Autor: Vitaly Pichugin Źródło: http://www.nlplife.ru/ Nadchodzi noc - woła i wzywa do odwiedzenia białego przyjaciela mieszkającego w kuchni. Lodówka jest najlepszą przyjaciółką nocnej „kapłanki”. Droga do niego jest łatwa i pożądana; z każdego pomieszczenia można przejść z zamkniętymi oczami. Kiedy żołądek prowadzi mózg, nogi zawsze trafiają do pożywienia. Nocna „kapłanka” jest po prostu jasnowidzką. Każdego wieczoru w jej głowie pojawia się obraz kanapki. Wyobraża sobie, jak zapada się jej w żołądku. Następnie nogi same przenoszą się do białego przyjaciela (i to nie jest toaleta). • W walce mózgu z żołądkiem zawsze wygrywa ten drugi. Tym właśnie różni się nocna „kapłanka” od innych ludzi. Więc znam taką dziewczynę. Ponieważ młode panie wolą robić razem wszystko, co prowadzi do otyłości, poznałem także jej „przyjaciółki”. Cała trójka wynajmuje mieszkanie. Cała trójka też przytyje. Taka jest tradycja. Każdego wieczoru nocna „kapłanka” przykleja się do lodówki. Robi kilka kanapek, potem woła „pozrużek”, sama nie jest w stanie wszystkiego zjeść. „Pozrużkowie” wypełzają ze swoich pokojów, żeby porozmawiać o życiu. Ale ich życie jest tak ekscytujące, że nie mogą się uspokoić bez przekąski. A główna „kapłanka” ekscytuje procesem „kanapkowania”. Jej główne powiedzenie brzmi: „Nie zrobiłem wystarczająco dużo”. Po czym powstaje kolejny tuzin kanapek z brązową, ale słodką Nutellą. Nie mogą zasnąć bez wieczornego rytuału zjedzenia pysznych E-101, E-102, E-150a, E-220 i innych pyszności z pięknych słoiczków, których zawartość tak łatwo rozsmarować na pieczywie, jak głosi reklama. Młode damy rozumieją, że czas porzucić nocny rytuał, ale magia nocnej „kapłanki” jest silniejsza i bardziej logiczna. • Przytyj, zrób to razem. W przeciwnym razie byłoby to nieuczciwe i nikt nie anulował instynktu stadnego. Argumenty za dziewczynami, które myślą żołądkiem, są całkiem uzasadnione. Podoba im się wszystko oprócz lustra. Lustro jest smutne. Jest jakoś wąsko i ciągle się kurczy. Już niedługo nie będzie można się w nim w ogóle zmieścić. To złe lustro, nie jest grzechem go winić. Walka mózgu z żołądkiem o szczupłą sylwetkę została przegrana. Ustanawiane są rytuały na przybranie na wadze. • Rytuały zawsze wykonywane są jakby automatycznie. Pomaga to odeprzeć słabe próby protestu mózgu. Nie jestem w stanie im pomóc, chociaż o to proszą. Po prostu nie wiem, jak przekonać ludzi, którzy nie chcą używać rozumu, a nie chcę rozmawiać z ich żołądkami w skrócie. - Przestań jeść na noc! - Mogę trochę? - NIE! - Co powinniśmy zrobić? - Przestań jeść na noc! - Ale jesteśmy do tego przyzwyczajeni. - Wyjdź z nawyku. - A może jest, ale mniej? - A może nie jeść w nocy? - Ale jesteśmy do tego przyzwyczajeni... Zgodnie z twoim przyzwyczajeniem, niech tak będzie. Jakie są Twoje nawyki??