Od autora: Wielu psychologów uczy, że nie można trzymać w sobie złych emocji, jeśli kogoś uraziliśmy, należy natychmiast zareagować itp. Tak, trzymanie emocji w sobie często jest obarczone niebezpieczeństwem, przynajmniej wpływa na psychosomatykę. Prawdopodobnie lepiej jest uczyć ludzi, aby nie wyrzucali z siebie duchowych nieczystości, niż je wytwarzali. Negatywne emocje: Emocje urazy, zazdrości, strachu, frustracji, poczucia winy, podejrzeń, nudy i znacznie częściej kontrolują, zarządzają i ostatecznie niszczą życie człowieka. Nie zdajemy sobie sprawy, że wszystkie te negatywne emocje nie odgrywają w naszym życiu pożytecznej roli i są jedynie oznaką złego charakteru. Jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek był w stanie wymienić przynajmniej jedną użyteczną negatywną emocję, a jeśli uznamy, że są one nieuniknione, jak pchły u psa, a nawet przydatne do wyrażania siebie, nie możemy nic zrobić. To złudzenie, że negatywne emocje są spowodowane okolicznościami. Po prostu lubimy myśleć, że negatywne emocje są spowodowane błędami innych ludzi lub niefortunnymi okolicznościami. To jest złudzenie. Złość nie leży w przyczynie, ale w tobie, gdy jesteś zirytowany, zwróć uwagę na fakt, że te same działania, ale u innych ludzi, wywołają zupełnie inne uczucia, pamiętaj, jak reagujesz na żarty własne i cudze dzieci, o których nadal będziesz pamiętać, potrafią się powstrzymać, jeśli błąd popełni nieznajomy, a nie ktoś bliski. To nasze nastawienie wywołuje negatywne emocje. Jest taka przypowieść; Budda przechodził kiedyś przez wioskę. Kilku jego przeciwników zebrało się i zaczęło gorąco i zawzięcie obrażać Buddę. Słuchał w milczeniu, bardzo spokojnie. I z powodu tego spokoju poczuli się w jakiś sposób nieswojo. Pojawiło się niezręczne uczucie; obrażają człowieka, a on słucha ich jak muzyki. Coś tu jest nie tak. Jeden z nich zwrócił się do Buddy; ''O co chodzi? Nie rozumiesz, co mówimy? „Tak głęboka cisza jest możliwa dzięki zrozumieniu” – odpowiedział Budda. „Gdybyś przyszedł do mnie dziesięć lat temu, rzuciłbym się na ciebie”. Nie było wtedy zrozumienia. Teraz rozumiem. I przez twoją głupotę nie mogę się ukarać. Decyzja należy do Ciebie. Obrażaj mnie lub nie, ale przyjmuj swoje obelgi lub nie – to jest moja wolność. Nie możesz mi ich narzucić. Po prostu im odmawiam; nie są tego warte. Możesz je zabrać dla siebie. Nie akceptuję ich.” Bardzo ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że negatywne emocje nie mogą być spowodowane okolicznościami zewnętrznymi i nie mogą istnieć bez takich procesów mentalnych, jak na przykład wyobraźnia i identyfikacja szkoda! Sympatia, empatia, współczucie – to jest co innego! To jest ważne. Ludzie kochają przede wszystkim użalać się nad sobą; zazwyczaj nie współczują innym; litość nad sobą jest zwykle zawsze ukryta. Gdy komuś współczujemy, utożsamiamy się z tą osobą, czyli np. współczujemy psu na ulicy, jaki jest żałosny, głodny, wyziębiony, bezdomny i jak złe ma życie. W takich momentach podświadomie widzimy siebie na miejscu tego psa. To my jesteśmy tam głodni i nieszczęśliwi, a współczując psu, współczujemy sobie w nim, utożsamiając się z nim. i nie żałujemy kogoś innego, dopóki się z nim nie utożsamimy, nie zobaczymy siebie w nim, nie postawimy się na jego miejscu. Swoją drogą, litość jest obrazą! Spróbuj współczuć kalece, nie tylko daj jałmużnę, ale współczuj bardziej niegrzecznie - także podejdź i powiedz, jaki jest nieszczęśliwy! Jak myślisz, jak zareaguje? Tak, dla niego to to samo, co plucie w twarz! To, nawiasem mówiąc, wyjaśnia, dlaczego na pozornie dobry uczynek reagujemy niewdzięcznością. To, co robimy dla innych, nie powinno być i wyglądać na przejaw obraźliwego współczucia; empatia i współczucie są bardziej pełne szacunku. Wyobraźnia może również płatać okrutne figle nas. Na przykład; dziecka nie ma w domu przez bardzo długi czas i często w takich momentach jego matka wyobraża sobie we wszystkich kolorach wszystkie kłopoty, jakie mogą być )