Od autora: Wywiad wyemitowany w programie Morning Express na Channel 4. Jekaterynburg, 19.06.2013 - Najpierw zrozummy koncepcję. Istnieje nawet takie określenie jak anoreksja. O jakiej chorobie często mówi się o jadłowstręcie psychicznym, gdy zaabsorbowanie swoją sylwetką i wagą osiąga takie rozmiary, że człowiek staje się wyczerpany. Większość osób cierpiących na anoreksję to nastolatki w wieku od 12 do 20 lat. Jednak przyczyny mogą być różne: chęć dorównania ideałowi (często ten ideał staje się żałośnie szczupłymi modelkami w magazynach), niska samoocena, sprzeciw wobec rodziców, przewlekła depresja i inne. W każdym konkretnym przypadku konieczne jest znalezienie przyczyn. Horrory o konsekwencjach anoreksji bez opieki są całkiem uzasadnione - są to poważne zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu, a nawet śmierć - Jak z tym walczyć? zrozumieć, że tak zwane zaburzenia odżywiania to tylko wskaźnik. Nie możesz rozwiązać tego problemu, zmuszając lub namawiając dziewczynę do jedzenia. Płyta stała się areną rozgrywania wewnętrznego dramatu człowieka. I to nie jest konflikt - „jeść czy nie jeść”. Oto jest pytanie – KIM JESTEM? Jak będą mnie kochać? Kwestia tożsamości, kwestia akceptacji w rodzinie, wśród przyjaciół, kwestia nawiązania pierwszej relacji z płcią przeciwną. Może to być kwestia separacji nastolatka od rodziców. Jedyne, co dziecko może kontrolować, to swoje ciało. On lub ona chwyta się tego często jedynego obszaru kontroli. Szukają wskazówek w środowisku kulturowym – chłopcy zaczynają podnosić ciężary, dziewczęta zaczynają tracić na wadze – stereotypy dotyczące kobiecego i męskiego ciała obecne w naszej twórczości z kultury popularnej. Utrata masy ciała jest postrzegana jako oznaka sukcesu i samodyscypliny, podczas gdy przyrost masy ciała jest postrzegany jako porażka i utrata samokontroli. Czy osoby cierpiące na jadłowstręt psychiczny naprawdę postrzegają siebie jako kogoś innego niż naprawdę? Tak, wiesz co mówią: „Strach robi wielkie oczy”? Siła lęku przed utratą kontroli – który w przypadku jadłowstrętu psychicznego pełni funkcję lęku przed utratą kontroli nad wagą – jest tak duża, że ​​percepcja najmniejszej oznaki pojawienia się dodatkowych centymetrów czy milimetrów nasila się i postrzeganie ciało jest zniekształcone - Jak w tym przypadku powinni zachować się członkowie rodziny? Jak rozpocząć rozmowę? Ani groźby, ani perswazja, ani przymus nie mogą zmusić człowieka do jedzenia wystarczającej ilości. Jest to trudne dla bliskich, którzy tracąc kontrolę, zaczynają martwić się własną bezradnością, aby zmienić sytuację i uratować dziecko. Tutaj musisz zrozumieć, że tego problemu nie można rozwiązać „od razu”. Dziecko trzyma się swoich pomysłów i wybranej metody jak ostatniej kropli. Rodziców może pocieszyć świadomość, że ich dziecko potrzebuje ich wsparcia. Aby tego dokonać, same muszą najpierw znaleźć w sobie siłę, aby przestać się martwić do tego stopnia, że ​​będą w stanie zacząć myśleć o przymusowym wpływie na dziecko. To tylko pogorszy sytuację. Zmuszanie nastolatka oznacza traktowanie go jak przedmiot. I może to właśnie spowodowało, że nie poznał siebie, tę pustkę w środku, brak tożsamości. Często jadłowstręt psychiczny jest problemem systemu rodzinnego, ustalonych wzorców i ról w rodzinie. Przede wszystkim rodzice muszą zacząć od siebie. Aby zrozumieć przyczyny, zyskać zrozumienie i złagodzić własny nadmierny niepokój. Psycholog rodzinny podpowie Ci, jak najlepiej zacząć postępować z nastoletnim dzieckiem, aby zapewnić mu niezbędne wsparcie.