I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link




















I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Open text

Tak jak nie ma nocy bez dnia, kobiety bez mężczyzny, białego bez czarnego, tak nie można dawać bez otrzymywania - to dwie strony tego samego medalu. Dopiero w równowadze składników panuje harmonia, bezwarunkowa miłość i prosta radość narodzin. Jednocześnie prawie zawsze istnieje wyraźne nastawienie w jednym kierunku – w stronę odrzutu. Dlaczego to się dzieje? Podobnie jak większość innych problemów, ten ma swoje źródło w dzieciństwie. Zawsze uczono nas, aby dzielić się, dawać, a branie czegoś nie jest mile widziane, jeśli nie zabronione. „Nie bierz”, „Odłóż tam, gdzie znalazłeś!”, „Nie dotykaj”, „Oddaj” – słyszała to zapewne każda mała dziewczynka nie raz. Chwalono je za podzielenie się własnymi słodyczami, ale gdyby wzięły ostatni tort, nie proponując, że się nim podzielą, mogłyby je skarcić. I tak dziewczynka dorosła, stała się kobietą, a wewnętrzny cenzor nadal uparcie upiera się, że dawanie jest dobrze, akceptacja jest dobra. Chcąc być dobrzy we własnych oczach i w oczach innych, mimowolnie kierujemy się tym stereotypem, nie przestając zadawać sobie pytania: dlaczego coś nie ożywa? A powód jest tylko jeden – sami nie wpuszczamy do siebie tego, czego chcemy, pozostajemy zamknięci. O naturze (nie)akceptacji Dla większości kobiet znacznie łatwiej jest dawać, niż brać. Pamiętaj, jak często reakcja na komplement jest wymówką: „Tak, właśnie umyłam włosy”, „Och, tak, to stara sukienka, po prostu rzadko ją noszę” itp. Lub uczucie niezręczności w odpowiedzi na prezent i chęć podziękowania, zrób prezent z mojej strony i na pewno „nie gorzej”. Kobieta dając z siebie wszystko staje się wyczerpana, traci energię, zdolność tworzenia i inspirowania. Obok niej mężczyzna traci chęć rozwoju i osiągnięć, bo to kobieta inspiruje go do działania. Akceptacja i cierpliwość to jedno z głównych zadań kobiet. A jeśli nie powstały pod wpływem wychowania, czas nadrobić zaległości. Wszystko zaczyna się od uświadomienia sobie, jak ważne jest otwarcie się na bogactwo, obfitość, miłość, komplementy i uwagę. Jak możesz nauczyć się akceptować? Ponieważ akceptacja jest ściśle związana z poczuciem własnej wartości, ponownie wracamy do tematu pewności siebie . Niechęć do akceptacji wynika z przekonania o swojej niegodności, aby być bogatym, szczęśliwym, otrzymać w życiu wszystko, co najlepsze. Choć może się to wydawać paradoksalne, sami odrzucamy dary, jakie oferuje Życie. Wszechświat zawsze odpowiada na każdą naszą prośbę w ten sam sposób: „Jak mówisz”. Ze względu na nasze własne lęki i poczucie, że „to jest dla mnie za dobre, tak nie może być”, Wszechświat znów mówi: „Jak mówisz” i zabiera to, czego nie jesteśmy gotowi zaakceptować. Wszechświat jest obfity, a ty musisz po prostu otworzyć swoje serce i być gotowym na przyjęcie. Musisz uwierzyć i przekonać siebie, że „prawem moich narodzin zasługuję na to, co najlepsze”. To złoty klucz do skarbca świata, w którym jest absolutnie wszystko. A jeśli już zdecydowałeś, że chcesz wpuścić do swojego życia obfitość, możesz zacząć od prostych ćwiczeń.1) Przez kolejne 21 dni przyjmuj wszystko! prezenty, które zostaną ofiarowane: od nieistotnych po najbardziej luksusowe. Odpowiadając na komplementy, odpowiadaj wyłącznie „Dziękuję” bez dodawania żadnych wymówek. 2) Aby nauczyć się akceptować, musisz nauczyć się dawać z siebie to, co najlepsze, pozwalać sobie na więcej, wydawać na siebie. Na początku może to powodować uczucie oczywistego dyskomfortu, gdyż bardzo często doświadczamy poczucia winy kupując coś drogiego. Zacznij od tego, na co zawsze nie mogłeś przeznaczyć pieniędzy. I nie ma znaczenia, czy będzie to wyjście na koncert ulubionego artysty, zakup szykownych butów czy wizyta w spa. Naucz się wydawać na siebie z przyjemnością. Czerpanie przyjemności z wydawania pieniędzy na siebie jest sygnałem gotowości do akceptacji. Jak prawidłowo i cierpliwie akceptować wszystko, co dzieje się w życiu? Droga do akceptacji życia w ogóle, a poszczególnych wydarzeń w szczególności, wiedzie poprzez zaufanie do świata i uświadomienie sobie, że „wszystko, co się dzieje, robi się dla mojego dobra”. Oczywiście tej ścieżki nie można pokonać w jeden dzień; praca nad sobą będzie wymagała wytrwałości!

posts



4019767
1605705
109822943
85075437
43716048