Od autora: Bardzo lubię przypowieści i pouczające historie. Niosą głębokie informacje i alegoryczne doświadczenie, które można zrozumieć, zrealizować i zastosować w życiu osobistym. Przypowieści są także doskonałym dodatkiem jako metafora podczas sesji psychoterapeutycznej. Czy zło istnieje? Profesor uniwersytetu zadał swoim studentom pytanie: „Wszystko, co istnieje, zostało stworzone przez Boga?” Jeden ze studentów odważnie odpowiedział: „Tak, został stworzony przez Boga”. „Bóg stworzył wszystko?” — zapytał profesor. „Tak, proszę pana” – odpowiedział student. Profesor zapytał: „Jeśli Bóg stworzył wszystko, to stworzył zło, skoro istnieje”. I zgodnie z zasadą, że nasze czyny definiują nas samych, oznacza to, że Bóg jest zły. Student uspokoił się, gdy usłyszał taką odpowiedź. Profesor był z siebie bardzo zadowolony. Przechwalał się studentom, że po raz kolejny udowodnił, że wiara w Boga jest mitem. Inny student podniósł rękę i zapytał: „Czy mogę zadać panu pytanie, profesorze?” „Oczywiście” – odpowiedział profesor podniósł się i zapytał: „Profesorze, zimno?”. Jakie pytanie? Oczywiście, że istnieje. Czy kiedykolwiek było Ci zimno? Uczniowie śmiali się z pytania młodego mężczyzny. Młody człowiek odpowiedział: „Właściwie, proszę pana, zimno nie istnieje”. Zgodnie z prawami fizyki to, co uważamy za zimno, w rzeczywistości oznacza brak ciepła. Można badać osobę lub przedmiot, aby sprawdzić, czy ma energię lub ją przekazuje. Zero absolutne (–460 stopni Fahrenheita) oznacza całkowity brak ciepła. Cała materia staje się obojętna i niezdolna do reakcji w tej temperaturze. Zimno nie istnieje. Stworzyliśmy to słowo, aby opisać to, co czujemy w przypadku braku ciepła. Uczeń kontynuował: „Profesorze, czy ciemność istnieje?” „Oczywiście, że istnieje”. „Znowu się mylisz, proszę pana”. Ciemność również nie istnieje. Ciemność to tak naprawdę brak światła. Możemy badać światło, ale nie ciemność. Możemy użyć pryzmatu Newtona, aby rozdzielić białe światło na wiele kolorów i zbadać różne długości fal każdego koloru. Nie możesz zmierzyć ciemności. Prosty promień światła może wpaść w ciemny świat i go oświetlić. Skąd możesz wiedzieć, jak ciemna jest przestrzeń? Mierzysz ilość prezentowanego światła. Czyż nie? Ciemność to pojęcie, którego używa się do opisania tego, co dzieje się przy braku światła. Na koniec młody człowiek zapytał profesora: „Proszę pana, czy istnieje zło?” Tym razem z wahaniem profesor odpowiedział: „Oczywiście, jak powiedziałem .” Widzimy go codziennie. Okrucieństwo między ludźmi, mnóstwo przestępczości i przemocy na całym świecie. Te przykłady to nic innego jak przejaw zła. Na to uczeń odpowiedział: „Zło nie istnieje, proszę pana, a przynajmniej nie istnieje dla niego samego”. Zło to po prostu brak Boga. Jest to podobne do ciemności i zimna – słowa stworzonego przez człowieka na określenie nieobecności Boga. Bóg nie stworzył zła. Zło nie jest wiarą ani miłością, które istnieją jako światło i ciepło. Zło jest skutkiem braku Bożej miłości w sercu człowieka. To jak chłód, który pojawia się, gdy nie ma ciepła, lub jak ciemność, która pojawia się, gdy nie ma światła. Profesor usiadł. Biznesmen i rybak Pewnego razu biznesmen stał na molo w małej wiosce i patrzył na rybaka siedzącego w łodzi krucha łódka, jakby złowił ogromnego tuńczyka. Biznesmen pogratulował rybakowi szczęścia i zapytał, ile czasu zajmuje złowienie takiej ryby. „Kilka godzin, nie więcej” – odpowiedział rybak. „Dlaczego nie zostałeś dłużej w morzu i nie złowiłeś jeszcze kilku tych ryb?” — zdziwił się biznesmen: „Jedna ryba wystarczy, żeby moja rodzina mogła przeżyć jutro” – odpowiedział. „Ale co robisz przez resztę dnia?” — kontynuował biznesmen. „Śpię do obiadu, potem idę na kilka godzin na ryby, potem bawię się z dziećmi, potem z żoną odpoczywamy, potem idę na wieś na spacer, piję wino. wieczorem i gram na gitarze z przyjaciółmi.” Widzisz, cieszę się życiem” – wyjaśnił rybak. „Jestem absolwentem Harvardu” – powiedział biznesmen. „Pomogę ci, zrobisz