Dzwoni do mnie mężczyzna i mówi, że od dłuższego czasu ma depresję, że chce uciec z domu i już zaczął się załamywać i okazywać agresję wobec rodziny. Odpowiadam: „Przyjdź, załatwimy sprawę”. Przychodzi, ale nie sam, ale z żoną. Kiedy pytam, po co żona przyszła, odpowiada nie mnie, ale jemu: „Mówiłem, że to wszystko oszustwo, wynośmy się stąd” i zdecydowanie kieruje się w stronę wyjścia. Widząc zmieszanie męża i to, że nie spieszy mu się z pójściem za nią, dziwi się: „Zostajesz?” Potem jeszcze kilka minut słownego przeciągania męża na bok i prób stworzenia koalicji przeciwko mnie. W końcu odchodzą. On milczał, powiedziała: „Chodźmy, znajdziemy miejsce, w którym będą mogli być obecni bliscy”. Bądź obecny, przeczytaj kontrolę, aby był traktowany „zgodnie z oczekiwaniami”, znów poczuł się komfortowo, przestał ją dręczyć kaprysy i niewłaściwy bunt bardzo przypominały parze matkę - syna, a nie małżonkom. To klasyczny przykład pomieszania ról w parze. Ale każdy ma coś do zrobienia. On jest chory, a ona go leczy. I nie ma znaczenia, że ​​jest to wyczerpujące, ale związek opiera się na tym. Kiedy trudno na siebie patrzeć, trzeba coś włożyć między siebie i tam patrzeć. Może to być wszystko: choroba, problem, dorosłe dzieci, a nawet zwierzęta domowe. Rezultatem jest relacja nie ze sobą, ale z tym, co jest umieszczone między ludźmi, z tym przedmiotem. I tak, nawet dzieci w tym przypadku zamieniają się w przedmiot, a związek staje się martwy. W relacji z obiektem nie ma życia. Usuń obiekt, a związek się rozpadnie. Dlatego oboje się go trzymają. I żaden lekarz, guru, psycholog nie będzie „leczył”, nikt im po prostu na to nie pozwoli. W przeciwnym razie będziecie musieli spojrzeć na siebie nawzajem i zobaczyć w drugim, czego nie chcecie w sobie widzieć i czego inny jest dla ciebie odzwierciedleniem. I nie jest to łatwe do zauważenia, trzeba jeszcze coś z tym zrobić, jakoś to zaakceptować. Być może wtedy rozpocznie się kolejny związek z żywą osobą, z jej żywymi emocjami, głębią i wrażliwością. Relacje, w których nie musisz przetrwać, ale w których możesz po prostu żyć.