Od autora: W tym artykule chcę podzielić się swoim doświadczeniem w pracy z dziećmi i młodzieżą. Jednym z obszarów mojej praktyki psychologicznej jest poradnictwo dla dzieci i młodzieży. Co więcej, przynoszą je lub sami przychodzą (oczywiście za zgodą rodziców) z zupełnie innymi prośbami. Należą do nich różnego rodzaju problemy w szkole, trudności w zachowaniu i relacjach z rówieśnikami. I wiele, wiele więcej, po prostu nie da się tego wszystkiego zliczyć. Teraz nawet nie jestem w stanie zliczyć, ile dzieci odwiedziło mój gabinet przez te wszystkie lata mojej praktyki – od nieśmiałych pierwszoklasistów po całkiem dojrzałych, utalentowanych chłopców i chłopców. dziewczęta 15-17 lat. To, co zaskoczyło mnie na samym początku i zadziwia do dziś, to to, co okresowo słyszę od kolegów lub czytam na szczególne tematy. fora o tym, jak trudno się z nimi współpracuje, jak trudnymi czasami są klientami itp. W tym miejscu prawdopodobnie się nie zgodzę! =) Tak, oczywiście, praca z nastolatkiem wymaga szczególnej wrażliwości ze strony psychologa. W końcu psychika, która nie jest jeszcze w pełni ukształtowana i czasami wrażliwa, jest bardzo podatna. Jednak dzieci i młodzież to jedna z moich ulubionych kategorii klientów! Czasami budowanie zaufania i otwartej komunikacji zajmuje trochę czasu. Czasami sesje stają się pewnego rodzaju wyzwaniem, ale (!) to wszystko są drobnostki w porównaniu z tym, jak widzisz szybkie zmiany u swojego młodego klienta. Wszystkie są bardzo różne. Niektórzy są nieśmiali i nieśmiali, inni przeciwnie, są aktywni lub „błąkani”… ale łączy ich jedno: wszyscy są indywidualistami! Ważne jest, abyś sam to zrozumiał i dał jasno do zrozumienia swoim młodym klientom. Chłopaki bardzo mocno czują, jak ich traktujesz. A to właśnie nastawienie jest jednym z kluczowych warunków udanej pracy z nastolatkami! * * *Kilka lat temu przywieźli do mnie 11-letniego chłopca. Według babci Misza (imię zmienione) miała ogromne trudności w sprawach wymiaru sprawiedliwości. Z jednej strony często zachowywał się niesprawiedliwie wobec innych, zwłaszcza młodszych od niego. Z drugiej strony Misha poczuła się urażona, gdy ktoś okazał mu niesprawiedliwość. Zgodnie z oczekiwaniami Misha dorastała jako najstarsza z trójki dzieci w rodzinie. Młodsze bliźniaki zajmowały cały wolny czas matki, więc chłopiec często czuł się pozbawiony. Ponieważ jednak były to młodsze dzieci, a nawet dziewczynki, nie mógł się na nich wyżywać. Dlatego też nie będę opisywał całego zdarzenia negatywnie, jakie wylewa się na otaczających go ludzi, powiem tylko, że opowiadanie-przypowieść wywarło na Miszy największe wrażenie. Jak później powiedział, wyobrażał sobie siebie na miejscu obu bohaterów i bardzo bolesne było dla niego zrozumienie, że nie tylko on, ale on sam często niezasłużenie obrażał ludzi. * * *Pewnego dnia mały szczeniak się spieszył gdzieś o swoim psim biznesie. I nagle zauważył chłopca idącego ulicą. I on też go zauważył. Chłopiec wyjął z kieszeni kawałek kiełbasy i skinął na szczeniaka, a gdy podbiegł, radośnie machając ogonem, chłopiec schował pyszne jedzenie z powrotem do kieszeni i kopnął dzieciaka, mówiąc: po co tu przyszedłeś, nikt do ciebie nie zadzwonił! Szczeniak bardzo się obraził... i obraził się nie tyle tym, że mu to zrobili, ile tym, że po części on sam jest temu winien, bo „dał się nabrać” i zaufał nieznajomemu . Wręcz przeciwnie, chłopiec był z siebie bardzo zadowolony. Z dumą uniósł nos i odszedł, zostawiając obrażonego szczeniaka w spokoju. I nagle, kto by pomyślał, chłopiec nagle wszedł do brudnej kałuży, poślizgnął się i upadł. Kiełbasa wypadła mu z kieszeni. Szczeniak - właśnie tam - natychmiast chwycił ją zębami i pobiegł gdzieś, tylko jego było widać, a zdezorientowany chłopiec pozostał na środku kałuży. Sprawiedliwość zwyciężyła i szczeniak obiecał sobie, że nigdy więcej nie będzie tak ufny w stosunku do obcych. © __________ Tel.: +7 964 779 97 50 Skype: v-timofeeva Strona internetowa: http://www.vtimofeeva.ru/