Od autora: Jeśli jesteś zainteresowany techniką projekcyjną zorientowaną na ciało, skontaktuj się z autorem artykułu E-mail: anatolykhromov@ Homoseksualizm Chociaż jest ogromny W literaturze na temat homoseksualizmu człowieka napisano niewiele materiału z punktu widzenia oceny ciała. Homoseksualiści, podobnie jak heteroseksualiści czy biseksualiści, reprezentują szeroką gamę psychologicznych typów zachowań, takich samych zarówno pod względem zdrowotnym, jak i psychopatologicznym. Kiedy homoseksualistom zdarzają się zaburzenia psychiczne, mogą one nie być związane z ich orientacją seksualną. Jednak w tych kulturach, w których bycie homoseksualnym oznacza bycie „dziwnym”, oznacza to także bycie formalnie lub nieformalnie przedmiotem diagnozy psychiatrycznej, bycie odrzuconym, wyśmiewanym, poniżanym, poddawanym presji społecznej i ekonomicznej, czyli wszystkiemu, co zwiększa psychospołeczne stresuje i często niszczy poczucie własnej wartości. To odrzucenie społeczne ostatecznie ogranicza zdolności adaptacyjne człowieka i powoduje rozwój choroby psychosomatycznej. Interpretacja psychodynamiki homoseksualnej dokonana przez Zygmunta Freuda dotyczyła nieświadomego strachu przed kastracją u mężczyzn i zazdrości o penisa u kobiet. U niektórych mężczyzn może pojawić się niepokój dotyczący żeńskich narządów płciowych z powodu braku funkcji prącia. Teoretycznie jest to dalsze rozwinięcie tematu lęku przed kastracją. Strach przed kastracją wiąże się z kazirodczym zainteresowaniem matką i obawą przed represjami ze strony ojca w postaci jego ataku fizycznego (kastracja). W przypadku kobiet sytuacja jest odwrotna. Zatem teoria Freuda stawia w niekorzystnym świetle zarówno mężczyzn, jak i kobiety: mężczyzn z powodu lęku kastracyjnego i kompleksu Edypa, a kobiety z powodu zazdrości o penisa i kompleksu Elektry (MacHovec, 1973). Jednak inna teoria wyjaśnia homoseksualizm jako bolesne doświadczenia, których doświadczają mężczyźni i kobiety we wczesnym dzieciństwie. Zgodnie z tym podejściem u homoseksualnych mężczyzn rozwija się niepokój i/lub wrogie uczucia wobec kobiet z powodu wczesnych, rzeczywistych doświadczeń z kontrolującą, pożądliwą lub odrzucającą dziecko matką, która wykazuje negatywne nastawienie lub agresję werbalną w stosunku do mężczyzn. Bardzo często objawia się to w tak zwanych reakcjach „gryzania pochwy”. Intrapsychiczne pochodzenie inwersji zakłada w przypadku homoseksualizmu udział w narcystycznej ekspansji samego homoseksualisty. Innymi słowy, jednostka żywi erotyczną sympatię do tej samej płci, co ona sama, ponieważ wydaje jej się to przedłużeniem jej obrazu siebie. W innej teorii zakłada się, że homoseksualista oddaje swój autorytet figurze odniesienia i identyfikuje lub modeluje zachowanie agresora jako „połykającego potwora”. Homoseksualizm można także rozumieć jako kontynuację doświadczenia, jako możliwość czerpania przyjemności z osób tej samej płci, jeśli nie da się jej uzyskać poprzez komunikację z osobami płci przeciwnej. Niestety, te modele koncepcyjne są wadliwe z kilku powodów. Żadne z nich nie wyjaśnia wszystkich przypadków - dlatego nie są uniwersalne. Jest wielu heteroseksualistów i biseksualistów, którzy z dzieciństwa doświadczyli powtarzania wzorców zachowań