Bardzo często psychologowie muszą mówić o odpowiedzialności. I bardzo często klienci i po prostu ludzie mają bardzo niejasne pojęcie o tym, czym jest odpowiedzialność i co to znaczy ją wziąć. Ale tak naprawdę odpowiedzialność jest prosta. Jest to umiejętność otwartego przyznania się, kiedy coś się wydarzyło: „Tak, zrobiłem to. I to do mnie należy radzenie sobie z konsekwencjami.” Nawyk regularnego zadawania sobie pytania: „Jeśli zrobię X, jakie mogą być konsekwencje? Czy jestem gotowy na takie konsekwencje? W życiu często słyszymy coś zupełnie innego. – Nie wiem, po prostu tak wyszło. „Sprowokowała mnie”. „Jak niesprawiedliwy jest świat!” Zgodnie z dwoma zidentyfikowanymi aspektami odpowiedzialności zaszczepienie dziecku poczucia odpowiedzialności wymaga od rodzica stworzenia warunków, aby dziecko regularnie zmagało się z konsekwencjami swoich działań różnych sytuacjach, zastanów się nad pytaniem: jeśli to zrobisz, jakie konsekwencje może to prowadzić? W różnych codziennych sytuacjach zwracaj uwagę dziecka na konsekwencje (zwłaszcza negatywne!) zachowań innych osób. Ważne jest, aby rodzic zastanowił się, do czego może doprowadzić zachowanie dziecka w przyszłości. Do czego zachęcać dziecko w zachowaniu, oczekując pozytywnych rezultatów, a co tłumić, bo negatywne konsekwencje są oczywiste, a co po prostu brać za oczywistość. Bardzo małe dziecko nie jest w stanie niczego przewidzieć. Dlatego nie można go pociągnąć do odpowiedzialności. Umiejętność ponoszenia odpowiedzialności zaczyna się w momencie, gdy pojawia się umiejętność przewidywania konsekwencji działań własnych i innych, która rozwija się, jeśli rodzice pozwalają dziecku radzić sobie z konsekwencjami swoich działań. Najwcześniejsze przykłady: rozlany - rodzice nie spieszą się, aby go wytrzeć, ale dają szmatę. Jeśli się ubrudzisz, nalewają wodę do miednicy, dają mydło i pokazują, jak się myć. Nie ma znaczenia, że ​​jest pralka. Bardzo ważne jest, aby zrozumieć: to nie jest kara! To jest właśnie tworzenie warunków, w których dziecko samodzielnie eliminuje konsekwencje swoich działań. Nieco trudniej jest, gdy starsze dziecko (uczeń szkoły) nie zrobiło jeszcze czegoś koniecznego. Nie posprzątałem, nie uczyłem się, nie wróciłem na czas ze spaceru do domu. Jakie będą tutaj konsekwencje? Jeśli tego nie posprzątasz, będzie bałagan i brud. Jeśli się tego nie nauczyłeś, otrzymasz „parę”. Spóźniłem się, bo mama się martwiła. Wiele dzieci nie jest tym zmartwionych lub nie jest na tyle zdenerwowanych, aby uniknąć powtórzenia tego. Konsekwencje tego „nie” (kiedy rodzice systematycznie nie nalegają, aby dziecko robiło to, czego się od niego wymaga) pojawią się później, w dorosłym życiu. Dlatego zadaniem rodziców jest „zorganizowanie” konsekwencji, które dziecku będzie trudno zignorować. Na przykład: „Dopóki nie uporządkujesz wszystkiego w swoim pokoju, nie będziesz mógł grać na komputerze”. Zasady powinny być jasne, a zachowanie rodziców przewidywalne. Aby wychować osobę odpowiedzialną, rodzice muszą nalegać na spełnienie pewnych wymagań. Tak, to wymaga wysiłku. Łatwiej jest matce samodzielnie układać rzeczy w pokoju dziecinnym na swoje miejsca, niż nalegać, aby dziecko to zrobiło i dbało o to, aby wszystko było schludnie poukładane, a nie pochowane w odosobnionych kątach. Dorośli ponoszą w życiu konsekwencje swoich czynów. W mieszkaniu panuje bałagan – ciągle tracisz czas na szukanie tego, czego potrzebujesz, niewygodnie jest przyprowadzać gości. Jeśli systematycznie spóźniasz się do pracy, jeśli robisz wszystko nieuważnie, zostaniesz zwolniony. W dorosłym życiu nie ma innej opcji. Jeśli chodzi o dziecko, rodzice często nie zawracają sobie głowy naleganiem, aby wszystko było zrobione tak, jak powinno. Robią pewne rzeczy dla dziecka, ale po prostu przymykają oczy na innych, pokazując własną nieodpowiedzialność. Tylko że to nie oni będą musieli zmierzyć się z konsekwencjami tej nieodpowiedzialności, ale dziecko w przyszłości. Rodzic musi pomyśleć o konsekwencjach dla dwojga ludzi – dla siebie i dziecka. I pamiętaj, aby porozmawiać o tym ze swoim dzieckiem. Zaczynając od „Jeśli zadzierasz z filiżanką, sok się rozleje, a filiżanka może pęknąć”. i kończąc na „Jeśli nie będziesz się uczyć, nie będziesz w stanie zapewnić sobie godnego życia”. Mając na celu wychowanie osoby odpowiedzialnej,.