Od autora: Temat należy do kategorii otwartych refleksji nad naukowym poszukiwaniem trafnych definicji zachowań żywych systemów (społecznych)...... Na naukę samą w sobie nie można narzekać, są jednak podstawy sądzić, że zmiany w podejściu naukowym do badań zaczną w najbliższej przyszłości nabierać tempa. Faktem jest, że prawdziwa integracja odmiennej wiedzy (teorii i praktyki) tak naprawdę jeszcze się nie rozpoczęła. Jesteśmy na samym początku tej możliwej integracji. Wiele już się teraz robi, ale tylko w niektórych obszarach eksperymentalnych (cybernetyka, informatyka, synergetyka) i przy wystarczającej odwadze i bezpieczeństwie organizatorów eksperymentów ze strony nauki Już teraz na przykład na Zachodzie ciężko pracują nad „generałem teoria procesów podstawowych.” Niestety nie spotkałem się jeszcze z pracami na ten temat autorstwa rodzimych autorów (przynajmniej w otwartych źródłach). Co jest wyjątkowego w takim doświadczeniu teoretycznym dla współczesnej wiedzy naukowej? Przynajmniej dla mnie wyjątkowość polega przede wszystkim na samym fakcie zintegrowania teorii, które są ze sobą praktycznie niepowiązane. Oznacza to, że sprawdzany jest stopień uniwersalności postulatów i praw na poziomie fizycznym, porównywane są klasyczne i kwantowo-mechaniczne zasady wyznaczania parametrów rozwoju i transformacji naszej przestrzeni fizycznej z rzędami „podobieństwa-różnicy”. Zintegrowane podejścia w nauce i edukacji są w stanie wywołać jakościowo nowe procesy w ludzkim systemie myślenia, wówczas zdobycie nowego, unikalnego doświadczenia nie będzie już tylko pożądanym marzeniem przyszłości, ale stanie się całkowicie programowalnym zadaniem teraźniejszości. W ten sposób nie tylko naukowe rozumienie otaczającego go świata i jego samego zostanie znacząco przekształcone, ale także aktualizacja samowiedzy, poszerzenie naukowych podstaw rozwoju światopoglądu, a wiele postaw w społeczeństwie (humanitarne) dziedziny wiedzy, które uważano za niezmienne i absolutnie sprawiedliwe, zostaną poddane rewizji. Sama wiedza nabiera żywotnego dynamizmu i oddziałując na jednostkę, dokonuje własnych dostosowań do podstaw rozumienia społecznego porządku świata: nauka zyskuje wiele kategorii kulturowych i moralnych... – to druga rzecz. A drugie jest tutaj nie mniej ważne niż pierwsze. Obecna sytuacja światowa potwierdza słuszność tego, co zostało powiedziane, jeśli prawdziwy kryzys mierzyć najpierw w kategoriach moralnych, a następnie technicznych i ekonomicznych. Przypomnę, że całkiem świadomie odrzucam czysto ekonomiczną wersję pojawienia się tzw. globalnego kryzysu finansowego. Zatem po prostu musimy obrać nową drogę: konieczne jest opracowanie i wdrożenie ustrukturyzowanych ram praktycznej realizacji procesy integracyjne. Narzędzia takie są już niezwykle potrzebne w socjologii. A jego projekcja istnieje już na przykładach praktycznych i teoretycznych doświadczeń eksperymentów z cybernetyki i fizyki kwantowej. To nie powinno wydawać się dziwne. Zajmując się eksperymentami z systemami żywymi, które są otwarte i mają swobodę wyboru kierunku rozwoju, od dawna zdobywają całkiem realne doświadczenie w obserwacji ich (systemowych) zachowań. Badane są oznaki przemian strukturalnych, dobierane są odpowiednie definicje reguł i praw ich rozwoju; - to doświadczenie wydaje mi się bardzo cenne. Oto przykład tego, co już dzisiaj mamy z takich eksperymentów: „Prawie każda teoria w swojej wewnętrznej strukturze (nieważne, jak idealna może się wydawać!) ma złożone (intuicyjnie nieoczywiste) idee. których nie da się w pełni przeanalizować na przykładach analogii ze względu na brak takich w sensie dosłownym.” (Roger Penrose. Duży, mały i ludzki umysł. s. 12). W zakresie społecznego projektowania systemów złożonych nie można już oczywiście zaniedbać wiedzy, która przy określaniu jakości organizacji struktury systemu żywego praktycznie przybliża ją do kategorii chaosu-kompleksu. .. © Copyright: Victor-Letun, 2009 Certyfikat publikacji №1912220322