Obecność granic osobistych jest jednym z podstawowych elementów zdrowia psychicznego jednostki i konstruktywnych interakcji międzyludzkich. Jak je rozpoznać i chronić? CZYM SĄ GRANICE OSOBOWE I DLACZEGO ICH NIEOSOBOWE granice otaczają i chronią zewnętrzną i wewnętrzną przestrzeń jednostki. Przestrzeń zewnętrzna to środowisko, w którym znajduje się człowiek. To, co wewnętrzne, składa się z myśli, uczuć, potrzeb, systemu wartości, zdolności i cech konkretnej osoby. Najczęściej człowiek nie lubi, gdy ktoś bezczelnie włamuje się do jego przestrzeni, ustalając tam własne zasady i naruszając komfortowy stan. Ale jednocześnie wielu po prostu o tym nie myśli i nie przyznaje, że ma wybór: dbać lub nie dbać o utrzymanie komfortu w swojej przestrzeni (zarówno zewnętrznej, jak i wewnętrznej). Z reguły wynika to z faktu, że podczas łączenia się z bliskimi życie bez osobistych granic jest normą, wyuczoną od dzieciństwa. W dzieciństwie przyszłe ofiary naruszeń granic zdały sobie sprawę, że: podążanie za swoimi pragnieniami, myślenie najpierw o sobie, najpierw dbanie o siebie, a w końcu kochanie siebie to egoizm; są kochani za dobre zachowanie, za posłuszeństwo, za dobre oceny. nie” jest złe, ale pomaganie innym ze szkodą dla siebie, poświęcenie życia w imię bliskich to bohaterstwo i to jest dobre. Człowiek był przekonany, że to właśnie te zasady, taką kulturę relacji przyjął od rodziców, które założyło w oparciu o szczerą miłość i troskę. Ale czy tak jest, jeśli się nad tym zastanowić? Czy można z radością i miłością zrobić to, czego się nie chce? Czy można kogoś kochać, nie wiedząc, jak kochać najważniejszą osobę w swoim życiu – siebie? Tak naprawdę nauczono go wyzyskiwać siebie w oparciu o poczucie winy; i innych ludzi, wywołując w nich poczucie winy. Manipuluj, a nie kochaj i szanuj. I właśnie po to, aby pokochać siebie, poczuć swoją wartość, musi zrozumieć własne granice. Jest to również ważne, ponieważ bez zrozumienia własnych granic człowiek nie nauczy się szanować innych. Dla niego po prostu nie będą istnieć. W rezultacie jego życie będzie pełne skarg i roszczeń wobec innych, KTO WYDAJE WIZY Osobą, która nie jest w stanie chronić swojej przestrzeni, łatwo jest zarządzać. I tutaj ważne jest, aby zrozumieć, że inni ludzie atakują jego przestrzeń ZA JEGO milczącą (lub nie) ZGODĄ. A za tą umową kryje się zwykle strach przed utratą wzajemnej więzi z daną osobą (szczególnie w relacjach z bliskimi), przed pozostawieniem samej siebie i bez wsparcia. Warto jednak zadać sobie pytanie: czy nie jestem już głęboko samotny, jeśli oni tak robią nie szanują mnie, nie biorą pod uwagę mojego zdania, nie interesują się moimi potrzebami? Czy naprawdę jest to uważane za miłość i szczery udział w moim życiu? A może naruszenie moich granic oznacza zaspokajanie swoich potrzeb kosztem mnie i czerpanie korzyści z interakcji ze mną? A potem szczerze odpowiedz na bardziej złożone pytania: Co tracę chroniąc swoją przestrzeń? Czy tracę jakieś korzyści: czyja – lokalizacja , umiejętność niepodejmowania decyzji, umiejętność nie ponoszenia odpowiedzialności za swoje czyny, umiejętność zrzucania winy na siebie? Odpowiedź na drugie pytanie będzie najczęściej pozytywna, bo wymienionym korzyściom trudno odmówić. Oczywiście będziesz musiał stawić czoła własnym lękom. Ale! 3. Co dostanę w zamian? Niezależnie od szczegółowej odpowiedzi na ostatnie pytanie, jednym z najważniejszych czynników będzie wartość w Twoich oczach, a co za tym idzie, w oczach innych ​i tylko on sam decyduje, kto otrzyma jaką wizę. Komu pozwolić zamknąć, komu nie, a kogo powstrzymać w chęci przekroczenia granicy. Osoba, która wie, jak chronić swoje granice, żyje w zgodzie ze sobą i otaczającymi ją ludźmi i nie musi tracić czasu i wysiłku na sortowanie. naszych relacji. Co musisz wiedzieć, aby sprawnie ustalić kontrolę wizową? ZWROTNICA.