Ciało człowieka i jego psychika są ze sobą nierozerwalnie powiązane. Doświadczenia, reakcje człowieka na różne ostre sytuacje występujące w jego życiu, niewyrażone uczucia – wszystko to wpływa na zdrowie fizyczne i powoduje objawy cielesne, które mogą przerodzić się w poważne choroby psychosomatyczne. Warto zastanowić się nad psychologiczną przyczyną choroby, jeśli: • Twoja choroba jeśli tak się dzieje, nawraca i staje się chroniczny; • ból pojawia się w stresującej sytuacji lub w wyniku długotrwałego napięcia, • nieprzyjemny objaw nie pozwala Ci cieszyć się życiem i dążyć do celu, • nie czerpiesz przyjemności ze swojego ciała i wyglądu, • po prostu źle się czuć i ten stan wysysa energię życiową. Nasze ciało jest bardzo mądre, a psychologowie słusznie nazywają je naszym najlepszym przyjacielem. W języku objawów psychosomatycznych ciało komunikuje się z nami, sygnalizując, że coś jest nie tak z psychologią. Znalezienie przyczyny choroby to połowa drogi do wyleczenia. Czasami wymaga to więcej niż jednego spotkania z psychologiem, a czasami dana osoba jest w stanie samodzielnie określić przyczyny swojej choroby cielesnej. Często bolesne objawy są powiązane z następującymi czynnikami: 1) Tłumione emocje to emocje, które nie były dozwolone żyć. Na początku rodzice nie pozwalają Ci swoimi zasadami przyzwoitości i podejścia do życia, potem Ty nie pozwalasz sobie. Klasyczne rzeczy: „nie płacz, jesteś chłopcem”, „nie krzycz na mamę”, a nawet „nie bój się, jestem z tobą”. Dziecko uczy się, że nie ma potrzeby się smucić, nie ma potrzeby się złościć i nie trzeba się bać. Rodzice czasami tłumią radość dzieci, nie tylko zabraniając im piszczenia z zachwytu, bo „jesteś w miejscu publicznym”, „jesteś dziewczynką”, ale także dewaluując czyny dziecka. Zadowolone dziecko przynosi z przedszkola kolejną kala-malyę, mama patrzy i pyta: „Więc co to jest? Natura? Jest jasne. To nie wygląda zbyt podobnie. Dziecko nieświadomie dochodzi do wniosku: „Byłam szczęśliwa, ale mama tego nie doceniała, pewnie zrobiłam coś złego, to chyba nie jest możliwe”. Czasami rodzice są tak zimni, że w ogóle nie zwracają uwagi na dziecko, jakby nie obchodziło ich, czy ma uczucia, czy nie. Wtedy dziecko mimowolnie uczy się, że emocje nie są ważne. Często chore lub osłabione fizycznie dzieci nie są rzadkością w rodzinach, w których nie można być żywą, czującą osobą. Systematyczne tłumienie emocji niezmiennie prowadzi do choroby. Energia nieprzeżytych emocji pozostaje w ciele, wiąże je bólem lub zaczyna niszczyć od środka. 2) Korzyści z objawu. Czasami choroba jest korzystna dla dzieci i dorosłych. Klasyczną korzyścią jest przyciągnięcie uwagi. Dzieci chorują, a potem rodzice w końcu przestają to robić i zaczynają z nim biegać: całować i przytulać, pytać o zdrowie, czytać bajki, rozpieszczać smakołykami. Dziecko nieświadomie szybko rozumie, jak otrzymać ciepło i opiekę, i postanawia raz po raz próbować tej sztuczki. Podobnie jest z dorosłymi, tylko smutniej. Jeśli ktoś przez całe życie nie nauczył się zwracać na siebie uwagi w inny sposób, czasami pozostaje mu tylko choroba. Zachoruje, wtedy rodzina i przyjaciele zaczynają aktywnie dzwonić, a dzieci częściej go odwiedzają. Psychologowie mówią w tym przypadku, że choroba „kocha” człowieka. Jest to opłacalne i całkiem realistyczne, wbrew popularnym opowieściom, przed nocą ze znienawidzonym kochankiem można dostać bólu głowy. A co z atakami „niedźwiedziej choroby” przed ważnym spotkaniem? Zawsze możesz odnieść się do bólu, gdy naprawdę nie chcesz czegoś zrobić. 3) Rekompensata stresu. Choroba w tym przypadku rozwija się w taki sam sposób, jak kalus powstający po długim chodzeniu. Kiedy narząd przez długi czas jest narażony na działanie nieprzyjemnego czynnika, przystosowuje się do tego czynnika poprzez chorobę. Tak głośne żony tracą mężów, albo ludzie, którzy nie mogą znieść tego, co widzą, ślepną. Istnieje dobrze znane zjawisko (prawo podłości), kiedy dobrze uczące się dzieci nagle w czasie wakacji nagle zachorują, ale zanim wracają do szkoły, w cudowny sposób wracają do zdrowia. Znakomici studenci są narażeni na duży stres podczas studiów, który nasila się.