Dziecko podąża śladami starszej siostry, uważnie naśladując jej gesty i działania. Czasami takie zachowanie doprowadza jej „idolkę” do szału! Jak podejść do tego etapu naśladowania, wzbudzić w młodszym dziecku chęć dotrzymania kroku starszemu, a może podkreślić indywidualność każdego z nich? Na początku pomyślałeś, że to zabawne. Obserwuj, jak Twoje dziecko odmawia przyjęcia porannej butelki mleka i żąda filiżanki płatków śniadaniowych i łyżki. Tak jej starsza siostra je śniadanie. Byłeś mile zaskoczony, gdy usłyszałeś, jak wystukała alfabet, którego jej siostra zaczęła uczyć się w szkole bez ani jednego błędu. Ale w końcu, co jest takiego zaskakującego? Dosłownie depcze po piętach swojej siostrze. Oczywiście robi szybkie postępy w czymś, nad czym najstarszy spędził znacznie więcej czasu. Głównym celem dziecka jest dogonienie siostry i bycie do niej podobnym we wszystkim, a ona bardzo się stara. Nic więc dziwnego, że jej się to udaje. Często, gdy w rodzinie jest kilkoro dzieci tej samej płci, oferujesz im te same gry i zajęcia oraz ubierasz je prawie tak samo. W końcu stają się do siebie podobni jak dwa groszki w strąku! A potem, gdy młodszy znacznie szybciej usamodzielni się – będzie jadł i ubierał się bez Twojej pomocy – to znacznie ułatwi Ci życie. WZÓR DO NAŚLADOWANIA Do pewnego czasu Twoje dziecko naśladowało jedynie mamę i tatę. Ale teraz zdała sobie sprawę, że jej starsza siostra była o wiele bardziej odpowiednim wzorem do naśladowania. Spędzają ze sobą dużo czasu, co jeszcze bardziej ich zbliża. Młodsza nie chce w niczym pozostawać w tyle za starszą, interesują ją wszystkie zajęcia i hobby „dorosłej” siostry. „Kiedy Alicja przymierzając nową spódnicę wykona kilka tanecznych ruchów, możesz być pewna, że ​​za kilka sekund Polina je powtórzy” – śmieje się mama dziewcząt. Okres naśladowania jest ważny dla rozwoju dziecka, ale tylko jeśli nie będzie to trwało zbyt długo. Aby nauczyć się czegoś nowego, dziecko potrzebuje wzorców, ale ważne jest również, aby wyrażało swoją indywidualność. Bądź przygotowany na to, że młodszy szybko nauczy się nie tylko nowych umiejętności, ale także złych nawyków, podążając za starszym. Co więcej, zajmie się nimi w najdrobniejszych szczegółach: „Nikita zawsze uwielbiał fasolkę szparagową. Ale gdy pewnego wieczoru Anton odsunął od niego talerz przy stole, oświadczył, że już jej nie kocha. „Nie da się go przekonać” – skarży się matka chłopców. Powtarza swojemu bratu wszystko – i to, co najlepsze, i to, co najgorsze. CZAS NA KONKURENCJĘ Twój maluch nie zawsze będzie mały. W pewnym momencie zrozumie, że może obejść się bez wzoru do naśladowania. On już wie i wie tak dużo, że rozwinął własne zainteresowania i pasje. Dzieciak coraz częściej czuje, że brat odbiera mu miłość rodziców i nie patrzy już na niego z niekończącym się uwielbieniem. Teraz jego kolej, chce być taki jak jego starszy brat, tylko lepszy, zdobyć pierwsze miejsce w Twoim sercu! Wtedy zaczynają się prawdziwe trudności. Oczywiście dziecko może szybko nauczyć się czegoś od starszego. Ale są czynności, które będą dla niego naprawdę trudne, na przykład czytanie książki w łóżku przed snem. Poprzeczka jest zbyt wysoka, a dziecko zaczyna się złościć. A co do Twojego starszego, jeśli wcześniej był dumny z tego, że jest stawiany za przykład i świetnie się czuł w roli uwielbianego brata, wzoru do naśladowania, to teraz próbuje pozbyć się tego klona, ​​który kopiuje go we wszystkim. Denerwuje się, że młodszy powtarza wszystko, co mówi, bierze swój zestaw Lego do zbudowania tej samej wieży, prosi, żeby mu kupił te same zabawki, opowiedział mu tę samą bajkę... Poza tym z oburzeniem zauważa, że ​​nie jesteś przeciwny tę imitację, a przynajmniej wzbudzi twoje zainteresowanie. A na dodatek, jeśli dojdzie do kłótni, zawsze winę ponosi on: „Jesteś już duży, powinieneś dawać dobry przykład”. Nagle okazuje się, że bycie seniorem wcale nie jest zabawne. Wręcz przeciwnie, młodszy braciszek, który już jest».