Uważam, że te dzieci biorą na siebie coś ciężkiego, tak ciężkiego, że nie da się nawet urodzić - aby rodzice mogli żyć. Poronienia, poronienia i utracone ciąże są temat, który zawsze budzi w ludziach szczególne uczucia: poczucie winy, litość, wstyd. Te uczucia wywołują niskie i szorstkie wibracje. Trzeba przyznać, że nie wszystko w naszym życiu zależy tylko od nas, nic nie dzieje się poza Opatrznością Bożą przez pewien czas i przez pewne doświadczenie. Wtedy możesz zacząć patrzeć na te dzieci jak na część swojej rodziny, zapewnić im miejsce w rodzinie. Dobrze, jeśli takie dziecko otrzyma imię. Najważniejsze jest, aby pamiętać je z miłością, a nie z poczuciem winy. Nasze dzieci nie potrzebują naszej winy. Potrzebują miejsca w sercu. Kiedy oddaję mu miejsce w swoim sercu, zaczynam szanować jego krótkie przeznaczenie. Nasze życie jest wyborem naszej Duszy. Z góry „podpisujemy umowę” i wiemy, do której matki przyjdziemy, o jaki strach się potkniemy i dlaczego musimy się o to potknąć. Ale co z wyborem, skoro wszystko jest z góry przesądzone? Życie jest wyborem. Dusza wybiera, co dokładnie się przejawi, i dziecko przychodzi. Jednak na pewnym etapie życia i dojrzałości duszy pojawiają się przeszkody. I na takich etapach zawsze jest wybór. Co mam wybrać: wyjechać czy zostać? Powinienem spróbować czy powiedzieć nie? Całe życie jest wyborem. A punkty wyboru zdarzają się wiele razy i każdego dnia. Te dzieci z reguły są wykluczane z Rodziny 🌳 Nie ma zwyczaju o nich rozmawiać i o nich pamiętać, bo Rodzice, którzy dopuścili się tego grzechu, mają wielką winę 🙏 Ma to ogromne konsekwencje. za Kobietę, jej zdrowie i urodzone dzieci. Bo to Kobieta zawsze ma ostatnie słowo w sprawie tego, czy można ingerować w jej ciało. Aby przyjąć z powrotem nienarodzone dzieci do Rodziny należy: 1. Powiedz sobie prawdę: „To jest moje dziecko i to ja popełniłam ten czyn”. Poczuj ból i zacznij płakać.2. Zdaj sobie sprawę, że nie wszystko w Twoim życiu zależy tylko od Ciebie. To także wina Twojego partnera. I to jest wina losu, bo nic się nie dzieje poza Bożą Opatrznością. Wtedy możesz zacząć patrzeć na nienarodzone dzieci jak na część swojej rodziny i zapewnić im miejsce w rodzinie. Jest to akt nieodwracalny. Tu nic nie da się naprawić. Nie ma co żałować, trzeba to zaakceptować i żyć dalej. Wiele dobrego można zrobić ku pamięci tych dzieci. Najważniejsze jest, aby pamiętać o nich z miłością, a nie z poczuciem winy. Nasze dzieci nie potrzebują naszego poczucia winy. Potrzebują miejsca w sercu. Kiedy oddaję mu miejsce w swoim sercu, zaczynam szanować jego krótkie życie ❤🙏