Nadejście wiosny wiąże się z przebudzeniem natury ze snu, powrotem do aktywności. Topnieje śnieg, słychać wiosenne krople, ptaki wracają, z ziemi wyłaniają się pierwsze zielone źdźbła traw i kwiatów, na drzewach pęcznieją pąki, coraz więcej światła dziennego. Serca młodych ludzi zaczynają bić szybciej w oczekiwaniu na pojawienie się romantycznych uczuć. Bardzo chcę go poznać, właśnie tego, z którym można iść przez życie ramię w ramię. Czy nie o to właśnie chodzi w książkach, filmach i lirycznych melodiach? Ilu artystów i poetów śpiewało o odnowie życia w swoich dziełach! Jak subtelnie i wyraziście przekazali najsubtelniejsze odcienie swoich przeżyć, przechodząc od nadziei do rozpaczy, od beznadziejności i przygnębienia do odrodzenia i afirmacji światła oświetlającego ścieżki życia. A teraz kolega/koleżanka z klasy, chłopak/dziewczyna z pracowni itp. czasami wydają się być ucieleśnieniem dziewczęcych/młodzieńczych marzeń lub ideałów. Być może faktycznie okaże się, że to jest to samo. Ale jak zrozumieć: czy uczucia są wzajemne, czy możliwe są uczucia przyjazne lub inne z kimś, kto budzi współczucie? Możesz ukryć się i marzyć o osobie, nadając mu cechy, które mogą nie być dla niego charakterystyczne. Ale na ile będzie to zgodne z rzeczywistością i ile czasu spędzimy na iluzorycznych myślach? A co jeśli zaczniemy działać bardziej zdecydowanie i przejmiemy inicjatywę w celu wzajemnego poznania się? Ta ścieżka ma swoje własne niuanse. Z jednej strony bardzo szybko pojawia się jasność co do wzajemności, wspólnych interesów, możliwości rozwijania przyjaźni lub jej przekształcenia w kierunku romantycznym. Z drugiej strony istnieje ryzyko, że odkryjesz, że na uczucia nie odpowiada ten, który lubisz. A to może być denerwujące i bolesne. Życie w braku wzajemności jest dość bolesne; często chce się uniknąć dyskomfortu psychicznego. Ale kształtowanie się osobowości następuje między innymi poprzez kryzysowe momenty w życiu, umiejętność zaakceptowania niemożności zrealizowania czegoś. Jak być? Każdy wybiera sam. A dokonany wybór determinuje trajektorię rozwoju najmłodszego człowieka i jego relację z otaczającym go światem..