Od autora: O mojej działalności Psychoterapia istnieje już od dawna. Istniał przez wieki, nie mając jeszcze takiej nazwy. Zajmowali się tym inni specjaliści). Ale nadal nie ma jednej definicji tego. Psychoterapia ma wiele szkół i ma wiele korzeni: Również ostatnio tradycyjnie wyróżnia się psychoterapię kliniczną i psychoterapię zorientowaną na osobę. Kliniczna – przede wszystkim miała służyć celom psychiatrii i łagodzeniu objawów u pacjentów w poradniach neurologicznych i somatycznych. A zorientowanie na osobowość zyskało bardzo szerokie rozpowszechnienie: od niemal poradnictwa i ćwiczeń psychokorekcyjnych po medytację i neuroprogramowanie. Psychoterapia to jednak nie tylko leczenie, normalizacja funkcjonowania organizmu, a nie tylko rozwój osobowości. Musimy zrozumieć, że mówiąc o osobowości, często mają na myśli jedynie społeczny poziom rozwoju: jako podmiot działania, jako członek społeczeństwa. Ale psychoterapia może prowadzić do rozwoju na poziomy ponad społeczne (ale o tym później, niektórzy już o tym mówili)). Psychoterapia jest uzdrowieniem samego Życia, ale nie w sensie fizjologicznym (jak resuscytacja), ale uzdrowieniem Istoty ludzkiej. Dlatego psychoterapia wywodzi się z medycyny, ale w żadnym wypadku nie ogranicza się do samej psychologii. Nawiasem mówiąc, taka jest opinia obecnego prezesa Rosyjskiego Towarzystwa Psychoterapeutycznego. A jeśli psychiatria jest przede wszystkim ingerencją w procesy neurochemiczne i elektrofizjologiczne mózgu (Władimir Michajłowicz Bechterew zaproponował zmianę nazwy na refleksologię patologiczną), to moja psychoterapia jest przede wszystkim ingerencją w programy mentalne. Ale to też nie sprowadza się do tego...))