wszystko”.robisz to źle. Musisz łowić cały dzień, a potem kupić sobie dużą łódkę. I co wtedy? – zapytał rybak. – Wtedy złowisz jeszcze więcej ryb i będziesz mógł kupić sobie kilka łodzi, a nawet statków, a pewnego pięknego dnia będziesz miał całą flotyllę rybę pośrednikowi, przywieziesz rybę bezpośrednio do fabryki, a mając zwiększone zyski, otworzysz własną fabrykę - A potem? - Potem opuścisz tę zapomnianą przez Boga wioskę i przeniesiesz się do dużego miasta, a może i jednego pewnego dnia będziesz mógł otworzyć ogromne biuro i zostać tam dyrektorem. „I jak długo to wszystko zajmie?” „I co potem?” – zaśmiał się biznesmen – „i wtedy nadejdzie najprzyjemniejsza rzecz. Możesz sprzedać swoją firmę za kilka milionów i stać się bardzo bogatym. - A wtedy? - Wtedy możesz rzucić pracę, przeprowadzisz się do małej wioski na wybrzeżu, będziesz spać do obiadu, trochę łowić ryby, bawić się z dziećmi, odpocznij z żoną, pospaceruj po wsi, wieczorami pij wino i graj na gitarze z przyjaciółmi...Bun Mąż i żona mieszkali razem przez 30 lat. W dniu 30. rocznicy małżeństwa żona jak zwykle upiekła bochenek chleba – piekła go codziennie rano, była to tradycja. Na śniadaniu przekroiła go w poprzek, obydwie części posmarowała masłem i jak zwykle górną część podała mężowi, ale w połowie jej dłoń się zatrzymała... Pomyślała: „W dzień naszej trzydziestej rocznicy chcę zjeść tego różanego sam część bułki; Marzyłem o niej przez 30 lat. W końcu przez 30 lat byłam wzorową żoną, wychowałam dla niego wspaniałych synów, byłam wierną i dobrą kochanką, prowadziłam dom, włożyłam w rodzinę mnóstwo sił i zdrowia. Podjąwszy tę decyzję, podaje mężowi dolną część bułki, a jej samej ręka się trzęsie – pogwałcenie 30-letniej tradycji! A mąż, biorąc bułkę, powiedział do niej: „Jaki bezcenny prezent mi dzisiaj dałaś, kochanie!” Przez 30 lat nie jadłam mojej ulubionej, dolnej części bułki, bo wierzyłam, że słusznie należy do Ciebie. Skorzystaj z „Instrukcji montażu”, aby pomóc pewnej kobiecie w złożeniu nowego, skomplikowanego urządzenia kuchennego, które właśnie kupiła. W końcu poddała się, rozrzucając wszystkie części na kuchennym stole. Wyobraź sobie jej zdziwienie, gdy kilka godzin później wracając do domu, odkryła, że ​​jej pokojówka zmontowała urządzenie i działało idealnie. „Jak to zrobiłeś ?” – zawołała. „Wiesz, pani, jak się nie umie czytać, to trzeba używać mózgu”. Na oddziale szpitalnym W szpitalu na tym samym oddziale leżały dwie ciężko chore osoby. Jeden leżał przy oknie, a łóżko drugiego przy drzwiach. „Co widzisz tam w oknie?” — zapytał kiedyś ten, który leżał przy drzwiach. – ożywił się pierwszy. - Widzę niebo, chmurki przypominające zwierzęta, w oddali jezioro i las. Codziennie osoba leżąca przy oknie opowiadała sąsiadowi o tym, co działo się za oknem. Widział łódź, rybaków z ogromnym połowem, dzieci bawiące się na brzegu, młodych kochanków trzymających się za ręce i nie odrywających od siebie błyszczących oczu. Kiedy oglądał te wszystkie niesamowite wydarzenia za oknem, jego sąsiada dręczyła tępa złość . „To niesprawiedliwe” – pomyślał. „Za jaką zasługę położyli go przy oknie, a nie mnie, a ja widzę tylko drzwi z łuszczącą się farbą, a on podziwia widok z okna?” Któregoś dnia osoba leżąca przy oknie gwałtownie zakaszlała i zaczął się dusić. Próbował dosięgnąć przycisku wezwania pielęgniarki, ale nie miał już siły, bo trząsł się od kaszlu. Sąsiad obserwował co się dzieje. Naciśnięcie przycisku nic go nie kosztowało, ale tego nie zrobił. Po chwili pierwszy uspokoił się i wyciągnął na łóżku. Kiedy go zabrano, sąsiad poprosił pielęgniarkę, żeby go przeniosła do okna. Pielęgniarka spełniła prośbę pacjenta, pościeliła mu łóżko, pomogła mu położyć się na łóżku przeciwległym i upewniając się, że pacjentowi jest wygodnie, skierowała się do drzwi. Nagle zatrzymał ją zdziwiony okrzyk pacjentki: „Jak to możliwe!” To okno wychodzi na pustą szarą ścianę! Ale ten, który umarł, powiedział mi, że widział las, jezioro, chmury, ludzi... Jak mógł.