seksualnych rodziców, którzy nie wybrali takiego zachowania, ale nieświadomie stali się homoseksualistami. Kiedy teorii wyjaśniających zjawisko sprzeczne ze zwykłymi stosunkami seksualnymi jest tak wiele, każdy mógłby ze zdziwieniem stwierdzić, czy któraś z teorii była słuszna. Oczywiście nauka potrzebuje więcej informacji do wyjaśnienia i można mieć nadzieję, że metoda SIS dostarczy takiego materiału, który pomoże zebrać i wyjaśnićcechy postrzegania otaczającego świata, cechy preferencji seksualnych i zachowań seksualnych osób homoseksualnych. Technika Kassela dobrze odsłania cechy percepcji cielesnej u osób homoseksualnych. Świadomość ciała wśród homoseksualistów wiąże się z zaabsorbowaniem fallicznymi obrazami, zarówno bezpośrednio, jak i w formie symbolicznej, a także ze zwiększoną uwagą na okolice jamy ustnej i odbytu ciała. Homoseksualiści są również zainteresowani obrazem kobiecego ciała, zwłaszcza żeńskimi narządami płciowymi. Poniższe przykłady ilustrują cechy postrzegania ciała, najpierw homoseksualizmu męskiego, a potem kobiecego: Przykład homoseksualizmu męskiego. 20-letni schizofrenik, który od młodości był okresowo hospitalizowany. Jego związek z ciałem był niestabilny. Badany albo całkowicie zaprzeczał występowaniu złego stanu zdrowia, albo okazywał nadmierne zaniepokojenie swoim stanem. Testy przeprowadzone przy użyciu technik Rorschacha i SIS wykazały, że jego odpowiedzi były bardziej związane ze schizofrenią niż z homoseksualizmem. Poniżej zamieszczamy kompletny protokół odpowiedzi na wszystkie bodźce techniki zorientowanej na ciało, aby umożliwić zainteresowanym zapoznanie się z treścią ocen odpowiedzi dostarczających informacji o metodologii interpretacji i możliwościach techniki w celu identyfikacji bodźców charakterystyka postrzegania ciała przez homoseksualistów. MAPA I. Medycyna Kassela: „Dwa ramiona jak długie rogi, to zdeformowana głowa łydki”. „Dwie ręce” to odpowiedź nietypowa, nie oparta na treści cielesnej miejsca bodźca. Podobne tendencje percepcyjne (nadmierne zaabsorbowanie rękami) obserwuje się u osób, które doświadczają lęku lub poczucia winy z powodu swoich zachowań seksualnych. Następna reakcja podmiotu („długi róg”) ma oczywiste konotacje falliczne. Ten łańcuch skojarzeniowy łączy anatomiczne wizerunki dłoni z symboliką falliczną, która może odzwierciedlać subiektywne zainteresowanie problematyką homoseksualizmu, w tym działaniem ręki i symbolem fallicznym. Na poziomie nieświadomości, zgodnie z Freudowskim rozumieniem problemów seksualnych, może to również odzwierciedlać podwyższony poziom lęku przed kastracją. Interpretacja ta jest zgodna z analizą anatomiczną odpowiedzi na KARTY I i II testu Rorschacha. Na KARTIE Rorschacha widziałem „hieroglify asyryjskie lub egipskie, a pośrodku szczelina przedstawiająca kobietę lub jakiegoś owada. Te rysunki można zobaczyć w starożytnych książkach historycznych, ale to tylko forma. W rzeczywistości jest to diabelska szczelina, niedostępna dla rąk z zewnątrz.” Na KARCIE II Rorschach – „Dwie postacie tańczą twarzą w twarz, trzymając się za ręce, co oznacza, że ​​wspólnie otrzymują swoją energię.” Początkowo wizualizował obraz kobiecy („kobieca szczelina”), który następnie przekształcił się w złą męską