Koncepcja Porozumienia bez Przemocy (NVC) została stworzona przez Marshalla Rosenberga w latach 60. XX wieku. Zauważył, że nasz język jest dość ograniczony i często ludzie nieświadomie stosują manipulację, presję w komunikacji, formę wypowiedzi opartą na działaniu i żądaniu, bez uwzględnienia prawdziwych uczuć i potrzeb. A taka kultura komunikacji prowokuje opór, alienuje, nie daje poczucia ekspresji. A Marshall Rosenberg, psychoterapeuta i mediator, opracował formułę komunikacji opartą na empatii i trosce o siebie i rozmówcę, formuła ta w uproszczeniu wygląda następująco: Wyraź swoją obserwację bez oceniania. Na przykład: „Ja zauważyłem, że spóźniłeś się na nasze ostatnie trzy spotkania i nie odpowiedziałeś na moje wiadomości. Wyraź swoje uczucia w związku z tą sytuacją. „Złościsz się i niepokoisz, kiedy to się dzieje. Wyraź potrzebę, która kryje się za tymi uczuciami”… bo ważne jest dla mnie poczucie pewności i bezpieczeństwa.” Konkretne działania, które chciałbym „Czy mógłbyś wcześniej uprzedzić o spóźnieniu lub odpowiedzieć na wiadomości?” To najbardziej uniwersalna formuła, jest też wyraz złości i wdzięczności. Poniżej załączę karty. Czy organizacja pozarządowa naprawdę działa? Niektóre badania pokazują, że tak. Na przykład przeprowadzono serię eksperymentów, podczas których organizacje pozarządowe przeprowadziły szkolenia dla więźniów i mężczyzn przedwcześnie zwolnionych. Pod koniec szkolenia zauważono wzrost poziomu empatii osób badanych, a także zmiany w strategii rozwiązywania sytuacji konfliktowych. Podobne wyniki zaobserwowano w eksperymencie przeprowadzonym na osobach pracujących w służbie zdrowia. Wzrosły ich wskaźniki nie tylko opieki nad pacjentami, ale także poprawiły się umiejętności pracy zespołowej. Zalety organizacji pozarządowych Dla mnie najważniejszymi zaletami są: świadomość, odpowiedzialność i troska. NVC jest skierowane nie tylko na zewnątrz, ale także do wewnątrz: co się ze mną dzieje? Co czuje? Jaka niezaspokojona potrzeba się za tym kryje? Pomaga to rozwijać umiejętność refleksji. Odpowiedzialność: Biorę odpowiedzialność za swoje uczucia i potrzeby i nie przerzucam ich na rozmówcę poprzez oskarżenia i manipulację. I troski zarówno w odniesieniu do tego, co czuję i chcę (i mam do tego prawo), jak i w stosunku do drugiej osoby. NONNO ograniczenia nie są magiczną pigułką. „Jeśli powiem wszystko poprawnie, to druga osoba na pewno się spełni wszystko" . W procesie komunikacji w pełni uczestniczy kilka osób i każda ponosi własną odpowiedzialność. Nie możemy kontrolować reakcji drugiej osoby. Rozmówca może odmówić, nie zrozumieć i ma do tego prawo. Tak jak Ty masz prawo wyrażać swoje emocje i pragnienia w wygodnej dla Ciebie formie. Kultura komunikacji. Bądźmy szczerzy, w naszej kulturze w mowie jest dość dużo przemocy, więc ostrożne i wielowarstwowe stwierdzenie może rzeczywiście wywołać spore zdziwienie: „Co? Zwróciliście się do psychologa?”, i to nie czyni z niego banderloga neandertalczyka. NVC kojarzy się z umiejętnością rozpoznawania swoich uczuć, a w naszym społeczeństwie często jesteśmy oderwani od naszych emocji i nie myślimy tak bardzo przez pryzmat. modalność uczuć „Jest mi smutno”, „Jestem radośnie” itp., a także poprzez ich ocenę: „normalny”, „dobry”, „zły”. W organizacji pozarządowej taka odpowiedź nie sprawdzi się i wymaga umiejętności zrozumienia siebie (i pamiętaj, że druga osoba może nie posiadać tych umiejętności). Zwłaszcza na początku. Formułowanie NVC wymaga pewnego wysiłku, a czasami jesteśmy w stanie depresji lub zbyt boimy się zastosować tę technikę. I to jest w porządku, niewłaściwe w niektórych sytuacjach towarzyskich. Jeśli w mojej grupie znajomych zwyczajowo nazywamy się „Smark” i „Wieprz”, trącamy się wesoło w bok i chichoczemy, a to zapewnia nam bliskość i żywotność komunikacji, to NVC tutaj będzie wyglądać dziwnie i jest mało prawdopodobne sprawić przyjemność każdemu. Jest mało prawdopodobne, aby docenił to złodziej uliczny. NVC nie jest uniwersalną formułą i można jej używać tylko w przypadku niektórych osób lub w określonych sytuacjach towarzyskich (np. NVC może)..