Adolescencja W okresie dojrzewania perspektywa śmierci, podobnie jak perspektywa dorosłości, wydaje się tak odległa, że ​​wydaje się po prostu niestosowna. Temat śmierci jest pomijany, przemilczany, ludzie kłamią na jego temat i przyjmują wobec niego chłodną, ​​neutralną, widzowską postawę. Ta perspektywa jest typowa dla samoświadomości nastolatków; jednakże niektórzy nastolatkowie wykazują zainteresowanie kwestią śmierci, zarówno próbując zrozumieć jej znaczenie, jak i w opozycji do perspektywy własnej śmierci. U nastolatków rozwija się bardziej abstrakcyjna koncepcja śmierci niż u dzieci. Na przykład nastolatki opisują śmierć jako ciemność, światło, przejście lub nicość. Rozwijają także religijne i filozoficzne poglądy na temat natury śmierci i istnienia życia po śmierci. Dojrzałość Nie ma dowodów na to, że we wczesnej dorosłości rozwija się szczególna orientacja na śmierć. Wzrostowi świadomości śmierci towarzyszy świadomość ludzi, że się starzeją, co zwykle pogłębia się w wieku średnim. W dyskusji na temat wieku średniego stwierdzono, że wiek średni to czas, w którym ludzie zaczynają więcej myśleć o tym, ile czasu stracili w swoim życiu. Naukowcy odkryli, że ludzie w średnim wieku rzeczywiście boją się śmierci bardziej niż młodsi i starsi dorośli. Osoby starsze natomiast częściej myślą o śmierci i częściej poruszają ją w rozmowach niż młodzi i dorośli w średnim wieku. Mają także bardziej bezpośrednie doświadczenie śmierci, gdy przyjaciele lub krewni chorują i umierają. Starsi dorośli zmuszeni są częściej niż młodsi zastanawiać się nad znaczeniem życia i śmierci. Na starość własna śmierć może pomóc w ustaleniu, czego brakowało we wcześniejszych latach. Zwiększona częstotliwość myśli i rozmów o śmierci oraz zwiększone poczucie wspólnoty rozwijają pozytywne nastawienie do życia, co może pomóc osobom starszym zaakceptować śmierć. Starsi ludzie rzadziej zostawiają niedokończone zadania niż młodsi. Zazwyczaj nie mają dzieci, które mogliby utrzymać aż do osiągnięcia dorosłości, częściej mają zmarłego współmałżonka i rzadziej muszą realizować projekty związane z pracą. Bez oczekiwań śmierć może być dla nich mniej bolesna emocjonalnie. Jednak nawet wśród osób starszych postawy wobec śmierci są czasami zindywidualizowane i zależne od danej osoby. Pewna 82-letnia kobieta powiedziała, że ​​przeżyła swoje życie i teraz jest gotowa stawić czoła jego kresowi. Inna 82-letnia kobieta stwierdziła, że ​​śmierć była niefortunna, ponieważ przerwała jej udział w działaniach i związkach. _________________________________________ Referencje: „Life-Span Development”, John W. Santrock