twarz, twarz diabła, z ramionami wyciągniętymi na zewnątrz. Temat ten rozwinął w MAP II (tańczące postacie trzymające się za ręce). Postrzegał kontakt dłoni jako „doładowanie energią” i można przypuszczać, że symboliczne pocieranie dłoni jest oznaką niepokoju, a może oznaką podniecenia seksualnego. Lęk związany z rękami może dotyczyć także poczucia winy nacechowanego seksualnie, jeśli jego orientacja homoseksualna i jego własny system wartości nie akceptują masturbacji jako naturalnie akceptowalnego sposobu zmniejszenia napięcia potrzeb seksualnych. MAPA II. Kassel: „Serce. Wakacje. Czyjś mózg, na samym szczycie. Odpowiedź „serca” wskazuje na zwiększoną świadomość serca i jest podobna do odpowiedzi na KARTĘ X w teście Rorschacha. Następnie jego uwaga przenosi się na mózg, co jest patodiagnostyczną cechą schizofrenii. W kontekście jego homoseksualizmu pewne znaczenie ma również unikanie obszaru jamy ustnej. MAPA III. Techniki Kassela: „Dwie tańczące figurki. Dwie czerwone cyfry, po prawej - osiem, natomiast po lewej stronie- dziewięć". Preferowanie „figurek” nad żywymi baletnicami może mieć wartość ochronną w postrzeganiu symboli ciała i może być interpretowane jako unikanie obrazów heteroseksualnych, które budzą niepokój u homoseksualisty w standardowej sytuacji heteroseksualnej. Kolor czerwony dodaje ekscytującej intensywności efektownemu obrazowi. Liczby jako obrazy w obrazie są mechanizmem dystansującym, oddalającym się od niehumanistycznie postrzeganej treści obrazu. KARTA IV.: „Uśmiechnij się. Jabłko". Dla celów diagnostycznych niezwykłe jest to, że nie zauważył on obrazu kobiety osadzonego w tym wzorze plamy. Unikanie przez niego kobiecej formy na obrazie nie przeczy poglądowi, że homoseksualiści postrzegają ciało kobiety jako zagrożenie. (Fisher i Greenberg, 1977). KARTA V.: „Żółw z przyciskiem, jak w starych samochodach do otwierania szyby, gdy w samochodzie robi się duszno, naciskasz przycisk. Małe dzieci. Reakcja osoby badanej na górę rysunku sugeruje pewien stopień troski i niepokoju w związku z fallicznym obrazem (tj. przyciskiem, który naciskasz). Potwierdza to jego końcowe skojarzenie (dzieci) – produkt uboczny funkcjonowania penisa. KARTA VI.: „Dzięcioły. Ten po lewej ma trąbę słonia. Ozdobiona kiełbasa na sercu.” Te jego odpowiedzi stanowią kontynuację tematu poprzedniej karty. KARTA VII.: „Serce. Rentgen mózgu, odwrócony, z przełykiem skierowanym w dół. Reakcja serca odpowiada reakcjom normatywnym, ale postrzeganie mózgu na tym obrazie jest reakcją niezwykłą. U pacjentów chorych na schizofrenię często obserwuje się obrazy mózgu i układu nerwowego. Obserwacja przełyku sugeruje werbalne zaniepokojenie stanem organizmu. KARTA IX.: „Dwie nerki chore na nowotwór. Gardło i krtań. Typową reakcją jest izolowanie zdjęć dwóch nerek, ale etykietowanie ich jako chorych sugeruje nadmierne, hipochondryczne zainteresowanie własnym zdrowiem. Na głębszym poziomie (w terminologii freudowskiej) można to również interpretować jako strach przed kastracją związany z jego homoseksualizmem. Pęcherz jest reakcją o znaczeniu patologicznym, sugerującą przeniesienie lęku seksualnego z obszaru moczowo-płciowego pęcherza do gardła. Obserwacja gardła i krtani, zamiast fallicznych obrazów tkwiących