Od autorki: Pisząc ten artykuł, korzystałam z wrażeń i przemyśleń zaczerpniętych z książki T. B. Vasiletsa „Mężczyzna i Kobieta. Sekret świętego małżeństwa”. Artykuł ukazał się już wcześniej na mojej stronie. Jeśli odpowiem krótko na to pytanie, to powiem: bo boją się śmierci i nie ufają ludziom. Jeśli podejmiemy bardziej szczegółowe badanie tego zagadnienia, warto zatrzymać się nad funkcjami męskimi i żeńskimi w rodzinie, nad opisem prawdziwych zasad męskich i prawdziwych kobiecych oraz zbadać biologiczną i historyczną naturę tych funkcji. Zaczniemy od omówienia męskich cech, ich możliwości rozwoju i przyczyn degradacji. Najpierw jednak chciałbym zwrócić uwagę na jeden z najważniejszych postulatów filozofii Wschodu i analizy Junga: psychikę człowieka. płeć ma zarówno pierwiastek męski, jak i żeński. Porozmawiamy konkretnie o wewnętrznej męskości i wewnętrznej kobiecości. Zatem podstawą męskości jest naturalna męska agresja, która kiedyś była niezbędna do przetrwania zarówno jednostki, jak i rodziny i klanu. Kiedy człowiek zdaje sobie sprawę i akceptuje swoją agresję, to znaczy, kiedy wie, jak kontrolować tę prymitywną siłę w sobie, nabiera ona pewnego wektora i ma na celu rozwój nowych terytoriów, ochronę zasady kobiecej i rodziny. Jednak współczesny postęp technologiczny, mający na celu zapewnienie względnego bezpieczeństwa i łatwości procesów życiowych, neguje potrzebę wykorzystania tej wiodącej siły męskiej części psychiki. Brak akceptowanych, społecznie akceptowanych kanałów wykorzystania tej potężnej, naturalnej siły prowadzi do jej stłumienia. Pozostając nieakceptowanym, nieświadomym, jakby niewidzialnym dla swojego właściciela, agresja stopniowo zaczyna nad nim panować: osadza się w organizmie (wrzody żołądka, artretyzm itp.). .) lub objawia się chronicznym niedotrzymywaniem obietnic, dewaluacją rozmówców, częstym używaniem kłamstw, „dziwnym zapominaniem” w spełnianiu próśb, odkładaniem zadań na później, przerzucaniem odpowiedzialności na innych, obwinianiem bliskich, przypadkowym powodowaniem uszkodzeń przedmiotów należących do innych osób i siebie (rozbite kubki, zniszczone samochody itp. Stłumiona, zniekształcona agresja blokuje rozwój męskiej części osobowości, która pozostając infantylna, nie jest w stanie spełniać swoich funkcji ochronnych w stosunku do kobiecości. W rezultacie prawdziwa kobieca zasada, której istotą jest wieczne reprodukowanie i odtwarzanie zmysłowości, piękna i radości, zdolności przywracania męskiej siły, znajduje się w niebezpieczeństwie i gorączkowo zaczyna szukać w sobie rezerwy ochrony . I znajduje to. W głębokich, cienistych strukturach matczynej części kobiecości kryje się potężna, ślepa, archaiczna agresja, która okazuje się mieć podłoże w tej skrajnej sytuacji. Niekontrolowana instynktowna agresja, wywołana strachem przed nieistnieniem, napawa kobietę koniecznością kontrolowania wszystkiego, z czym się zetknie, aby zapobiec agresji wobec niej, zmusza ją do przebiegłości i unikania, aby mocno związać wszystkich, droga jej samej, aby zapobiec stratom, ten niewytłumaczalny strach zmusza ją do uciekania się do taktyk oszukiwania i dewaluacji w stosunku do innych, aby nie zetknąć się z własnym, głębokim poczuciem winy i odrzucenia siebie (intensywność tych uczuć może być tak wielka, że ​​grozi także wyniszczeniem osobowości – śmiercią duchową). jej sieć, gotowa w każdej chwili do obrony i ataku. Pod jego wieloaspektowymi, wszystkowidzącymi oczami nie może rozwinąć się ani żeńska, ani męska struktura osobowości - „głupie dzieci” są łatwiejsze do kontrolowania. Koło się zamyka. Bez rozwoju część męska nigdy nie będzie w stanie stanąć w obronie części żeńskiej, a część żeńska będzie raz za razem szukać zasobów, nadmuchując.