Od autorki: Kompleks matki wiąże się z postrzeganiem przez człowieka postaci prawdziwej matki i doświadczeniem życiowym tej osoby w relacjach z prawdziwą matką. Chciałabym zastanowić się, jak kompleks matki wpływa na kształtowanie się struktury osobowości mężczyzny, jej negatywnych i pozytywnych aspektów na przykładzie kompleksu Jokasty i Medei. Archetyp matki ma ogromny wpływ na psychikę jednostki; jest to wpływ nieświadomości zbiorowej, natomiast kompleks matki jest kluczem do nieświadomości osobowej. Wiąże się to z postrzeganiem przez człowieka postaci prawdziwej matki i doświadczeniem życiowym tej osoby w relacji z prawdziwą matką. Jednak prawdziwa biologiczna matka nie zawsze jest przyczyną zmian psychopatologicznych w osobowości jednostki. Powodem tego jest nie tylko osobista, indywidualna, świadoma, ale także zbiorowa nieświadomość „kompleksu matki”. Początkowo pojęcie „kompleksu matki” miało znaczenie negatywne i wskazywało na obecność zaburzeń psychopatologicznych. Jung rozszerzył znaczenie tego pojęcia o aspekty pozytywne. Jung proponuje kilka możliwości rozwoju kompleksu matki u córki i syna w sposób pozytywny i negatywny. Kompleks matki u syna nie objawia się w czystej postaci, ponieważ wraz z archetypem matki archetyp matki. partner seksualny, czyli Anima, również odgrywa rolę. Matka jest pierwszą istotą żeńską, którą spotyka przyszły mężczyzna – zarówno ona, jak i on, świadomie lub nieświadomie, instynktownie reagują na siebie nawzajem. Negatywny aspekt kompleksu matki może się ujawnić u mężczyzny w postaci homoseksualizmu lub odwrotnie, donjanizmu, a także różnego rodzaju uzależnień, impotencji, impulsywności. Kompleks matki w stosunku do syna nazywany jest kompleksem Medei, istnieje również kompleks Jocasty przeciwieństwo Edypa, zawiera konotację seksualną, kobieta – matka dąży do nadmiernej patologicznej opieki nad synem i przekazuje mu swój eros. Syn kobiety staje się dla niej „psychologicznym małżonkiem”, rekompensując jej w ten sposób niedociągnięcia, których nie lubi u męża. Takie kobiety stawiają syna na miejscu męża, to tak, jakby męża nie było, cała uwaga, wszystkie wspólne sprawy rodzinne i decyzje podejmowane są tylko z synem, nawet jeśli syn ma już własną rodzinę. Takie matki wymagają od syna większej uwagi, a jeśli syn będzie próbował się rozdzielić, matka zrobi wszystko, aby temu zapobiec. Skandal – wstępne napięcie – i uwolnienie. Konsekwencją tego jest matczyna zazdrość i niechęć do oddania syna „innej kobiecie”, próby przekonania syna, że ​​nie wszystkie kobiety są dla niego wystarczająco dobre. Jednocześnie matka cierpiąca na podobny kompleks wykazuje zachowania bardziej tradycyjne dla partnera seksualnego niż dla matki: stale żąda większej uwagi, pieniędzy i przesadnej opieki, ignorując pozycję matki. Matka nieustannie zwraca na siebie uwagę syna na różne sposoby, skandale, częściej wykorzystując swoje zdrowie: „Źle się czuję, mam ciśnienie, ale przyjechałeś (pilnie przez miasto, zostawiając rodzinę i pracę) i od razu poczułem się lepiej.” Matka mówi synowi: „Kto cię potrzebuje oprócz mnie… Ona potrzebuje tylko pieniędzy od ciebie, nie jest dla ciebie wystarczająco dobra… itd.”. kobieta jest jej rywalką. Taka matka nieświadomie czyni życie syna w rodzinie z żoną nie do zniesienia, zmuszając syna do rozdarcia między żoną a matką i ciągłego poczucia winy, że nie jest wystarczająco dobrym synem. Przecież jego matka jest jedyną główną osobą w jego życiu, która oddała mu całe swoje życie, a teraz on (niewdzięczny) ją porzuca, zostawia ją samą i mieszka z żoną i dziećmi, kiedy ona go tak bardzo potrzebuje złożona, wręcz instynktowna kontynuacja rodziny schodzi na dalszy plan, nawet wnuki nie mają już takiego znaczenia. Jeśli mimo wszystko syn się rozwiedzie, będzie mogła przenieść swój kompleks na wnuka płci męskiejzarówno matka, jak i syn są nieszczęśliwi. Chciałbym zilustrować ten kompleks na przykładzie bardzo tragicznej sprawy klienta. Do