w treści obrazu, sugeruje pojawienie się projekcji zagmatwanej fantazji homoseksualnej, obejmującej zarówno skojarzenia werbalne, jak i genitalne. KARTA X.: „Krtań i pęcherz.” Utrwalony obraz krtani. Badany unikał jednak wskazywania zwyczajowych ustnych konotacji tego projektu. Jego reakcja (krtań) obejmuje obszar ust, ale jednocześnie jest od niego oddalony. Nie przeczy to unikaniu przez niego obrazów jamy ustnej w KARTACH II i VIII i sugeruje znaczny wzrost uwagi poświęcanej obszarom jamy ustnej. Reakcje te są typowe dla sposobu, w jaki homoseksualiści postrzegają ciało. Zastąpił zwykły obraz brzucha słowem pęcherz, na reakcję, na którą mogła mieć wpływ poprzednia mapa, obecność w świadomości istotnego tematu anatomicznego i ogólny niepokój. KARTA XI.: „Serce. Część wnętrzności.” Po raz kolejny zastąpił obraz serca zawarty w strukturze plamki jelitowej. Nie jest to sprzeczne z jego wcześniej zauważonym zwiększonym zrozumieniem pola sercowego i możliwym zainteresowaniem hipochondrykiem. KARTA XII.: „Płuca zstępujące do jajnika”. Unikał żeńskich narządów rozrodczych osadzonych w zawartości plamki i zamiast tego widział płuca i jajnik. Sugeruje to obecność zaburzeń seksualnych w jego percepcji cielesnej. Może to wynikać z jego zwiększonej świadomości okrężnicy w związku z czynnościami homoseksualnymi (np. stosunkiem analnym). Obawa ta dotyczy „śladów kół”, tj. tendencje homoseksualne, jak w odpowiedziach na test Rorschacha (Wheeler, 1949). MAPAXIII.: „Przepona unosi się do tchawicy”. Badana ponownie nie dostrzegła wbudowanej w to miejsce żeńskiej struktury rozrodczej i zastąpiła ją obrazami anatomicznymi odzwierciedlającymi zwiększoną świadomość funkcji oddechowych. KARTA XIV.: „Kręgosłup znajduje się pośrodku brzucha. Jajnik". Tutaj zastąpił trzy różne obrazy anatomiczne żeńskich narządów rozrodczych, co stanowi kolejny dowód patologicznego lęku związanego z żeńskimi narządami płciowymi. Jego werbalne skojarzenie jajnika zamiast „pochwy” może zastąpić męski organ, homoseksualny jajnik pochwy. Haney, Schwartz i Beiber, Fisher i Greenberg (1977) dokonali przeglądu literatury tematycznie, a także opisali psychodynamikę istotną dla tej koncepcji. KARTA XV.: „Grzbiet kręgosłupa”. Ta odpowiedź jest powszechna i odpowiada normalnym odpowiedziom. KARTA XVI.: „Oczy wilka”. Obserwacja, raczej związana z obrazami maniakalnymi, ma w tym przypadku skłonność do paranoi, co jest zgodne z historią kliniczną tej pacjentki. Freud wiązał paranoję z lękiem homoseksualnym. KARTA XVII.: „Jajnik. Odbyt. Płuca". Ze swojego projekcyjnego rozumienia wykluczył treści falliczne, co kontrastuje z wcześniej pokazanymi odpowiedziami, które były falliczne. Sugeruje to, że na pewnym poziomie świadomości był on wówczas zajęty tego typu obrazami seksualnymi. W sytuacji, gdy w miejscu pojawił się wyższy stopień strukturalnej określoności fallusa, co najwyraźniej było w większym stopniu postrzegane jako zagrożenie, a następnie działała przeciwko temu jego psychologiczna obrona poprzez wyparcie. Obie zaproponowane przez niego odpowiedzi (mosszna z jądrami, odbyt) nie stoją w sprzeczności z jego postawą percepcyjną przy orientacji homoseksualnej, w której moszna z jądrami i odbytem zastępuje pochwę. KARTA XIX.: „Sześć milionów lat do Bożego Narodzenia, marsjański diabeł”. Badany nie rozpoznał zagnieżdżonej budowy anatomicznej dłoni, co jest niezgodne z jego reakcją na KARTĘ I. Ta rozbieżność pogłębia problem interpretacyjny. Jednym z możliwych wyjaśnień jest to, że niepokój cielesny związany z jego idealnym modelem obrazu dłoni spowodował wyparcie treści anatomicznych. Możliwe jest również, że ta odpowiedź była przejawem jego schizofrenii, ponieważ treść obrazu jest bardziej dziwna niż w jego poprzednich odpowiedziach. KARTA XX.: „Moszna z jądrami i odbytem. Koniec kręgosłupa. A także diabeł.” Jasne jest, że nie ustał, podając odpowiedzi anatomiczne związane z obrazami genitaliów, odbytu i dolnej części pleców. Jak już wskazano, ten typ zaabsorbowania ciałem odzwierciedla po prostu homoseksualne, erotyczne obrazy ciała. Powtórzył także odpowiedź „diabeł”, która uosabia pojęcie zła. Nie zaprzecza temu fakt, że jego reakcje homoseksualne nie były całkowicie osobistą zgodą, ale weszły w konflikt z wyrażonymi przez niego wcześniej zasadami moralnymi. Z różnych koncepcyjnych punktów widzenia można to rozpoznać w ten sam sposób, w jaki odpowiedź „diabeł” może przedstawiać w symbolicznej formie związek homoseksualizmu i agresywności mający miejsce w jego życiu. Badany, będący homoseksualistą, miał doświadczenie sadystycznych zachowań seksualnych analnych i zwiększona uwaga skupiana na okolicy odbytu może częściowo się z tym wiązać. W związku z tym skojarzeniem często doświadczał podniecenia seksualnego, gdy sadyści używali płonącego papierosa, aby zwiększyć podniecenie podczas torturowania swoich partnerów homoseksualnych. Pacjenta tego badano tą samą techniką projekcyjną trzy miesiące później w obecności obserwatorki-kobiety. Jego odpowiedzi były na ogół porównywalne z oryginalnymi. Osoba badana była wyraźnie pobudzona w obecności obserwatorki-kobiety. Wyjątkiem było jednak to, że przewidział dziewięć odpowiedzi, w tym anatomicznychnarząd - płuca, co można interpretować jako przejaw jego zwiększonego zrozumienia aktywności procesu oddychania, jako przejaw oznak podniecenia podczas sesji testowej. Ponieważ jego dyskomfort był konsekwencją rozwijającej się sytuacji testowej, możliwe było, że badany świadomie nie akceptował obserwatorki, ponieważ jego nowe reakcje zastąpiły kilka wcześniejszych reakcji patologicznych. Ogólne wrażenie skuteczności ponownego badania było takie, że nastąpiła poprawa jego ogólnego stanu psychicznego. Stosowanie bodźców zorientowanych na ciało sugeruje kilka charakterystycznych cech męskiego homoseksualizmu. Wydaje się, że wśród homoseksualnych mężczyzn istnieje tendencja do pociągania do odpowiedzialności płci żeńskiej, gdy zastępują wizerunki kobiet wizerunkami zwierząt lub mężczyzn. Obrazy mogą mieć także negatywne konotacje. Na przykład jeden z takich facetów widział w MAP II Cassel „Niemą blondynkę z wyższych sfer, która śmieje się wesoło”. Negatywna konotacja - „Niema blondynka”. Inną charakterystyczną cechą męskiego homoseksualizmu jest tendencja do projekcji symboliki ciała o treści oralnej i fallicznej. Badany zobaczył na KARCIE XVI „Dwa psy, każdy trzymający w pysku kiełbasę”. Jednakże charakterystyczną cechą, którą często można spotkać, jest to, że odpowiedzi