Proponuję spojrzeć na wady wychowania dzieci z punktu widzenia inteligencji emocjonalnej. Pomysł nie jest nowy (osobiście widziałem go w najbardziej szczegółowej formie wśród małżonków Panczenki), ale może przydać się zarówno Tobie, jako terapeucie, jak i każdej osobie zainteresowanej wychowywaniem dzieci i zarządzaniem swoimi emocjami. Najpierw krótko o tym esencja. Dwie główne metody edukacji można uznać za metodę kija i marchewki. Obydwa dość dobrze spełniają swoją funkcję i przyczyniają się do kształtowania takich nawyków, jakie rodzice chcieliby widzieć u swoich dzieci. Oczywiście nie zawsze w zakresie głośności i szybkości, z jaką to się faktycznie dzieje. Ale nadal. Główną przyczyną problemów rodzicielskich może być to, jak dobrze (skutecznie, konsekwentnie i terminowo) rodzice stosują metodę kija i marchewki. W końcu, jeśli tak czy inaczej to zrobisz, możesz uzyskać bardzo „zabawne” wyniki. Konwencjonalnie, analizując wadliwe (nieudane, jeśli chcesz) strategie rodziców, można zidentyfikować dwie tendencje: „niedostateczne” i „przesadne”. „Niedostateczna podaż” oznacza niedostateczną podaż pewnych emocji. „Przesadzić” oznacza zbyt częste ich pokazywanie lub wytykanie. Najwygodniej jest spojrzeć na taki model na podstawie konkretnych wzorców zachowań polegających na odgrywaniu ról. Sugeruję rozpoczęcie rozważań nad modelem od pary „kontroler-podrzędny”. Kontroler. Zachowanie rodzicielskie. Każde zachowanie wywołujące u dziecka poczucie niepewności – agresja, ignorowanie jego potrzeb, przekazywanie dziecku rodzicielskiej bezradności w rozwiązywaniu codziennych sytuacji. W sumie dziecko otrzymuje nadmiar niepokoju i bezradności. W istocie zachowanie kontrolera opiera się na jego własnym, niekontrolowanym niepokoju. Całe jego zachowanie ma na celu uczynienie obecnej sytuacji łatwą do opanowania i przewidywalną. Charakterystyczne jest „nadmierne” zachowanie, gdy dana osoba stara się przewidzieć, przewidzieć lub po prostu wziąć pod uwagę maksymalną możliwą liczbę czynników. Ponieważ jednak najbardziej trudne emocjonalnie sytuacje zwykle wiążą się z udziałem innych osób, kontrola stopniowo przenosi się z wydarzeń/sytuacji na ludzi. Z reguły ich niekontrolowane zachowanie konsekwentnie powoduje irytację - złość - złość. A chęć ciągłej kontroli prowadzi do chronicznego zahamowania i (w konsekwencji) kumulacji agresji. Co ponownie zwiększa poziom agresji w kolejnych sytuacjach. Typową sytuacją jest, gdy wyrażane i realizowane są „dobre motywy”, ale ich realizacji towarzyszy agresja wobec tych, którzy te motywy zakłócają. Podstawowe uczucie. Złość. Sukces/szczęście. Z reguły odnoszą sukcesy, szczęście rzutuje na przyszłość, gdzie określone plany zostaną zrealizowane. Zależności. Nie jest typowe uzależnienie polegające na całkowitej utracie kontroli nad zachowaniem (narkotyki, alkohol itp.). Charakteryzuje się obecnością uzależnień od jedzenia i nikotyny, pracoholizmem. Niewolnik. Zachowanie rodzicielskie. Dyrektywny, surowy, konserwatywny, nastawiony na posłuszeństwo (idealnie automatyczne) dziecka. Typowe zachowanie tej roli. Istnieje znacząca różnica w zachowaniu w rodzinie i poza nią. Poza rodziną wzorce zachowań mogą być dość adaptacyjne i skuteczne. Rodzinę cechuje chęć poddania się, uwolnienia się od odpowiedzialności za podejmowanie decyzji. Jednocześnie nie mówimy tu o jakimś obrazie „dziurawca” czy „szmaty”. Częściej zachowanie opiera się na regularnych ustępstwach, chęci uniknięcia eskalacji konfliktu. Regularne wpadanie w pułapkę manipulacji jest zjawiskiem typowym. Szczególnie często - w oparciu o „złe” podejście naśladowcy do ukochanej osoby-manipulatora (nie kochasz mnie, nie doceniasz mnie, nie starasz się wystarczająco mocno). Natomiast manipulacje błędnym zachowaniem (mylisz się, popełniłeś błąd) nie działają ze względu na wystarczający stopień świadomości własnego zachowania. Podstawowe uczucie. Wstyd. Sukces/szczęście. Z reguły odnoszą sukcesy; szczęście w dużej mierze zależy: