W dorastaniu dziewczynki jest taki etap, że ukochany tata ją odrzuca, a ona jest zmuszona go „opuścić”, bo tata wybrał jej mamę. I odwrotnie - ona sama „opuszcza” tatę, bo idzie szukać swojego mężczyzny. Idealnie byłoby, gdyby w miarę dobry ojciec lub jego zastępcza znacząca dorosła osoba pomagała córce na tym etapie inicjacji, jednak w naszym prawdziwym życiu zdarza się to rzadko. A niekompletność tej inicjacji w życiu kobiety wpływa następnie na wszystkie relacje z mężczyznami. Właśnie o tej trudnej sytuacji chcę opowiedzieć Etapy dorastania dziewczynki i wpływ na to ojca są w literaturze różnie opisywane, a nawet odpowiadające im procesy inicjacji w różnych tradycjach różnią się wiekiem i treścią. Ale ogólnie można je sprowadzić do dwóch znaczących momentów: kiedy dziewczyna „ubóstwia” swojego ojca i chce być z nim zawsze. Jest pierwszym prawdziwym i najbardziej ukochanym mężczyzną w jej życiu, ale nie może z nią być, zostaje z jej matką, a dziewczyna zmuszona jest wyjechać (symbolicznie oczywiście wszyscy żyją razem w przyjaznej atmosferze). Dzieje się tak w wieku około 6-7 lat, gdy nastolatka jest zawiedziona tatą, ten jej nie rozumie, nie kocha i ogólnie jest „starą kozą”. W tym okresie sama opuszcza tatę, opuszcza go, szuka swojego mężczyzny i uczy się budować równe relacje męsko-damskie z mężczyznami (najlepiej rówieśnikami). Zwykle trwa to od 12 do 14 lat. Każdy z tych etapów może trwać wiele lat i wyrażać się bardzo różnie. I nawet lata, w których to się dzieje, są wskazane bardzo w przybliżeniu. Jak i co tata powinien zrobić dla swojej córki, aby to rozstanie z tatą przebiegło pomyślnie, a niepełność nie psuła relacji z mężczyznami – o tym innym razem. Teraz chcę zwrócić większą uwagę na te przypadki, gdy dzieciństwo już minęło, a bliskość z tatą i akceptacja odrzucenia nie wystarczyła. Bardzo często zdarzają się kobiety, które nie otrzymały od taty wystarczającej pomocy rozwojowej. A teraz szukają tego od swoich partnerów, ale najczęściej nie mogą tego dostać. A to bardzo utrudnia rozwój bliskich relacji. Rozmawiając o miłości, której nie otrzymali od taty, zwykle biorą pod uwagę tylko jedną stronę medalu, że tata nie dał córce wystarczającej miłości, zrozumienia i wsparcia. Tego rodzaju intymności, jakiej dziewczyna oczekuje od taty. Ale jest też druga strona intymności – odrzucenie i separacja. I tu też chodzi o tatę. Chociaż w dzieciństwie mógł to być każdy inny mężczyzna, który w pewnym stopniu pełnił rolę taty. Dopóki nie przeżyje się tych chwil intymności i odrzucenia, bardzo trudno będzie zbudować naprawdę bliskie relacje z mężczyznami. Ogólnie rzecz biorąc, można wyróżnić dwa scenariusze rozstania z tatą. Idealny tata, który odrzuca córkę, wybiera matkę i pozostaje dobry. I zły tata, który nie rozumie córki i nie „kocha jej tak, jak należy”, którego dziewczyna sama odrzuca. A w życiu każdej kobiety zdarzają się oba te scenariusze. Jeśli te scenariusze nie zostały zrealizowane w dzieciństwie, to nieuchronnie powtarzają się w dorosłych relacjach z mężczyznami. W pierwszym scenariuszu jest to paradoksalny przypadek, gdy miłości może być za dużo. Taka bliskość z „idealnym tatą”, która rozwija się w duszy dziewczynki w dzieciństwie (w wieku od pięciu do siedmiu lat), nieuchronnie czeka na zakończenie. To niezbędny etap dorastania i zmierzenia się z rzeczywistością. A ten obraz idealnego kochającego i wspierającego taty we wszystkim powinien stać się wewnętrzną częścią osobowości, wystarczająco zaakceptowaną i zintegrowaną, aby mogła zapewnić źródło życia w każdym czasie i w każdej sytuacji. Jeśli ojciec kochał swoją córkę tak bardzo, że jej nie odrzucił i nie „preferował jej matki” ani innej dorosłej kobiety mu równej, to zasób „idealnego taty” pozostawał zewnętrzny i niedostępny (czasami dostępny w zależności od innej osoby ). I ten scenariusz pozostaje niedokończony, a kobieta będąca w dorosłym związku nieuchronnie szuka takiego „idealnego taty” w mężczyźnie, który i tak będzie ją odrzucał. I często go znajduje, ale zwykle nie prowadzi to do ukończenia scenariusza. Niestety w dorosłych związkach to już nie jest „ten tata”, a gestalt kończy się na „złym”.