na KARTĘ XIV zawierającą obraz żeńskich genitaliów często ujawniają aspekt kastracji (jeśli opinię Freuda traktować poważnie), jak na przykład w odpowiedzi homoseksualnej osoby badanej, która widziała „kawaler z długimi pazurami z przodu”. Dla niektórych mężczyzn o orientacji homoseksualnej wyświetlany przez nich materiał może symbolizować niepokój, poczucie winy lub inne negatywne emocje związane z niemożnością doświadczenia społecznie akceptowanej miłości heteroseksualnej i normalnych relacji seksualnych. Ujawnia się to w odpowiedziach zawierających patologiczne lub okaleczone obrazy falliczne. Tak więc homoseksualny lekarz w średnim wieku zobaczył na KARTIE VII ciała: „Serce, które zostało złamane i pojawił się ktoś złowrogi w czerni, aby rozbić je na kawałki, zdeformowany penis z moszną i dwoma jądrami, pochwa z czerwonymi wargami sromowymi większymi i czarne wejście” Złamane serce rozpoczyna wątek depresyjny i stanowi kontynuację przesadnego lęku przed kastracją (według Freuda), który rzekomo wynika z lęku przed możliwą impotencją w seksie heteroseksualnym, czyli w tym specyficznym kontekście widzimy bezpośrednią projekcję obrazów własnego ciała. Pojmowanie ciała lesbijek charakteryzuje się zwiększonym zainteresowaniem kobiecą anatomią. Często występuje podwyższona świadomość języka i wzorców mówienia. Jeśli chodzi o zainteresowanie falliczne, można zaobserwować ambiwalentne relacje, rzutowane bezpośrednio lub w formie symbolicznej. Przykład homoseksualizmu kobiet. 33-letnia lesbijka, której reakcje na bodźce zorientowane na ciało w teście projekcyjnym Cassela były następujące: KARTA I.: „Dwie kobiety tańczą razem. Są w sobie bardzo zakochani. Ich serca są bardzo radosne, ponieważ są bezpieczni”. Wywołane obrazy projekcyjne przedstawiają kobiety w romansie. Odpowiedź „serca” rzutuje strukturę ciała w tym miejscu, co zwykle zdarza się stosunkowo rzadko. KARTA II.: „Człowiek, który ma duże usta i dużo gada”. Skupienie się na dużych ustach, osobie, która dużo mówi, może być engramem pamięci jej matki, która, jak powiedziała później pacjentka: „Mama powiedziała mi kiedyś, że nigdy nie należy mówić za dużo”. KARTA III.: „Dwie osoby patrzące na coś, stojące blisko siebie.” Kiedy później zapytano ją o płeć tych postaci, stwierdziła, że ​​mogą to być mężczyźni lub kobiety. Oczywiście to miejsce ma charakter erotyczny lub romantycznyatrakcyjność dla podmiotu i jej orientację homoseksualną. KARTA IV.: „Prawdziwie dzika i szalona kobieta, która dużo mówi i ma ogromną energię. Jabłko". Badana szybko rozpoznała obraz kobiecego ciała, odnotowała jego aktywność i stwierdziła, że ​​kobieta w negatywnym stanie jest „dzika i szalona”. Jednak dodanie jabłka do tego łańcucha skojarzeń wprowadza do tego obrazu pewną erotyczną odmianę. Możliwe, że obraz ten zawiera ślad pamięci matki, złagodzony jednak homoseksualną kobiecą atrakcyjnością. KARTA V.: „Nie wydaje mi się to przyjemne. Może to być ptak lub niedźwiedź. Niezwykłe jest to, że na bodziec pojawia się szybka, natychmiastowa i pełna niezadowolenia reakcja, kojarząca się z obrazem ptaka – niedźwiedzia. Symbol penisa w literaturze psychoanalitycznej jest przedstawiany w postaci ptaka. Niedźwiedź to duże, silne zwierzę, które może symbolicznie