieniądze (a gdzie bez nich?) w badania kliniczne leku. Te ostatnie można łatwo znaleźć w Internecie. Zacznijmy więc od tego: RAPORT z badań klinicznych dotyczących skuteczności i tolerancji leku „Tenoten” jako środka przeciwlękowego w leczeniu stanów lękowych. Moskwa, 2004. Kierownik badań: A. S. Avedisova, kierownik działu nowych środków i metod terapii Państwowego Centrum Badawczego i SP im. V. P. Serbsky, profesor, doktor nauk medycznych. Badacz: D. V. Yastrebov, starszy pracownik naukowy, kandydat nauk medycznych Instytucja, która przeprowadziła badanie: Państwowe Centrum Naukowe Psychiatrii Sądowej i Społecznej im. V. P. Serbsky, wydział nowych leków i metod terapii. —Końcowy wniosek z badania: Wniosek: Badanie wykazało, że Tenoten jest skutecznym i bezpiecznym środkiem stosowanym w leczeniu stanów nerwicowych towarzyszących zaburzeniom lękowym. Właściwości przeciwlękowe Tenotenu są nieco (bez osiągnięcia granic istotności statystycznej) gorsze od właściwości standardowego przeciwlękowego Diazepamu. Przeważający wpływ Tenotenu na subiektywną ocenę wskaźników lęku i funkcjonowania w porównaniu do Diazepamu wskazuje na obecność działania przeciwlękowego, któremu nie towarzyszą zjawiska „toksyczności behawioralnej” charakterystyczne dla pochodnych benzodiazepiny. Główną przewagą Tenotenu nad Diazepamem jest wysoki wskaźnik bezpieczeństwa leku, objawiający się niemal całkowitym brakiem skutków ubocznych z możliwością stopniowania dawek w szerokim zakresie. Na podstawie uzyskanych danych można zalecić lek Tenoten do stosowania jako środek przeciwlękowy w leczeniu stanów lękowych u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi typu borderline. Solidny. I autorytatywnie. Ale nie dla każdego. Na przykład dla mnie to badanie ma niewielkie znaczenie. Ponieważ Tenoten nie przeszedł prawdziwych badań homeopatycznych – potwierdzających – testów na zdrowych ochotnikach. Producent od razu znalazł dla niego niszę: cel nozologiczny; konkurencja ze środkami uspokajającymi benzodiazepinowymi i niebenzodiazepinowymi; „homeopatyczną” alternatywą dla nich. Dlatego zainwestowano pieniądze w znaczące instytucje medycyny alopatycznej. Inwestuje się je, aby później osiągnąć zysk. Powiem banał, na tym polega różnica między zawodem lekarza a zawodem biznesmena: ten pierwszy stara się wyleczyć pacjenta lub złagodzić jego bolesny stan. Po drugie, dąż wyłącznie do zysku finansowego i monopolu. Wtedy tak, może przekazać kilka milionów na uratowanie rzadkiego gatunku ptaka przed śmiercią...! -- *