Miłość własna czy egoizm? Zmienne losy czy główny błąd kobiecy mojego pokolenia lat 70. i 80. To skrajność. „Wszystko w nadmiarze szkodzi” – powiedział kiedyś Hipokrates .Co to za skrajności? Zauważyłem kilka. Dzisiaj porozmawiamy o miłości własnej. Wysyłamy dziewczyny, które nie zostały nauczone kochać siebie (z bardzo rzadkimi wyjątkami). Zostaliśmy wszczepieni, zindoktrynowani, zaprogramowani przez społeczeństwo, środowisko, społeczeństwo, czasem naszych rodziców, abyśmy zasługiwali, dopasowywali się, nie byli gorsi od ludzi, aby byli użyteczni. Życie dla innych. Ale kochanie siebie jest złe, wstydliwe, to egoizm. Aj-aj-aj. Bądź dobrą, posłuszną dziewczynką, dbaj o innych, a wszyscy będą cię kochać. Takie motto tamtych czasów. Wyrosło pokolenie dobrych, posłusznych, wygodnych dziewcząt, żyjących dla innych. (Oczywiście nie wszyscy, ale większość) Którzy starają się zasłużyć, udowodnić, dopasować. Być nie sobą, a nie gorszymi (a najlepiej) lepszymi od innych i co w efekcie? , straszne napięcie, rozczarowanie, dewastacja, „niewdzięczność” bliskich, często „zdrada”, nawarstwione żale i roszczenia. Poczucie, że nie żyje się swoim życiem. Nie robisz tego, czego chcesz. Przestajesz chcieć zupełnie, ale czego o to chodzi? Jeśli nadal robisz to, co jest dobre dla innych, w pewnym momencie, aby nie czuć i nie doświadczać uczuć, są one przytępione, stłumione, a kobieta nie czuje nic i nie wie, czego chce. Dwie główne funkcje są zablokowane. Czuć i pragnąć/marzyć/chcieć. I wtedy na arenę życia wkracza nowy paradygmat, ideologia społeczeństwa: „Kochaj siebie”. „Doceniaj siebie”. „Zasługujesz na wszystko, co najlepsze”. No cóż, w końcu społecznie i oficjalnie pozwolili ci się pokochać. Hurra! I wszyscy tutaj zaczęli kochać siebie z szaloną siłą. Ale tak nie było. Pozwolili na to, ale zapomnieli uczyć, jak to robić naprawdę ekologicznie, bez ofiar z ludzi, ale nie wiemy jak. Nie da się naprawdę kochać i doceniać siebie. W podstawowych ustawieniach nie ma takiej funkcji i zaczynamy tego wymagać od innych. A ci wokół nich są już przyzwyczajeni do życia tak, jak żyli i nie planują się zmieniać. Tak, oto oni, łajdacy. Znaleziono winowajców. To ich wina, że ​​nie czujemy się kochani i cenieni. Oni nas nie kochają i poniżają. I zaczyna się walka. Sytuacja rewolucyjna – nie mogą tego zrobić w stary sposób🚹 nie chcą w nowy sposób. Jak można się domyślić, często kończy się to rozwodem, separacją, często kłótniami i skandalami, z podział majątku, dzieci i kredytów hipotecznych. Co się właściwie stało? Co się stało, że posłuszna, wygodna dziewczyna w rzeczywistości stała się bardzo samolubną osobą, którą tak bardzo bała się zostać w dzieciństwie. Jaka jest więc różnica między miłością własną i egoizm? W teorii jest to bardzo proste, ale w praktyce trudne. Miłość własna ma miejsce wtedy, gdy uznajesz siebie za najważniejszą i najważniejszą osobę w swoim życiu i szanujesz swoje uczucia, pragnienia, aspiracje oraz wolność wyboru i działania. Działasz i żyjesz tak jak chcesz. Jednocześnie uznajesz i szanujesz prawo innych ludzi do traktowania siebie w ten sam sposób, a egoizm polega na tym, że nie uznajesz wolności wyboru innych ludzi, ale wierzysz, że powinni się zmieniać i żyć, być, działać. jak uważasz, jak chcesz /I.) Okazuje się, że zamiast się zmieniać: uczyć się siebie, rozumieć, akceptować, czynić to priorytetem w swoim życiu, kochać i doceniać, często kobietę, nie wiedząc, jak to zrobić to zrobić, zaczyna żądać tego od swojego partnera i to natychmiast. Tu i teraz, a jeszcze lepiej wczoraj. I przerzucić odpowiedzialność za swój stan na inną osobę. A to było konieczne, aby wyleczyć traumę podstawowych uczuć, odpowiednio ustalić priorytety, uporać się z kompleksami, usunąć lęki. Przestań żyć automatycznie i z przyzwyczajenia. Naucz się kochać siebie. Jeśli jeden element systemu się zmienia, inne stopniowo się odbudowują. Ale to wymaga przynajmniej czasu, kontaktu/interakcji/negocjacji, chęci znalezienia kompromisu, dyplomacji i cierpliwości. A to jest trudne i na długo łatwiej się rozstać... Jeśli na tę sprawę nałoży się szybki „wzrost duchowy” z dumą i przełom 40 lat, a na etapach związku jeden z nich to: ochłodzenie , kultywowanie cierpliwości, chęci służenia,.