reprezentować człowieka. W szczegółowej ankiecie badany jako najbardziej nieprzyjemny wybrał KARTĘ V. Kiedy poproszono ją o wyjaśnienie możliwych przyczyn swoich negatywnych uczuć, odpowiedziała, że ​​w momencie wyboru myślała o „śmierci”. Przeglądając wszystkie karty przed szczegółowym przesłuchaniem, mimochodem wspomniała, że ​​dwa zewnętrzne czerwone obszary postaci w bodźcu punktowym wyglądają jak dzieci. Mogło to być projekcją jej niespełnionego pragnienia zajścia w ciążę, gdyż nie miała lub nie mogła mieć dziecka, pozostając w związkach lesbijskich. KARTA VI.: „Dwa słonie, bardzo w sobie zakochane, trzymające się za trąby. Mały słoń stojący na sercu.” Ta odpowiedź stanowi kontynuację wcześniej zapowiedzianego wątku erotycznego. Pnie są symbolami fallicznymi, którym świadomość pozwala na reprezentowanie ich w tak zamaskowanej formie, a zatem wolne od negatywnych wpływów. „Mały Słonik” potwierdza i udowadnia fakt niezaspokojonej potrzeby posiadania dziecka. KARTA VII.: „Człowiek, który poświęcił życie z miłości, zawieszony do góry nogami.” Tutaj podmiot wyświetla obraz siebie. Ze względu na swoją orientację homoseksualną „poświęciła” małżeństwo, macierzyństwo i wyższy poziom akceptacji społecznej – wszystko, co mogła osiągnąć, gdyby trzymała się normalnych zachowań seksualnych. KARTA VIII.: „Ludzka skrzynia. Widać żebra i serce. Nie jest to niepozorny obraz związany z miejscem wchodzącym w skład struktury anatomicznej. Ta normatywna reakcja może odzwierciedlać potrzebę odzyskania sił po pobudzeniu wywołanym i ujawnionym przez poprzednie mapy. KARTA IX.: „Płuca lub uszy”. Anatomiczny obraz „płuc” w odpowiedzi stanowi kontynuację niczym nie wyróżniającej się odpowiedzi z KARTY VIII, ale karta ta zawiera dołączony obraz męskich narządów moczowo-płciowych, którego unikała w swojej poprzedniej odpowiedzi („uszy” – uszy po angielsku mają drugie znaczenie – uszy kukurydza, którą można już uznać za obraz falliczny). KARTA X.: „Rozmowna osoba”. Wraca do tematu oralnego na tyle często, że uzasadnia krytyczną analizę jej oralnego zainteresowania związkami seksualnymi i możliwe, że jest to jej uwewnętrzniony obraz postaci z przeszłości agresywnej oralnie. Później w wyniku przesłuchania okazało się, że tą osobą agresywną oralnie była jej matka. Często wspominana przez podmiot okolica jamy ustnej to bez wątpienia utrwalony obraz ciała. KARTA XI.: „Jelita”. To normalna, niczym nie rzucająca się w oczy odpowiedź, świadcząca o tym, że reprezentacja tej części ciała w jej świadomości jest na wysokim poziomie. KARTA XII.: „Coś symbolicznego, prymitywnego, być może czaszka kojarzona z wizerunkiem religijnym.” Podmiot zastępuje tu symboliką religijną obraz kobiecej struktury rozrodczej zawarty w bodźcu plamkowym. W ten sposób dystansuje się od symbolu, rozumiejąc go bardziej jako prymitywny niż chrześcijańskisymbol. Jej normatywna reakcja na poprzednią kartę pokazaną minutę wcześniej sugeruje, że mechanizm ten ma charakter ochronny, być może chroniąc ją przed ekscytacją spowodowaną niemożnością posiadania dziecka. Kiedy badaną poproszono o ustny komentarz na temat swojej reakcji na plamę, powiedziała: „Było to w czasie, gdy ludzkość nie była jeszcze niczym zainteresowana, nie mówiła, nie