gabinetu weszła kobieta, wyglądała jak osoba pogrążona w żałobie, bardzo trudno jej było nawet oddychać, a tym bardziej mówić, miała chusteczkę. na rękach, bo cały czas płakała. Rok temu jej jedyny 35-letni syn zmarł tragicznie na skutek nagłego zatrzymania krążenia. Płakała i pytała: „Jak mogę teraz bez niego żyć? Jak mam żyć, kiedy go nie ma? Nie mogę bez niego żyć, ani nawet oddychać. Nie wierzę, że go nie ma. Co powinienem zrobić?" Z wywiadu dowiedziałam się, że ma także męża, synową i wnuka, bardzo podobnego do syna. Opowiedziała mi o wszystkich oznakach kompleksu Jocasty w jej relacji z synem i zezłościła się, gdy zacząłem ją wypytywać o męża i wnuka; dla niej ci ludzie zdawali się nie istnieć. Nawet nie wspomniała o mężu, nienawidziła żony syna, wnuk tylko przypominał jej o stracie, nie komunikowała się z nimi. Smutek tej kobiety był nie do zniesienia i nie do zniesienia. Mimo że od śmierci syna minął już rok, nadal znajdowała się na etapie wypierania się żalu. Ten etap się przeciągał. Moje próby zwrócenia jej uwagi na bliskich powodowały tylko jej irytację. Kolejny kompleks matczyny w stosunku do syna nazywa się kompleksem Medei. Jeśli dziecko urodziło się, aby „przywiązać się do mężczyzny”, ale mężczyzna „nie przywiązał się”, wówczas złość matki skierowana jest na dziecko, matka podświadomie doświadczy negatywnych uczuć w stosunku do dziecka. Takie matki wpajają dziecku poczucie winy lub choroby, aby dziecko tego potrzebowało. Taka kobieta nie chce ponosić odpowiedzialności za niepowodzenia w życiu osobistym i przenosi ją na dziecko. Kobiety porzucone przez mężów często wykazują choćby chwilowe i częściowe zaniedbywanie obowiązków macierzyńskich, przenosząc na dzieci wszelkie negatywne uczucia wobec męża, nieświadomie mszcząc się w ten sposób na mężu. Kompleks Medei rozwija się znacznie częściej w sytuacjach nieplanowanych ciąży oraz z problemami w życiu osobistym i rodzinnym, zwłaszcza jeśli załamanie życia osobistego kobiety nastąpiło w związku z ciążą. Jeżeli ojciec dziecka zareagował negatywnie na nieplanowaną ciążę i zerwał związek z ciężarną, lub jeśli związek rozpadł się, gdy dziecko już się urodziło i kobieta musiała je wychowywać samodzielnie. Współpracując z poradnią przedaborcyjną, Czasem słyszę jeden z powodów, dla których kobieta decyduje się na przerwanie ciąży: „Nie chcę od niego dziecka”. Czasem kobieta w ramach zemsty na ojcu dziecka mówi: „Nie chcę rodzić Jego dziecka”. W ten sposób kobieta niejako radzi sobie z ojcem dziecka, przerywa jego narodziny. Zemsta w tym przypadku pokonuje instynkt macierzyński i uczucia macierzyńskie, które dla nienarodzonego dziecka są dopiero na etapie formowania się. Jeśli nad innymi kompleksami dominuje silny instynkt macierzyński, wówczas kobieta pokonuje kompleks Medei, ale wtedy może przerodzić się w Jokastę. złożony. Kobieta ma ambiwalentne uczucia do swojego dziecka i w tym przypadku takiej kobiecie może pomóc psycholog analityczny Verena Kast opisuje cechy psychologiczne mężczyzn z negatywnym kompleksem matki w następujący sposób: „jak bolesne jest życie”, uczucie bezradności, obsesji, fobii, nadmiernej kontroli, nie powinny nikomu przeszkadzać, tacy mężczyźni doświadczają trudności w kontaktach, mają wiele kompleksów w relacjach z płcią przeciwną, problemy somatyzacyjne, zwłaszcza ze strony przewodu pokarmowego – bóle brzucha, odczuwają silny poczucie winy, że ich matka jest z nim nieszczęśliwa, nie oczekują od kobiet niczego dobrego, poślubiają kobiety bardzo podobne do matki, często przygnębione, bardzo boją się separacji, nie wiedzą, jak poradzić sobie ze stratami, mają podstawową nieufność do świata. Cechy charakteru, które rozwijają się u mężczyzn z negatywnym kompleksem matczynym: niepohamowany, nierozważny, impulsywny, ekstrawagancki, pozbawiony skrupułów, lekkomyślny, nieostrożny, niepraktyczny, chaotyczny, zdezorganizowany, nielogiczny, leniwy Z tą koncepcją wiąże się pojęcie „kompleksu matki”..