było nic poza rytuałami. Czaszkę zdobi prymitywny taniec. Taniec religijny lub rytualny.” Nawet po tym, jak zwrócono jej uwagę, że niektórzy badani dostrzegają nieanatomiczny kontekst tego bodźca, nie potrafiła dostrzec zawartego w nim materiału. KARTA XIII.: „Piękne serce”. Pozytywne emocje rzutowane na to miejsce sugerują podkreśloną treść seksualną. KARTA XIV.: „Kobiece genitalia”. Szybko rozpoznała treść seksualną na tej karcie. W trakcie szczegółowej ankiety wybrała tę kartę jako najprzyjemniejszą dla siebie. Następnie opowiedziała o pięknie kobiecej anatomii. MAPA XV „Kręgosłup”. Ta sama niczym nie wyróżniająca się odpowiedź, co poprzednia, oparta na strukturze anatomicznej faktycznie zawartej w plamce. KARTA XVI.: „Dwa rogate zwierzęta z długimi, stykającymi się językami.” Wzmianka o języku podmiotu jest określeniem tematu oralnego, który ma ogromne znaczenie w zachowaniach seksualnych niektórych lesbijek. KARTA XVII.: „Kości biodrowe i kręgosłup”. KARTA XVIII.: „Nakrycie głowy z piórami”. KARTA XIX.: „Dwie małe świnki w szlafrokach.” KARTA XX.: „Dwie tańczące osoby z wisiorkami na kości piszczelowej i małą kością w tle.” Odpowiedzi badanego na KARTY XVII, XVIII i XIX w tym kontekście diagnostycznym były nieistotne, ponieważ obrazy opierają się na rzeczywistym materiale cielesnym zawartym w treści plamy. Chociaż odpowiedzią mogą być obrazy falliczne, reprezentowane w umyśle w postaci kości, kręgosłupa i „nakrycia głowy z piórami na wierzchu”. Pióra na górze są również oznaką pewnej demonstracyjności w jej zachowaniu. Odpowiedź na KARTĘ XX jest bardziej interesująca ze względu na jej symbolikę. W jej reakcji na to miejsce można wyczuć zrozumienie dwóch postaci kobiecych w interakcji seksualnej. Wisiorek wprowadza w obraz falliczną treść. Niektóre kobiety kojarzą seksualne symbole obrazu ciała z wybraną przez siebie biżuterią. Może im się to wydawać nieświadomym pragnieniem bycia dominującym partnerem w aktywności seksualnej (posiadania penisa). Jej kolejne skojarzenie, „kość piszczelowa”, kontynuuje ten temat i sugeruje, że chciałaby mieć większego penisa lub że jest potencjalnie bardzo agresywna w aktywności seksualnej. „Mała kość” to obraz podkreślający kolejny dowód jej nieświadomego pragnienia (część kości, którą należy złamać, aby spełniło się jej ukochane pragnienie). Chociaż znaczące różnice w odpowiedziach wskazują, że przed wyciągnięciem ostatecznych wniosków należy przeprowadzić znacznie więcej studiów przypadku, można już teraz poczynić pewne ogólne obserwacje. Homoseksualni mężczyźni, zgodnie z oczekiwaniami, zwracają większą uwagę na erotyczne części męskiego ciała, co znajduje odzwierciedlenie w ich częstych odniesieniach do ustnych, odbytowych i fallicznych obszarów ciała. Reakcje rąk mogą sugerować użycie rąk w czynnościach homoseksualnych. Jeśli jednak orientacja seksualna jest częściowo egodystoniczna, taki materiał może odzwierciedlać poczucie winy i przesunięcie w górę niepokoju narządów płciowych w kierunku rąk. Może również występować niepokój spowodowany kobiecą anatomią. Kobiecy homoseksualizm zwykle wykazuje zwiększoną atrakcyjność i świadomość aspektów kobiecego ciała, jej ust, piersi i zewnętrznych narządów płciowych. Kontrast może być zwiększony.